( C G7 C F - F9 C G7 C )
C G7 C F - F9
W drzwiach pochyleni nisko, gdy piorun z hukiem uderzył,
C G7 C
A do dnia było jeszcze daleko.
C G7 C F - F9
Niejeden ze strachu już tak jakby nie żył,
C G7 C
Gdy z nieba zstąpiło nagle piekło.
G7 C
Burza dziejowa hucząc wokoło
F C G7
Na wrogu się mści bez litości,
C G7 C F - F9
I już z daleka jutrzenka świta,
C G7 C ( C G7 C )
I słychać dzwony wolności.
W gorącym tyglu miasta ujrzeliśmy nagle
Jak ściany domów na siebie wpadały,
A echo ślubnych przyrzeczeń poruszonych wiatrem
Piosenkę nucąc dzwoni w tymbały.
Złapani w beznadzieję, w pułapce bez ścieżki godzin,
Te rany co wciąż nie chcą się zagoić
Za każdą śmierć człowieka, co w samotności przepadł
I do złej gry dobrą minę stroi.
Ofiary za głuchych i ślepych bez twarzy i marzeń,
Wyjąkane historie ich łzawe.
Postaci całkiem gołych pełnych zgorzkniałych oskarżeń,
Ciągnących swych tajemnic ciężkie bagaże.
Kurtyna z białych chmur snujących się szaleństw,
Błysk światła jak strzała wbita w serce
Tych co nie chcą się poddać, by z prądem iść dalej,
Tych co prawdy nie zniosą już więcej.
Poprzez szalone i dzikie walenie gradu w ziemię,
Rozdartych poematów błyskawicą,
By zbudzić to co w sercu człowieka wciąż drzemie,
Zginęli byśmy żyć mogli dzisiaj.
*
Dziesięć lat mija od chwili radosnej
Gdy Ciebie pojąłem za żonę.
Dzisiaj jesteśmy w rozłące bolesnej
Lecz już nie jestem zgnębiony.
Burza dziejowa huczy wokoło
Na wrogu się mści bez litości
I już z daleka jutrzenka świta
I słychać dzwony wolności.
Dnie najgorsze mijają - i wkrótce
Do Ciebie - wrócę Jedyna
By nie opuścić już nigdy w życiu
Ciebie, córeczkę i syna!
(W smutną rocznicę mojej Kochanej Annie zasyła Twój Jurek
Mysłowice 1.7.44.).
Jerzy Lis rozstrzelany został pod ścianą śmierci jedenastego bloku w Oświęcimiu
w dniu 24 sierpnia 1944 r.
(Niniejszy wiersz pochodzi z jednego rozdziału książki pt. „HARCERZE WIERNI DO OSTATKA” napisanej przez - Józefa Kreta. Tytuł tego rozdziału to: „Polska bez ofiar nie powstanie”). Oryginał znajduje się u mnie.
"Dzwony wolności" („Chimes of Freedom") - Sylwek Szweda
Bob Dylan - Chimes of freedom
CHIMES OF FREEDOM - Jim Hinton
The Byrds - Chimes Of Freedom Live
Bruce Springsteen - Chimes Of Freedom
Dylan Cover Chimes Of Freedom Byrds/Bruce Springsteen
Julie Felix - Chimes of Freedom
Roger McGuinn, Chimes of Freedom (1991)
Chimes of Freedom – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego
w czerwcu 1964 r. i wydana na czwartym studyjnym albumie Another Side of Bob Dylan
w sierpniu 1964 r.
Jeden z ciekawszych pod względem poetyckim utworów Dylana. Na jego formę bez wątpienia wpływ mieli tacy poeci i pisarze jak William Blake, Szekspir i Gerard Manley Hopkins.
Jest także zbliżony do „A Hard Rain's a-Gonna Fall”, zwłaszcza w posłużeniu się szybkimi sekwencjami migawkowych obrazów.
Prekursorem piosenki było „11 epitafiów” Dylana, które powstały pod koniec 1963 i na początku 1964 r. i zostały umieszczone na okładce albumu The Times They Are a-Changin'.
Dylan począł pisać tekst w czasie wspólnej podróży przez Amerykę ze swoimi trzema znajomymi. Podróż ta rozpoczęła się w Nowym Jorku 3 lutego 1964 r. i zakończyła 22 lutego. W połowie lutego Dylan po raz pierwszy wykonał tę piosenkę podczas koncertu w Denver.
Kompozycja ta zaczyna się w połowie nocy podczas gwałtownej burzy; tę dramatyczną i mroczną atmosferę początku piosenki zawdzięczać można wpływowi Szekspira. Stopniowo jednak atmosfera staje się coraz jaśniejsza, rozświetlona promieniami słońca, i piosenka zaczyna wyrażać nadzieję. Dzwon wolności bije pośród wielkich pozytywnych zmian na całej kuli ziemskiej. Te pozytywne zmiany są w pewien sposób wyrażeniem „Wielkiego Oczyszczenia” – wizji Indian amerykańskich.
Wersje Dylana
15 lutego 1964 – pierwsze wykonanie kompozycji podczas koncertu w „Civic Auditorium Theater” w Denver
9 czerwca 1964 – Columbia Studio A. Dylan nagrał siedem wersji utworu. Jedna z nich ukazała się na albumie Another Side of Bob Dylan.
14 maja 1964 – studio TV Didsbury w Manchesterze. Prawdopodobnie były to nagrania do programu „Hallelujah” i nie zostały ostatecznie wyemitowane.
17 maja 1964 – koncert w „Royal Festival Hall” w Londynie. Został on nagrany przez Pye Records i pozostał niewydany do dnia dzisiejszego.