ukryj menu          

Krakowiaczek jeden

słowa i muzyka: ludowe
To jedna z najpopularniejszych dziecięcych pieśni ludowych,
rodem z przełomu XVIII i XIX w. Tytułowy zwrot - "Krakowiaczek ci ja"
- został po raz pierwszy zapisany na papierze w 1892 r. przez Zygmunta Glogera.
     G7                C         G                   C

Krakowiaczek jeden miał koników siedem

   G7               C       G                  C

Pojechał na wojnę został mu się jeden

   F                   C          G7                C

Siedem lat wojował, szabli nie wyjmował

    F                   C       G7               C

Szabla zardzewiała, wojny nie widziała

   F                   C          G7                C

Siedem lat wojował, szabli nie wyjmował

     F                 C        G7               C

Szabla zardzewiała, wojny nie widziała.

 

Krakowiaczek ci ja, krakowskiej natury,
kto mi wejdzie w drogę, ja na niego z góry.
Krakowiaczek ci ja, któż nie przyzna tego,
siedemdziesiąt kółek, u pasika mego.

Krakowiaczek ci ja, któż nie przyzna tego,

siedemdziesiąt kółek, u pasika mego.

 

Krakowianka jedna miała chłopca z drewna,
A dziewczynkę z wosku, wszystko po krakowsku.
Gra mi wciąż muzyka, a kółka trzepocą,
jak małe księżyce w blasku się migocą.

Gra mi wciąż muzyka, a kółka trzepocą,

jak małe księżyce w blasku się migocą.


Krakowiaczek ci ja, z czerwona czapeczką,
szyta kierezyja, bucik z podkóweczką.
Gra mi wciąż muzyka, a kółka trzepocą,
jak małe księżyce w blasku się migocą.

jak małe księżyce w blasku się migocą,

Gra mi wciąż muzyka, a kółka trzepocą.

 

 

(w tonacji A-dur dobre na skrzypce):

 

 

     A7                 D         A                     D

Krakowiaczek jeden miał koników siedem

   A7                D        A                   D

Pojechał na wojnę został mu się jeden

   G                   D          A7                   D

Siedem lat wojował, szabli nie wyjmował

    G                   D         A7                  D

Szabla zardzewiała, wojny nie widziała

   G                   D          A7                   D

Siedem lat wojował, szabli nie wyjmował

     G                  D        A7                   A

Szabla zardzewiała, wojny nie widziała.

 

Krakowiaczek ci ja, krakowskiej natury,
kto mi wejdzie w drogę, ja na niego z góry.
Krakowiaczek ci ja, któż nie przyzna tego,
siedemdziesiąt kółek, u pasika mego.

Krakowiaczek ci ja, któż nie przyzna tego,

siedemdziesiąt kółek, u pasika mego.

 

Krakowianka jedna miała chłopca z drewna,
A dziewczynkę z wosku, wszystko po krakowsku.
Gra mi wciąż muzyka, a kółka trzepocą,
jak małe księżyce w blasku się migocą.

Gra mi wciąż muzyka, a kółka trzepocą,

jak małe księżyce w blasku się migocą.


Krakowiaczek ci ja, z czerwona czapeczką,
szyta kierezyja, bucik z podkóweczką.
Gra mi wciąż muzyka, a kółka trzepocą,
jak małe księżyce w blasku się migocą.

jak małe księżyce w blasku się migocą,

Gra mi wciąż muzyka, a kółka trzepocą.

Krakowiaczek Jeden Krakowiak Slayer version
Krakowiaczek jeden miał przedszkolaków siedem...
Krakowiaczek jeden...

Zygmunt Gloger herbu Prus II, pseud. Pruski (ur. 3 listopada 1845 w Tyborach-Kamiance, zm. 16 sierpnia 1910 w Warszawie) – polski historyk, archeolog, etnograf, folklorysta,krajoznawca.
Syn Jana i Michaliny z Woynów w wieku 14 lat zamieszkał w Jeżewie koło Tykocina, w XVIII-wiecznym dworze w nowo nabytym przez jego ojca majątku.
Kształcił się w Warszawie, gdzie w 1867 ukończył Szkołę Główną. Na jego zainteresowania mieli wpływ Julian Bartoszewicz, historyk, literaturoznawca i encyklopedysta oraz Józef Ignacy Kraszewski, którzy bywali w majątku jego ojca.
W 1867 r. prowadził prace etnograficzne, a w 1868 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim z zakresu historii i archeologii. Na jego dalszą pracę etnograficzną miał wpływ spotkany w Krakowie Wincenty Pol, a także Oskar Kolberg.
Od 1872 r. zamieszkał w majątku rodzinnym w Jeżewie, ale mimo to utrzymywał kontakty praktycznie z wszystkimi ówczesnymi uczonymi i humanistami. Po zawarciu małżeństwa w1883 r. roku z Aleksandrą Jelską odbywał wędrówki etnograficzne i archeologiczne po ziemiachPolski i Litwy. Swoje liczne zbiory gromadził w domu rządcy browarnego i murowanym lamusie, a po jego śmierci do 1939 mieściło się tu jego muzeum.
Pod koniec życia w 1906 zamieszkał w Warszawie, gdzie zmarł.
Swoje zbiory zapisał w testamencie Towarzystwu Krajoznawczemu, którego był jednym z założycieli i pierwszym prezesem, Towarzystwu Etnograficznemu, i Towarzystwu Bibliotek Publicznych w Warszawie oraz Muzeum Przemysłu i Rolnictwa.
Dziełem życia Glogera była Encyklopedia staropolska ilustrowana (1900-1903), która nadal jest cennym przewodnikiem po kulturze staropolskiej. Inne ważniejsze prace: Obchody weselne(1869), Pieśni ludu (1892), Księga rzeczy polskich (1896), Rok polski w życiu, tradycji i pieśni(1900). Dwie publikacje - Pieśni ludu oraz Encyklopedia staropolska ilustrowana ukazały się dzięki sfinansowaniu edycji przez Witolda Zglenickiego uzyskanych za pośrednictwem Kasy Mianowskiego. Śmierć autora przerwała w połowie drugiego tomu encyklopedyczne wydawnictwoBudownictwo drzewne i wyroby z drzewa w dawnej Polsce (1907-1909, litery A-L). Napisał około 800 prac i artykułów.

 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę