Włóczęga
Vagabond
Tomasz Szwed & Poker. Płyty: Hej! (LP, 1984)
( C / D7 / F G / C )
C D7
Ja tam za bardzo nie wiem
F C
Dlaczego, co i jak
G
Nie moja sprawa
C D7
Niebo? No, to niebieskie w górze
F
A ziemski szlak
C G
To dróg kurzawa
F C
Jak się to zwie, co to jestF G C
Nie wiem i już
G7
I dalej jazda
C D7
Bóg? Czy ja wiem...
F
Może to na wydmuchu zza wzgórz
C G ( C / D7 / F / C G )x2
Jak miga gwiazda
C D7
Ja tam za bardzo nie wiem
F C
Dlaczego, co i jak
G
Nie moja sprawa
C D7
Niebo? No, to niebieskie w górze
F
A ziemski szlak
C G
To dróg kurzawa
F C
Życie? To jak od świtu do nocy
F G C
Sam, dzień za dniem
G7
Chodzę i chodzę
C D7
A śmierć? Bo ja wiem...
F C
Kamień porosły mchem
G
Szary przy drodze
C D7
Po co żyję i świat
F C
Dlaczego się kręci i jak?
G
Nie moja sprawa
C D7 F
Karczma w pustkowiu, ogniska
C
To dla mnie znak
G
Drogi kurzawa
C D7
Ja tam za bardzo nie wiem
F C G7 ( C / D7 / F / C G )x2 (C / D7 / F G / C - G - C)
Dlaczego, co i jak
(Opracowanie na gitarę: Sylwek Szweda 01.03.2018)
EDDI READER Vagabond
Eddi Reader – Vagabond – Bristol – April 2017
Eddi Reader - Vagabond - Daily Record Acoustic Sessions at The Glad Cafe
eddi reader - 'vagabond' live
Bryn Terfel; "The Vagabond"; John Ireland (John Masefield)
John Masefield (1878-1967) – poeta angielski, wybitny twórca wierszy o tematyce morskiej.
Masefield urodził się w Ledbury w Herefordshire. Uczył się w King's School w Warwick, ale prawdziwą szkołą życia była dla niego służba we flocie (na pokładzie HMS Conway). W 1895 roku poeta po dopłynięciu do Nowego Jorku opuścił statek i rozpoczął pracę w fabryce dywanów. Po powrocie do Londynu zaczął pisać wiersze i dłuższe poematy, w których zawarł opis swoich przeżyć na morzu, między innymi okrążenia Przylądka Horn, które w środowisku żeglarzy uważane jest za chrzest bojowy marynarza. W czasie pierwszej wojny światowej pisał o klęsce sił sprzymierzonych w Dardanelach. W latach dwudziestych ceniono go na równi z Thomasem Hardym. W 1930 roku Masefield na wniosek ówczesnego premiera Ramsaya MacDonalda król Jerzy V mianował Masefielda Poetą-laureatem, następcą Roberta Bridgesa. W 1935 roku otrzymał Order of Merit. Uniwersytety Yale, Harvarda i Oxford przyznały Masefieldowi tytuły honorowe. Zmarł 12 maja 1967 roku. Został pochowany w Westminster Abbey 20 czerwca tegoż roku.
Najbardziej znanym cyklem Masefielda są Salt-Water Ballads (1902). Innymi ważnymi utworami są poematy The Widow in the Bye Street (1912), Dauber (1912) i The Daffodil Fields (1913). Najczęściej przywoływanym utworem Masefielda jest wiersz Sea Fever.
Poeta posługiwał się tradycyjnymi formami wiersza, w tym między innymi - jako ostatni na tak szeroką skalę - strofą królewską. Masefield był również wybitnym sonetystą. John Gould Fletcher zauważa, że Masefield jest jednocześnie romantykiem i realistą.
W Polsce utwory Masefielda tłumaczyli Włodzimierz Lewik (Gorączka morza, Pasaty, Poszukiwacze), Florian Śmieja (Ładunki) i Juliusz Żuławski. Ballady słonowodne tłumaczył Robert Stiller.
Robert Reuven Stiller (ur. 25 stycznia 1928 w Warszawie, zm. 10 grudnia 2016) – polski tłumacz, pisarz i językoznawcapochodzenia żydowskiego.
rodził się w rodzinie polskich Żydów. Dzieciństwo spędził na Białorusi, okupację w Warszawie. Należał do AK. W 1947 roku odszedł od katolicyzmu, w którym był wychowany. Wstąpił do PPS. Pracował etatowo w wojsku. W 1952 roku ukończył polonistykę, studiował slawistykę, dziennikarstwo, indologię oraz nordystykę w Reykjavíku.
Oprócz tłumaczeń był autorem kilku książek i esejów o charakterze językoznawczym oraz sztuk teatralnych, oraz współzałożycielem żydowskiej gminy reformowanej i propagatorem odrodzenia judaizmu reformowanego w Polsce. W latach 60. i 70. publikował pod pseudonimami (Tomasz Harasiuk, Jerzy Szperak, Józef Salmanowicz), był m.in. autorem książki Semantyka zbrodni o propagandzie w sprawie zbrodni katyńskiej. Jest autorem wiersza pt. Serce generała, opiewającego Karola Świerczewskiego.
