Ech muzyka
G D
O dajcie mi te małe skrzypce
C G
Może na skrzypcach wygram
C G
Wiatr i pochyłą ulicę
D G D
I noc, co taka niezwykła.
G A D
Ech muzyka, muzyka, muzyka
G A D Fis
Spod smyka zielony kurz
h A D A
Lecą gwiazdy zielone spod smyka
G A D
Damy karo, bukiety róż.
Uwzględnijcie mizerne granie
A nie bijcie, gdy wezmę źle
Jakiś ton na strunie baraniej
Na G, D, A czy E.
Ech muzyka…
Prowadzi muzyka za smykiem
Drzewa w niemej podzięce,
Oczami za smykiem suną
Zgrabiałe, duże ręce.
Ech muzyka…
Na moście stoją. Przez liście
Światło na smyk się sypie
Słuchajcie - to dziecko nuci
W czarodziejskim pudełku skrzypiec.
Ech muzyka…
Adam Drąg - Ech muzyka
Adam Drąg - "Muzyka, muzyka"
Konstanty Ildefons Gałczyński, pseud. Karakuliambro (ur. 23 stycznia 1905 w Warszawie, zm. 6 grudnia 1953 w Warszawie) – polski poeta.
Najbardziej znany za sprawą paradramatycznej serii podszytych absurdem humoresekTeatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się galeria postaci takich jak Porfirion Osiełek, Piekielny Piotruś, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś.
Pochodził z rodziny drobnomieszczańskiej. Po wybuchu I wojny światowej został wraz z rodzicami ewakuowany z Warszawy i w latach 1914–1918 mieszkał w Moskwie, gdzie uczęszczał do polskiej szkoły. Po powrocie do Warszawy studiował filologię angielską orazklasyczną.
Jego debiut literacki w prasie miał miejsce w 1923. Związany był z grupą poetycką Kwadrygaoraz pismami satyrycznymi i politycznymi stolicy, należał do bohemy artystycznej. 1 czerwca 1930 poślubił Natalię Awałow. W latach 1931-1933 przebywał w Berlinie na stanowisku attache kulturalnego. W latach 1934 – 1936 Gałczyńscy mieszkali w Wilnie (w domu przy Młynowej 2, obecnie Malunu 2) i tam w 1936 roku przyszła na świat ich córka,Kira. W szeregu swoich utworów Gałczyński nawiązuje do atmosfery tego miasta, jak i śladu jaki pozostawił w nim Adam Mickiewicz.
Wraz z początkiem II wojny światowej, powołany do wojska, brał udział w kampanii wrześniowej. Trafił do niewoli radzieckiej, z której został przekazany do niewoli niemieckiej. Okres okupacji spędził w stalagu XI-A w Altengrabow. Podczas okupacji jego wiersze ukazały się w drukowanych konspiracyjnie antologiach poezji „Werble wolności” i „Słowo prawdziwe”. Po wojnie w latach 1945 – 1946 przebywał w Brukseli i Paryżu, w 1946 urodził się jego syn, także Konstanty Ildefons. Do Polski powrócił w 1946. W roku 1948 przebywał wSzczecinie, gdzie założył "Klub 13 Muz", następnie w Warszawie. Współpracował m.in. z tygodnikami Bluszcz, Prosto z Mostu i Przekrój, a także z Tygodnikiem Powszechnym orazkrakowskim kabaretem Siedem kotów.
Wiele z jego powojennych utworów – w tym Poemat dla zdrajcy (atak na Czesława Miłosza),"Podróż Chryzostoma Bulwiecia do Ciemnogrodu" czy panegiryk "Umarł Stalin" (1953)[1] - napisanych zostało w konwencji socrealistycznej. W roku 1950 sam stał się obiektem walki ideologicznej – jego twórczość została potępiona na Zjeździe Literatów Polskich przezAdama Ważyka jako drobnomieszczańska.
W ostatnich latach życia stworzył kilka większych form poetyckich:
- Wielkanoc Jana Sebastiana Bacha (1950)
- Niobe (1951)
- Wit Stwosz (1952)
- Kronika Olsztyńska (1952)
W latach 1950 – 1953 związany był z leśniczówką Pranie nad Jeziorem Nidzkim, gdzie napisał wiele utworów, m.in. Kronikę Olsztyńską (1950). Tam też znajduje się obecnie jego muzeum.
Wydał m.in. tomiki wierszy Zaczarowana dorożka (1948), Ślubne obrączki (1949), Pieśni(1953).
Autor tłumaczenia (a właściwie parafrazy) Snu nocy letniej Szekspira (1952) oraz Ody do Radości F. Schillera.
Zmarł na skutek trzeciego zawału serca.
Adam Drąg (ur. 18 lipca 1949 w Oleśnie) – muzyk, autor tekstów, działacz NSZZ Solidarność.
