ukryj menu          

Leż, pani, leż

Lay Lady Lay
(Nashville Skyline - 1969 r.)
słowa i muzyka: Bob Dylan
tłumaczenie: Sylwek Szweda 23.01.2005
(współpraca przy tłumaczeniu: Andrzej Orzechowski 23.01.2005)
A cis G h A cis G h
  

  

       A                   cis G                   h           A    cis G h

Leż, pani, leż   na mym mosiężnym łóżku,

       A                    cis G               h         A   cis G h

Rozciągnij się, ciało swe na nim ułóż.

       E                fis                       A

Tęcze kolorów z twoich myśli

       E                  fis                             A

Kroplami olśnień światłem przeszły.

 

        A                 cis G                   h           A     cis G h

Leż, pani, leż  na mym mosiężnym łóżku,

       A                    cis G                h         A   cis G h

Uśmiechnij się, ciało swe na nim ułóż.

        A                  cis   G                      h         A      cis G h

Czy teraz wiesz - mężczyzna twój już jest tu.

        E                      fis                         A

Ciuchy ma brudne, lecz ręce czyste,

        E                  fis                      A

Ty najpiękniejsza, jakby śnisz mi się.

 

        A               cis G                 h                A     cis G h

Zostań i leż,  pozwól mi patrzeć na siebie,

       cis                    E                  A

Po co znów czekać, żeby zacząć żyć?

       cis                    h                         A

Nie czekaj, weź swe ciastko dziś,

       cis                E                         A

Zjedz je i nie martw się już o nic -

       cis                                            h

Miłości, wiedz, nie musisz gonić.

 

        A                 cis G                   h            A     cis G h

Leż, pani, leż   na mym mosiężnym łóżku,

        A                  cis G                h         A    cis G h

Rozciągnij się, ciało swe na nim ułóż.

        E                    fis                         A

Pragnę cię widzieć w świetle rannych zórz,

        E                         fis            A

Wygodnie się połóż - o pani!

        A               cis G                 h               A    cis G h   A h cis D A

Zostań i leż,  noc ciągle jest przed nami.

 

23.01.2005
Bob Dylan - Lay lady Lay (studio)
Bob Dylan - Lay lady Lay (koncert)
Lay, Lady, Lay fra Teaterkoncerten Bob Dylan
Bob Dylan's "Lay Lady Lay" by Duran Duran
Lay Lady Lay, Bob Dylan
Issac Hayes (Ewart) - Lay Lady Lay
Dylan Fest 2011: Binki Shapiro - Lay Lady Lay
Lay Lady Lay - beginner guitar lesson

Lay Lady Lay – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w lutym 1969 i wydana na albumie Nashville Skyline w kwietniu 1969 r. oraz jako strona A singla. Jeden
z największych przebojów i jedna z najpopularniejszych piosenek Dylana.
Utwór ten został nagrany na drugiej sesji do albumu 14 lutego 1969 r. Plonem tej sesji były także: „Tell Me That It Isn't True”, „Country Pie” oraz „Peggy Day”.
Próbę nagrania tej piosenki podjął Dylan już na pierwszej sesji 13 lutego, jednak po czterech nieudanych podejściach zrezygnował. Do studia powrócił następnego dnia, ale dopiero piąta próba zakończyła się sukcesem.
Po usłyszeniu „Lay Lady Lay” Clive Davis – prezydent Columbia Records – natychmiast zaproponował wydanie jej na singlu, wbrew oporom samego Dylana, który nie czuł się w ogóle
z nią związany, gdyż jak powiedział: nie była reprezentatywna dla wszystkiego, co robię….Ostatecznie jednak kompozycja ta została wydana jako singiel. Do dziś jest to najlepiej sprzedający się singiel artysty.
Piosenka ta była zapewne pierwszą kompozycją Dylana, która powstała jeszcze przed napisaniem słów. Do tej pory Dylan najpierw pisał tekst, a potem komponował muzykę. W tym przypadku stało się odwrotnie.
„Lay Lady Lay” jest utworem o tematyce miłosnej, a nawet erotycznej. Samego siebie Dylan przedstawia – właściwie po raz pierwszy – jako bardzo zmysłowego i sexy, w stylu Elvisa Presleya. Zmysłowa nastrojowość utworu podkreślana jest przez łagodne brzmienie elektrycznej gitary hawajskiej Pete'a Drake'a.
Źródłem do niektórych partii tekstu mogły być bluesy, a w „Rough Alley Blues” znajduje się wers lay across my big brass bed. Blues ten został nagrany 23 października 1931 r. przez Ruth (Mary) Willis (ale to nagranie firmowała jako „Ruth Day”). Jej akompaniatorem na gitarze był jeden z idoli Dylana – Blind Willie McTell (w tym nagraniu jako „Guitar Sammie”).
-  Dylan wykonywał tę piosenkę podczas tournée z The Band w 1974 r., zawsze jako drugą na koncercie.
-  W 2 lata później wykonywał ten utwór w czasie Rolling Thunder Revue 2 (18 kwietnia 1976–25 maja 1976). Wykonanie z 16 maja w County Convention Center Arena w Fort Worth (Teksas) ukazało się na albumie Hard Rain. Wersja wykonywana w czasie tego tournée była raczej wykrzyczana niż zaśpiewana.
-  Później wykonywał ją zdecydowanie bardziej zmysłowo i erotycznie.
-  W 1984 r. piosenka ta została wykonana tylko raz.
-  Dylan powrócił do niej w 1986 r. podczas tournée z Tom Petty & the Heartbreakers. Była to wersja mocno zelektryfikowana.
-  W następnych latach większość wykonań była także na instrumentach elektrycznych.
-  W latach 2000 powrócił do gitary stalowej, jednak jego ochrypły głos i specyficzne wykonie nadały piosence nieco demonicznego charakteru.