Na przełomie lat lat 80. i lat 90. XX wieku na łamach czasopisma „Mój Świat” opublikował krótką serię artykułów o tematyce ezoterycznej. Wspólnie z filozofem i tłumaczem Jerzym Prokopiukiem był też współredaktorem pisma „Gnosis”.
W 2005 roku kandydował do Sejmu z ramienia Platformy Janusza Korwin-Mikkego.
W różnym stopniu znał ponad 30 języków, w
tym: angielski, niemiecki, francuski, rosyjski, czeski, malajski, górnołużycki, dolnołużycki, ukraiński, białoruski, łacinę, niderlandzki, islandzki, szwedzki, hiszpański, jidysz, hebrajski, grekę, sanskryt i parę języków polinezyjskich.
Żoną Roberta Stillera była piosenkarka Nina Stiller.
Według dokumentów IPN, o czym napisała Joanna Siedlecka, autorka książki Kryptonim „Liryka”. Bezpieka wobec literatów (wydanej w 2009 r.) Robert Stiller od 1955 do 1981 był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa pod pseudonimami Kryspin, Stanisław Wisłocki, Literat i Tras, zostawił 20 tomów donosów. Rozpracowywał m.in. Związek Literatów, którego był członkiem od 1949 roku, środowisko miesięcznika „Kultura” i czasopisma „Zapis”. Stiller stwierdził, że te informacje są nieprawdziwe, a dokumenty SB sfałszowane i zapowiedział wytoczenie pisarce procesu (jednak do grudnia 2014 r. żaden proces się nie odbył).
Vagabond
Dunno a heap about the what an' why,
Can't say's I ever knowed.
Heaven to me's a fair blue stretch of sky,
Earth's jest a dusty road.
Dunno the names o' things, nor what they are,
Can't say's I ever will.
Dunno about God - he's jest the noddin' star
Atop the windy hill.
Dunno about Life - it's jest a tramp alone,
From wakin'-time to doss.
Dunno about Death - it's jest a quiet stone
All over-grey wi' moss.
An' why I live, an' why the old world spins,
Are things I never knowed.
My mark's the gypsy fires, the lonely inns,
An' jest the dusty road.
(1902)
Hungarian translation
Csavargó
Tudom is én, mi az, hogy mi s minek?
Nem izgatott soha.
Nekem a menny: csak ég, egy kék szelet,
s a föld: az út pora.
Tudom is én, a sok név mire jó,
felfognom nem lehet.
Nekem az Isten — egy csillag, bólogó,
a szeles domb felett.
Nekem az élet csavargás, fölkelés,
a priccsig ballagás.
Nekem a végzet, csak szép elföldelés,
nyugalmas kő, mohás.
Mért élek én e vén világon, ó,
nem érdekelt soha,
nekem a fő: cigánytűz, fogadó
s az út, az út pora.
Romanian translation
Vagabond
Io nu ştiam nainte care-i treaba,
Şi cre' că nici acuma n-am habar.
Da' ştiu că raiu-i unde merge morţii
Şi glia-i unde-i drumu' mai murdar.
Nu ştiu ce-i alea chestii, cum le zice,
Şi poate n-o să aflu niciodat'.
Ce-i Dumnezeu? Io cre' că-i steaua aia
Dă vezi lucind pă deal la înserat.
Nu ştiu dă Viaţă ce-i - o fi v'o boarfă
Dîn zori dă ziuă şi pîn' la culcuş.
Nu ştiu dă Moarte - cre' că-i piatra aia
Dă pune păstă ăia care-i duşi.
Dă ce trăiesc, dă ce să mişcă lumea,
S-o spun p-a dreaptă, n-am dă unde şti.
Io num-aşa cum vezi, mereu pă drumuri.
Cît o mai fi.
Spanish translation
Vagabundo
La` cosaj no la` sabo bien,
Ni nunca he sido fino;
Er cielo azul ej mi edén,
Y er mundo ej lo que piso en
Er porvo del camino.
Er cómo, cuándo y polqué
No sabo - ni idea.
Pa` mi que Dioj ejtrella e`,
La que en la loma ahí se ve
Que guiña y parpadea.
La Vida y Muelte ejplicar
No sabo, pero jujgo
Que una ej como un sinhogar;
Y otra ej piedra funelar
Cubrida ya con mujgo.
Y er mundo pol qué gira así,
Mi fuente, mi dejtino,
Son cosa' que jamá' sabí -
La' fonda' pobre' son pa' mí
Y er porvo del camino.
Sea Fever
BY JOHN MASEFIELD
I must go down to the seas again, to the lonely sea and the sky,
And all I ask is a tall ship and a star to steer her by;
And the wheel’s kick and the wind’s song and the white sail’s shaking,
And a grey mist on the sea’s face, and a grey dawn breaking.
