Sara
(Desire - 1976)
e a
Leżałem na wydmie z głową wśród chmur,
D e
Dzieci w piasku wykopały wiaderkami dół.
e a
Zbliżyłaś się do mnie, widziałem jak przeszłaś,
D e
Zawsze byłaś tak blisko, a jednak daleko.
G h C D C e
Sara, Sara - żebyś była tu ze mną co musi się stać?
G h C D C e
Sara, Sara - tak łatwo jest patrzeć, lecz trudno to złapać.
Widzę jak z piasku rośnie wielka wieża,
Dzieci biegną do wody by napełnić wiaderka
I widzę gdy muszelki wypadają im z rąk,
Kiedy tam i z powrotem biegają tak wciąż.
Sara, Sara - mój słodki aniele, skarbie mego życia,
Sara, Sara - promienny klejnocie, moja tajemnico.
Śpiąc nocą wśród drzew, przy ogniu leżę
Pijąc biały rum w Portugalskim barze.
Skacząc dla nich jak żaba, słuchając o Śnieżce,
Ty w Savanna-la-Mar na targowisku jesteś.
Sara, Sara - wszystko jest tak jasne, jak Ty w mej pamięci,
Sara, Sara - że kocham Cię, nigdy żałował nie będę.
Wciąż słyszę dzwony w domu Metodystów,
Może zażyłbym leki i z głowy miał wszystko.
W hotelu Chelsea dziś przyszło mi zostać,
Pisać dla Ciebie „DAMĘ Z RÓWNIN O SMUTNYCH OCZACH”.
Sara, Sara - gdziekolwiek będziemy, jednak zawsze razem,
Sara, Sara - piękna pani, tak droga memu sercu na zawsze.
Nie wiem jak to się stało, że Ciebie spotkałem,
W tropikalnej burzy wysłał mi cię posłaniec.
Byłaś tam zimą, blask księżyca na śniegu
I gdy było gorąco wśród stawu liliowego.
Sara, Sara - Skorpion Sfinks w perkalowej sukni,
Sara, Sara - na słabości moje lepiej oko przymknij.
Teraz plaża jest pusta, prócz paru wodorostów
I wraku statku co na brzegu został.
Zjawiałaś się zawsze, gdy byłem w potrzebie,
Z mapą i kluczem, bym mógł trafić do Ciebie.
Sara, och Sara - olśniewająca nimfa ze strzałą i łukiem,
Sara, och Sara - nie zostawiaj mnie nigdy samego już tutaj.
30.06.2006
SARA (Bob Dylan)
Wes Dance - Sara (Bob Dylan cover) (live at The Marrs Bar, Worcester - 12th
Sara - Bob Dylan cover
SARA BOB DYLAN COVER
Sara (Bob Dylan)
Sara (Bob Dylan Cover) by Chris Lister
Esteban Paez - Sara (Bob Dylan cover en español)
Sara- Bob Dylan Cover
Pod koniec czerwca 1975 r. Dylan przybył do Nowego Jorku i wynajął mieszkanie (loft)
w Greenwich Village na ulicy Houston. Żona Sara pozostała z dziećmi w Malibu (byli już wtedy w separacji). Dylan zaczął prowadzić bujne życie towarzyskie; spotykał się z ludźmi, pił, komponował. Chodził na koncerty – był na występach Muddy'ego Watersa, Patti Smith, Ramblin' Jacka Elliotta. Odnowił swoje przyjacielskie relacje – zwłaszcza z Bobbym Neuwirthem.
Ważne jest to, że nawiązał wówczas trzy nowe ważne znajomości ze Scarlet Riverą, Jacques Levym i Robem Stonerem.
Z Riverą i Levym poznanie nastąpiło na ulicy.
Jadąc samochodem z perkusistką Sheeną zobaczył niezwykle efektowną kobietę idącą
z pudłem od skrzypiec w ręku. Zatrzymał samochód i użył Sheeny jako pośredniczki do zaproszenia jej do samochodu.
z pudłem od skrzypiec w ręku. Zatrzymał samochód i użył Sheeny jako pośredniczki do zaproszenia jej do samochodu.
