Dokąd idziesz? Do słońca
a F7+ G a
W nocy i w ludziach czarna noc
a F7+ G a
Blask nie widzi gdzie ma zadać cios
F7+ C
Jestem tutaj
G a
Wołam cię
F7+ C
Jestem tutaj
G a
Przeszyj mnie
d7 C7+ a d7C7+G
Promieniu przejrzysty złocisty
Nie strasz mnie jak gdybyś nie miał wzejść
Wiem żeś tuż pod horyzontem jest
W lustrze nieba
Widać cię
W ziemi drżeniu
Słychać cię
Promieniu przejrzysty złocisty
Nocy proszę nie przeciągaj już
Skoro świt do Słońca muszę pójść
Z błyskiem w oku
Będę szedł
Wprost na ciebie
Będę biegł
Promieniu przejrzysty złocisty
F7+ d7 C7+
19.02.1993
Edward Stachura - (1937-1979), pisarz; urodzony we Francji, od 1948 w kraju; w swej twórczości dał przejmujący wyraz poczuciu egzystencjalnego lęku i odrazy do życia w warunkach współcz. cywilizacji; jego bohaterowie wrażliwi, wyobcowani samotnicy przeżywają swój los jako „bezustanną ucieczkę przed śmiercią”, przyjmując postawę daremnego i bezsilnego buntu; liryki, poematy, opowiadania (Falując na wietrze 1966), powieści (Cała jaskrawość 1969, Siekierezada 1971, Się 1977), opowieść poet. Wszystko jest poezja (1975) i dialog poet.-filoz. wyrosły z fascynacji buddyzmem Fabula rasa. Rzecz o egoizmie (1979); twórczość i osoba Stachury stały się, zwł. po jego tragicznej śmierci, obiektem kultu w środowiskach młodzieżowych; Poezja i proza (t. 1-5 1982).
*
Minęło wiele miesięcy, ale mnie nic nie minęło. Czas dla mnie w miejscu przystanął.
Edward Stachura (1937-1979)