Karierę muzyczną rozpoczął w wieku 16 lat jako perkusista, a później gitarzysta w zespole szkolnym. Jego piosenki zdobyły popularność i obecnie zamieszczane są w wielu śpiewnikach i w internecie.
Studiując na Politechniki Gdańskiej grał na perkusji w studenckim zespole Waganty.
W latach 1972 – 1974 na Jesiennym Ogólnopolskim Studenckim Przeglądzie Piosenki Turystycznej Bazuna, który odbywał się wtedy w Klubie Studentów Wybrzeża ŻAK w Gdańsku, popularność zdobyły jego piosenki: Połoniny Niebieskie, Ech Muzyka, Muzyka, Muzyka, Rzeki To Idące Drogi, Jeszcze Się Tyle Stanie, Wpław, Chyba Już Czas Wracać Do Domu.
W 1977 roku został jednym z założycieli i członkiem zespołu Wały Jagiellońskie, z którym po sukcesie zespołu na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie (Grand Prix), a następnie na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu (Nagroda Dziennikarzy) kilka lat współpracował.
W 1984 roku Pomaton EMI wydał, nagrany w studio trójki, płytę Połoniny Niebieskie zawierającą 18 jego piosenek. W latach 1985 – 1987 powrócił do zespołu Wały Jagiellońskie.
W latach 1980 – 1984 zaangażował się w działalność w NSZZ Solidarność. Między innymi współorganizował w 1981 roku w Gdańsku I Festiwal Piosenki Prawdziwej Zakazane Piosenki.
W tym czasie napisał kilka piosenek (Szpital Przemienienia, Niewielu Nas, Dom w Olsztynie), które po latach, w 2010 roku, zostały wydane w zbiorze Śpiewnik Wolności i Solidarności.
W latach 1987 – 1990 prowadził (razem z Januszem Telejko) w Piwnicy Świdnickiej we Wrocławiu prywatny Teatr Dla Dzieci Żyrafa.
W 1991 roku współorganizował (razem z Jerzym Karmińskim) koncert pt. „Jesień idzie, nie ma na to rady” na Górze Szybowcowej koło Jeleniej Góry. W koncercie kilkudziesięciu wykonawców balladowych wzięło udział ok. 25 tysięcy ludzi. Koncert ten był transmitowany na żywo przez program 2 TVP.
W 1992 roku w tym samym miejscu (także z Jerzym Karmińskim) zorganizował koncert kilkudziesięciu muzyków instrumentów elektronicznych pt. „Nocne czekanie na UFO”.
W tym czasie napisał kilka piosenek (Szpital Przemienienia, Niewielu Nas, Dom w Olsztynie), które po latach, w 2010 roku, zostały wydane w zbiorze Śpiewnik Wolności i Solidarności.
W latach 1987 – 1990 prowadził (razem z Januszem Telejko) w Piwnicy Świdnickiej we Wrocławiu prywatny Teatr Dla Dzieci Żyrafa.
W 1991 roku współorganizował (razem z Jerzym Karmińskim) koncert pt. „Jesień idzie, nie ma na to rady” na Górze Szybowcowej koło Jeleniej Góry. W koncercie kilkudziesięciu wykonawców balladowych wzięło udział ok. 25 tysięcy ludzi. Koncert ten był transmitowany na żywo przez program 2 TVP.
W 1992 roku w tym samym miejscu (także z Jerzym Karmińskim) zorganizował koncert kilkudziesięciu muzyków instrumentów elektronicznych pt. „Nocne czekanie na UFO”.
W koncercie tym również wzięło udział ok. 25 tysięcy ludzi.
Od 1997 roku, wspólnie z Barbarą Oleśków, prowadził w Toruniu Biuro Podróży OK Tours specjalizujące się w organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży.
W 2012 roku powrócił do działalności artystycznej.
Niektóre z piosenek - „Chyba już czas wracać do domu”, „Połoniny niebieskie”, „Ech, muzyka” należą do najbardziej znanej klasyki gatunku.
Albumy:
”Połoniny niebieskie” (1994, Pomaton)
Album zawiera nagrania archiwalne z 1988 roku.
Adam Drąg - muzyka, gitara, śpiew
Gdy nie zostanie po mnie nic
Oprócz pożółkłych fotografii
Błękitny mnie przywita świt
W miejscu co nie ma go na mapie
Oprócz pożółkłych fotografii
Błękitny mnie przywita świt
W miejscu co nie ma go na mapie
(…)
Piosenki turystyczne nie istnieją. Istnieją po prostu piosenki.
Jedne zostają podchwycone do wspólnego śpiewania, inne nie.
Turystyczne są tylko imprezy, na których się je śpiewa
Jedne zostają podchwycone do wspólnego śpiewania, inne nie.
Turystyczne są tylko imprezy, na których się je śpiewa
Adam Drąg