Nashville Skyline – dziewiąty studyjny album Boba Dylana nagrany w lutym 1969 r. i wydany w kwietniu tego samego roku.
Pozornie album Nashville Skyline wyglądał na kontynuację akustycznego albumu John Wesley Harding. W nagraniach obu płyt wzięli udział zasadniczo ci sami muzycy, chociaż personel do Nashville Skyline został poszerzony o trzy, a z Cashem o cztery osoby.
Jednak w charakterze była to zupełnie inna płyta, która zaskoczyła wszystkich. Przede wszystkim był to album prezentujący głównie muzykę country.
Na powstanie takiego albumu wpływ mogło mieć kilka czynników.
Dylan zawsze lubił muzykę country i jego dzieciństwo w Hibbing upływało między innymi na słuchaniu Hanka Williamsa i Lefty'ego Frizella, obok rock and rolla
- Dylan był już folkowcem i rockmanem; podbił obie te grupy słuchaczy i został przez część fanów z obu grup nazwany zdrajcą. Postanowił więc zapewne zrobić to samo z masową publicznością muzyki country
- Dylan wszedł w kolejny okres twórczej niemocy, czego doskonałym przykładem był jego następny album zatytułowany prześmiewczo Self Portrait.
 
Już sama okładka musiała być drażniąca dla wszystkich jego fanów uważających go w dalszym ciągu za proroka miejskiego "podziemia". Jeden z pisarzy opisał ją jako przedstawiającą Dylana, który występuje jako "śmiejący się 'Ragtime Country Bob'". Ten uśmiech i dłoń przyłożona do kapelusza musiały być przez większość fanów odebrane jako kolejna prowokacja Dylana, jednak tym razem wymierzona przeciwko nim.
Nashville Skyline prezentował wygładzoną, niespodziewanie łagodną, bezproblemową, sentymentalną, konwencjonalną, przewidywalną w każdej nucie muzykę, w dodatku śpiewaną słodkim głosem, o który Dylana nikt nie posądzał. Tym osobom, którzy tego typu muzykę lubią (a więc dla masowych słuchaczy muzyki country), album ten prezentował miłe piosenki i przyczynił się w dużym stopniu do renesansu muzyki country w latach 70. XX wieku. Była to jedna z najlepiej sprzedających się płyt Dylana, która ugruntowała jego komercjalną pozycję jako twórcy, którego albumy osiągają najwyższe pułapy sprzedawalności. Dodatkowo przebojem także stała się piosenka z tej płyty Lay Lady Lay docierając do 7 pozycji na liście singli popowych magazynu Billboard.
W tym momencie rozwoju kariery Dylana, w okresie braku kreatywności, album ten był więc albumem wystarczającym. Jednak gdyby Dylan zdecydował się kontynuować ten styl muzyczny i tekstowy – przestałby być uważany za wybitnego artystę[3]. A to, co dotychczasowym fanom wydawało się niemożliwe, mogło być nie do uniknięcia, gdyż Dylan kupił już dom w Nashville i zamierzał tam zamieszkać! Na szczęście zimny prysznic po wydaniu tragicznego Self Portrait spowodował, że Dylan opuścił Nashville w 1970 r. i już nigdy tam nie nagrywał. Podświadomie Dylan musiał jednak wyczuwać, co się dzieje, gdyż jest to najkrótszy album ze wszystkich jakie nagrał.
Album ten miał przeciwników nawet w Columbii. Wydawało się im, że jest on wyrazem jakiejś retrogresji chorego psychicznie. Nalegali także na Dylana, aby usunął chociaż z tytułu albumu słowo "Nashville"[4].
Jednak artysta pozostał przy swoim i tym samym przyczynił się do rozwoju country rocka.
Za tekst Johnny'ego Casha, który został umieszczony na tylnej stronie okładki, album otrzymał nagrodę Grammy.
Z utworów albumu zestawiono i wydano trzy single: "I Threw It All Away", "Lay Lady Lay" (najlepiej sprzedający się singiel Dylana) i "Tonight I'll Be Staying Here with You".

Utwory:

Girl of the North Country
Nashville Skyline Rag
To Be Alone with You
I Threw It All Away
Peggy Day
Lay, Lady, Lay
One More Night
Tell Me That It Isn't True
Country Pie
Tonight I'll Be Staying
Here With You
 
 
 
Każdy nowy dzień zaczyna się głęboką nocą.
 
        — Robert Allen Zimmerman (Bob Dylan)
 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę