Zimny drań
fokstrot z filmu Pieśniarz Warszawy (1934) wykonawca: Eugeniusz Bodo)
( E F fis H7)x2
E fis
Posłuchajcie mej piosenki i o litość błagam was,
H7 E
Rzewne tony, rzewne dźwięki wzruszą marmur, beton, głaz,
E fis
Czy do wyciągniętej ręki wpadnie grosz, czy złotych sto,
Fis H7 Fis| H7
Mnie nie zależy, bądźmy szczerzy, grunt, by jakoś szło.
H7 E
Już taki jestem zimny drań
H7 E - E7
I dobrze mi z tym, bez dwóch zdań,
A
Bo w tym jest rzeczy sedno,
a E
Że jest mi wszystko jedno,
H7 E ( E F fis H7)x2
Już taki jestem zimny drań.
E H7
Moja niania nad kołyską tak śpiewała mi co dzień,
H7 E
Że zdobędę w życiu wszystko i usunę wszystkich w cień.
E fis
No i prawdy była blisko, ale w tym jest właśnie sęk,
Fis H7 Fis| H7
Że chodzę sobie, nic nie robię i to jest mój wdzięk.
Już taki jestem zimny drań...
E H7
Kto mi z państwa tu zazdrości mej rodzinki, wujków, cioć,
H7 E
Powiem krótko i najprościej: Gwiżdżę na nich do stu kroć!
E fis
Choć mnie brak ich uczuć złości, swoje zdanie o nich mam
Fis H7 Fis| H7
I jeśli chcecie, to w komplecie wszystkich oddam wam...
Już taki jestem zimny drań...
Eugeniusz Bodo - Już taki jestem zimny drań (1934)
Mieczysław Fogg - Już taki jestem zimny drań
Zbigniew Kurtycz - Już taki jestem zimny drań 1958 r.
Zimny Dran
Henryk Wars, właściwie Henryk Warszawski (lub Warszowski), ur. 29 grudnia 1902 w Warszawie, zm. 1 września 1977 w Los Angeles, pseud. Fraska, Henry Vars – polski i amerykański kompozytor, pionier jazzu w Polsce, pianista, dyrygent. Pochodził z muzykalnej rodziny: siostra była śpiewaczką La Scali, druga siostra - pianistką. Warszawski ukończył Konserwatorium Warszawskie w klasie Romana Statkowskiego. Będąc studentem akompaniował artystom teatrzyku Morskie Oko. Pracował w wytwórni płyt gramofonowych Syrena Record. Potem zajął się komponowaniem. Pierwsza napisana piosenka (1926 r.) - New York Times, nie zyskała zbyt dużej popularności. Tworzył kompozycje do łącznie 53 filmów, m.in. Szpieg w masce, Manewry miłosne, do pierwszego polskiego filmu dźwiękowego - Na Sybir (1930). Tak powstało wiele przebojów. Prowadził zespół Weseli Chłopcy. Pisał piosenki dla prawdziwych gwiazd takich jak: Hanka Ordonówna,Eugeniusz Bodo czy Zula Pogorzelska. Od 1939 roku brał udział w wojnie, dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł, a w 1940 r. dotarł do Lwowa, gdzie założył polski big band. Wraz z armią generała Andersa przewędrował Iran, Bliski Wschód i Włochy. Po demobilizacji osiadł w USA. Tam, po początkowo niepomyślnym okresie, w 1954 roku rozpoczął współpracę z producentami filmowymi w Hollywood. W roku 1963 napisał muzykę do filmu Mój przyjaciel delfin (Flipper). Jego piosenki śpiewali m.in. Bing Crosby czy Doris Day. Komponował także utwory muzyki poważnej: poematy symfoniczne, balet, concertino.
Jerzy Nel, właściwie Jerzy Zyms (ur. 20 grudnia 1902 w Warszawie, zm. 12 grudnia 1956 tamże) – polski scenarzysta, autor oraz współautor tekstów znanych piosenek dwudziestolecia międzywojennego.
Był wraz z Emanuelem Schlechterem współautorem piosenek do znanych przedwojennych filmów muzycznych "Pieśniarz Warszawy" z1934, Zabawa z 1934 i Królowej Przedmieścia z 1937 roku.
Po wybuchu II wojny światowej walczył w wojnie obronnej 1939 w brygadzie gen. Franciszka Kleeberga pod Kockiem. Po kapitulacji działał w podziemiu jako żołnierz Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim.
W 1947 powołał do życia teatr rewiowy "Wróbelek warszawski", jako scenarzysta związany był z Polskim Radiem i Wytwórnią Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej.