Na Levy'ego Dylan wpadł na ulicy, zaprosił go do domu, zagrał początek utworu, który został potem nazwany „Isis” i… przez całą noc wspólnie pisali teksty.
Rob Stoner był z kolei basistą w grupie Boba Neuwirtha i wkrótce został liderem grupy Dylana, która nagrała Desire i przeprowadziła niezwykłe tournée Dylana, które znane jest pod nazwą Rolling Thunder Revue.
3 lipca Dylan wpadł na koncert Jacka Elliotta, dołączył do niego akompaniując mu przy „Pretty Boy Floyd” Woody'ego Guthrie i „How Long Blues” Leroya Carra a następnie na boku zagrał mu swoją nową, wspaniałą kompozycję „Abandoned Love”. Ponieważ zachowała się nagrana taśma wiadomo, że ostateczna wersja ma zmieniony nieco tekst.
Następnie Dylan z Levym spędzili kilka tygodni lipca w East Hampton na Long Island, pisząc około dwunastu nowych piosenek. 28 lipca był już w Nowym Jorku i zorganizował sesję, na którą zaprosił mnóstwo muzyków. Na czwartej sesji nie było już właściwie muzyków z trzech pierwszych sesji, bowiem większość (w tym brytyjska grupa Kokomo) nie wytrzymała totalnej improwizacji Dylana i równocześnie w ogóle nie wiedzieli, co mają robić. Jak wspominał Neil Hubbard: Było tam… pięciu gitarzystów łącznie ze mną i Erikiem Claptonem… i nie było tam nikogo, kto by to kontrolował – żadnego producenta czy kogokolwiek.
Jednak na sesji z 30 lipca został nagrany właściwie prawie cały album. Była to jedna z tych genialnych i cudownych sesji Dylana, która nagla wyłaniała się z całkowitego bałaganu i niezdecydowania.
31 lipca nieoczekiwanie w studiu pojawiła się z Dylanem Sara; było to o tyle niezwykłe, że miał wtedy nagrywać dwa znakomite utwory „Abandoned Love” i „Sarę”, które był poświęcone właśnie żonie. Dylan nagle obrócił się do niej i powiedział: To jest dla ciebie i zaczął po raz pierwszy śpiewać „Sarę”. Muzycy, którzy słyszeli ten utwór po raz pierwszy dostosowali się szybko (Stoner i Wyeth), a Rivera dodała skrzypcowe „wypełniacze” i… utwór został nagrany za pierwszym razem, nawet bez jednej próby!
Dylan podchodził do ważnej dla niego piosenki „Hurricane” co najmniej siedmiokrotnie. Piosenka ta była dla niego ważna między innymi dlatego, iż sygnalizowała jego ponowne zaangażowanie i zajęcie się sprawami społecznymi; w tym wypadku chodziło o zwrócenie uwagi na sprawę aresztowanego pod zarzutem morderstwa, a ewidentnie niewinnego boksera Rubina „Hurricane'a” Cartera. Ponieważ nie osiągnął w jednym nagraniu zadowalającego rezultatu, ostateczna wersja tego rozpoczynającego album utworu, została zmontowana najprawdopodobniej z wersji szóstej i siódmej, czyli drugiej i trzeciej z 24 października.
Album nie został jednak wydany na święto Bożego Narodzenia, ale dopiero w styczniu. Wtedy trwało już owo niezwykłe tournée Dylana Rolling Thunder Revue, które przyniosło Dylanowi najlepsze recenzje i kolejną legendarną sprawę do biografii.
Album zajął 174 pozycją na liście 500 najlepszych albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.
Desire – 17 studyjny album nagrany przez Boba Dylana pomiędzy lipcem a październikiem 1975 r. oraz wydany w styczniu 1976 r.
Pod koniec czerwca 1975 r. Dylan przybył do Nowego Jorku i wynajął mieszkanie (loft) w Greenwich Village na ulicy Houston. Żona Sara pozostała z dziećmi w Malibu (byli już wtedy w separacji). Dylan zaczął prowadzić bujne życie towarzyskie; spotykał się z ludźmi, pił, komponował. Chodził na koncerty – był na występach Muddy'ego Watersa, Patti Smith, Ramblin' Jacka Elliotta. Odnowił swoje przyjacielskie relacje – zwłaszcza z Bobbym Neuwirthem.