I must go down to the seas again, for the call of the running tide
Is a wild call and a clear call that may not be denied;
And all I ask is a windy day with the white clouds flying,
And the flung spray and the blown spume, and the sea-gulls crying.
I must go down to the seas again, to the vagrant gypsy life,
To the gull’s way and the whale’s way where the wind’s like a whetted knife;
And all I ask is a merry yarn from a laughing fellow-rover,
And quiet sleep and a sweet dream when the long trick’s over.
GORĄCZKA MORZA
John Masefield (1878-1967)
Muszę znowu zejść do morza, do samotnego morza i nieba,
(Ja muszę znów do morza zejść, by samotnie głowę wznieść)
I wszystko, o co proszę, to wysoki statek i gwiazda, by ją poprowadzić,
(i gwiazda, która nas poprowadzi, za którą popłynę)
I kopnięcie (szrpnięcie)koła(sterowego), pieśń wiatru i biały żagiel drżą,
I szara mgła(zamglenie) na morzu i szary świt.
Muszę znowu zejść do morza, bo wezwanie płynącej fali
I kopnięcie (szrpnięcie)koła(sterowego), pieśń wiatru i biały żagiel drżą,
I szara mgła(zamglenie) na morzu i szary świt.
Muszę znowu zejść do morza, bo wezwanie płynącej fali
(z powody wzywającej mnie fal prądu który mnir ciągnie, porywa)
To dzikie połączenie i wyraźne wezwanie, którego nie można zaprzeczyć;
To dzikie połączenie i wyraźne wezwanie, którego nie można zaprzeczyć;
(To dzikie jasne, oczywiste wezwanie, powołanie,któremu nie sposób odmówić)
I wszystko, o co proszę, to wietrzny dzień z białymi chmurami latającymi, fruwajacymi
I wszystko, o co proszę, to wietrzny dzień z białymi chmurami latającymi, fruwajacymi
I ciskającym strumieniem i spienionym strumieniem, a mewy morskie płaczą.
(rozbryzgującą sie mgiełką i piana unosząca się, pieniaca się i krzykiem mew)
Muszę znowu zejść do morza, do cygańskiego życia włóczęgi,
Muszę znowu zejść do morza, do cygańskiego życia włóczęgi,
(żeby prowadzić znów to cygańskie życie włóczęgi)
Do drogi mewy i drogi wieloryba, gdzie wiatr przypomina zaostrzony nóż;
Do drogi mewy i drogi wieloryba, gdzie wiatr przypomina zaostrzony nóż;
(szlakiem mewy i wieloryba)
I wszystko, o co proszę, to wesoła opowieść opowiadana przez towarzysza,(znajomego, współpasażera, włóczęgi, pirata),
Cichy sen i słodki sen (marzenie senne), gdy skończy się długa sztuczka (postęp, trik, żart, dowcip, złudzenie, ilizja, sekret).
I wszystko, o co proszę, to wesoła opowieść opowiadana przez towarzysza,(znajomego, współpasażera, włóczęgi, pirata),
Cichy sen i słodki sen (marzenie senne), gdy skończy się długa sztuczka (postęp, trik, żart, dowcip, złudzenie, ilizja, sekret).
Z POŁOWÓW I WALCARKI SALT-WATER, autorstwa Johna Masefielda, opublikowanej przez Maxmillan Co., NY, © 1913, str. 55; wiersz został po raz pierwszy opublikowany w SALT-WATER BALLADS, © 1902.
W pierwszej linii toczyła się spora debata i rzeczywiście "muszę znów zejść do morza, do samotnego morza i nieba"; "zejść do morza" był poetyckim sposobem mówienia o żeglarstwie i nie odnosił się do żadnego konkretnego zasobu wody, podobnie "samotne morze" po prostu mówiło o otwartej wodzie, a nie konkretnym morzu.
W pierwszej linii toczyła się spora debata i rzeczywiście "muszę znów zejść do morza, do samotnego morza i nieba"; "zejść do morza" był poetyckim sposobem mówienia o żeglarstwie i nie odnosił się do żadnego konkretnego zasobu wody, podobnie "samotne morze" po prostu mówiło o otwartej wodzie, a nie konkretnym morzu.
Używanie przez Masefielda słowa "trick" wskazuje na okres służby na określonym zadaniu, takim jak posługiwanie się kołem lub obserwacją.
Grafika do nagłówka Charlesa Pearsa została wykorzystana do zilustrowania tego wiersza w wierszach i balladach Salt-Water autorstwa Johna Masefielda, opublikowanego przez The Macmillan Co., Nowy Jork, USA, © 1944, skierowany na stronę. 72.
John Masefield "Sea Fever" famous poem READ BY THE POET HIMSELF
Kris Delmhorst : Sea Fever
Paul Robeson: Sea Fever - Masefield/Ireland - HMV B 9257
John Masefield - Sea Fever (guitar arrangement)
Sea Fever ♬ John Ireland / John Masefield ♬ Voice & Piano by Russell Malcolm
Sea Fever - Nancy Hill Cobb
Sea Fever by John Masefield