Ludwik Starski (właściwie Ludwik Kałuszyner; ur. 3 stycznia 1903 w Łodzi, zm. 29 lutego 1984 w Warszawie) - polskiscenarzysta, autor tekstów piosenek, pisarz.
Urodził się w polskiej rodzinie żydowskiego pochodzenia; był bratem Adama Ochockiego.
Przed wojną był sekretarzem redakcji „Expressu Wieczornego Ilustrowanego”.
Napisał m.in. teksty piosenek dla kabaretów Qui Pro Quo, Gong, Morskie Oko, Perskie Oko, oraz filmów Zakazane piosenki, Skarb, Halo Szpicbródka ..., Kariera Nikodema Dyzmy.
W latach 1948-1948 kierował zespołem filmowym "Warszawa", a od 1955 do 1963 zespołem filmowym "Iluzjon".
Poślubił Marię Bargielską (1911-1986); z tego małżeństwa pochodzi Allan Starski.
EUGENIUSZ BODO - W kwietniu 1939 roku otworzył w Warszawie kawiarnię Cafe Bodo. Po wybuchu wojny i ucieczce do Lwowa, występował w kinoteatrze Stylowym, odbył tournee
z zespołem jazzowym Henryka Warsa Tea Jazz jako konferansjer i piosenkarz (marzec-czerwiec 1940 roku). Aresztowany przez NKWD (26 czerwca 1941 roku), był więziony w Moskwie i Ufa, zmarł z wycieńczenia w łagrze w Kotłasie koło Archangielska. Autorem filmu biograficznego Eugeniusz Bodo - za winy niepopełnione jest Stanisław Janicki (1997).
(wł. Bohdan Eugeniusz Junod, ur. 29 grudnia 1899 roku, Genewa, zm. 7 października 1943 roku), aktor rewiowy i operetkowy, pieśniarz, tancerz i reżyser, był synem aktorki Jadwigi Doroty Dylewskiej i szwajcarskiego impresaria Teodora Junoda (otworzył w Łodzi pierwsze kino Urania, 1903). Debiutował 11 stycznia 1917 roku (teatr Apollo w Poznaniu), występował w Łodzi (teatr Colosseum) i Lublinie. Pseudonim Bodo jest skrótem imion: własnego (Bogdan) i matki (Dorota). Występował w kabaretach i rewiach warszawskich: Sfinks w Dolinie Szwajcarskiej (1919), Bagatela (1920), Qui pro quo (1921-1927), Stańczyk (1922, 1924), Perskie Oko (1925-1927), Morskie Oko (1928-1933), Banda (1932), Cyganeria (1933), Hollywood (1935), Cyrulik Warszawski i Wielka rewia (1937-1938), Tip top (1939). Gościnnie występował w Teatrze Polskim (komedia Jim i Jill C. Greya i G. Newmana, 1932), Teatrze Letnim w Warszawie, teatrze Lutnia w Wilnie. Był ulubieńcem publiczności, filmowym amantem i bożyszczem przedwojennej Warszawy, uchodził za króla mody (1936). Karierę filmową rozpoczął w 1925 roku (Rywale, reż. Seweryn Steinwuzl). Wystąpił w 32 filmach: 9.25 (1929), Niebezpieczny romans (reż. Michał Waszyński, 1930), Uroda życia, Czy Lucyna to dziewczyna, Jego ekscelencja subiekt (1933), Czarna perła (1934), Pieśniarz Warszawy (prem. 22 lutego 1934 roku), Zabawka (1934), Jaśnie pan szofer (1935), Piętro wyżej (1937), Paweł i Gaweł (reż. Mieczysław Krawicz, 1938), Uśmiech losu, Strachy (1938) Zdobył tytuł króla ekranu (1932). Był scenarzystą, reżyserem, producentem filmowym, współwłaścicielem wytwórni B.W.B. (Bodo–Waszyński–Brodzisz, 1931) i Urania (1933). Wyreżyserował Królową przedmieścia wg wodewilu Kazimierza Krumłowskiego (1937) i dramat Za winy niepopełnione wg Michała Bałuckiego (prem. 29 grudnia 1938 roku). Wylansował piosenki: fokstrot Ach te baby (muz. Roman Palester, sł. Jerzy Nel) z filmu Zabawka, Sex appeal i Umówiłem się z nią na dziewiątą z filmu Piętro wyżej, Zakochany złodziej (muz. Henryk Wars, sł. Emanuel Schlechter), Zimny drań (muz. Henryk Wars, sł. Jerzy Nel i Ludwik Starski) z filmu Pieśniarz Warszawy, Tyle miłości z filmu Jego ekscelencja subiekt, Całuję twoją
dłoń, madame (muz. Ralph Erwin, 1928).
Opracowanie: Wojciech Dąbrowski www.spotkaniazpiosenka.org