Nawiązał wówczas trzy nowe ważne znajomości ze Scarlet Riverą, Jakiem Levym i Robem Stonerem. Jadąc samochodem z perkusistką Sheeną zobaczył niezwykle efektowną kobietę idącą z pudłem od skrzypiec w ręku. Zatrzymał samochód i użył Sheeny jako pośredniczki do zaproszenia jej do samochodu. Na Levy'ego Dylan wpadł na ulicy, zaprosił go do domu, zagrał początek utworu, który został potem nazwany "Isis" i... przez całą noc wspólnie pisali teksty.
Rob Stoner był z kolei basistą w grupie Boba Neuwirtha i wkrótce został liderem grupy Dylana, która nagrała Desire i przeprowadziła niezwykłe tournée Dylana, które znane jest pod nazwą Rolling Thunder Revue.
3 lipca Dylan wpadł na koncert Jacka Elliotta, dołączył do niego akompaniując mu przy "Pretty Boy Floyd" Woody'ego Guthrie i "How Long Blues" Leroya Carra a następnie na boku zagrał mu swoją nową, wspaniałą kompozycję "Abandoned Love". Ponieważ zachowała się nagrana taśma wiadomo, że ostateczna wersja ma zmieniony nieco tekst.
Następnie Dylan z Levym spędzili kilka tygodni lipca w East Hampton na Long Island, pisząc około dwunastu nowych piosenek. 28 lipca był już w Nowym Jorku i zorganizował sesję, na którą zaprosił mnóstwo muzyków. Na czwartej sesji nie było już właściwie muzyków z trzech pierwszych sesji, bowiem większość (w tym brytyjska grupa Kokomo) nie wytrzymała totalnej improwizacji Dylana i równocześnie w ogóle nie wiedzieli, co mają robić. Jak wspominał Neil Hubbard: Było tam... pięciu gitarzystów łącznie ze mną i Erikiem Claptonem... i nie było tam nikogo, kto by to kontrolował – żadnego producenta czy kogokolwiek.
Jednak na sesji z 30 lipca został nagrany właściwie prawie cały album. Była to jedna z tych genialnych i cudownych sesji Dylana, która nagla wyłaniała się z całkowitego bałaganu i niezdecydowania.
31 lipca nieoczekiwanie w studiu pojawiła się z Dylanem Sara; było to o tyle niezwykłe, że miał wtedy nagrywać dwa znakomite utwory "Abandoned Love" i "Sarę", które był poświęcone właśnie żonie. Dylan nagle obrócił się do niej i powiedział: To jest dla ciebie i zaczął po raz pierwszy śpiewać "Sarę". Muzycy, którzy słyszeli ten utwór po raz pierwszy dostosowali się szybko (Stoner i Wyeth), a Rivera dodała skrzypcowe "wypełniacze" i... utwór został nagrany za pierwszym razem, nawet bez jednej próby!
Dylan podchodził do ważnej dla niego piosenki "Hurricane" co najmniej siedmiokrotnie. Piosenka ta była dla niego ważna między innymi dlatego, iż sygnalizowała jego ponowne zaangażowanie i zajęcie się sprawami społecznymi; w tym wypadku chodziło o zwrócenie uwagi na sprawę aresztowanego pod zarzutem morderstwa, a ewidentnie niewinnego boksera Rubina "Hurricane'a" Cartera. Ponieważ nie osiągnął w jednym nagraniu zadowalającego rezultatu, ostateczna wersja tego rozpoczynającego album utworu, została zmontowana najprawdopodobniej z wersji szóstej i siódmej, czyli drugiej i trzeciej z 24 października.
Album nie został jednak wydany na święto Bożego Narodzenia, ale dopiero w styczniu. Wtedy trwało już owo niezwykłe tournée Dylana Rolling Thunder Revue, które przyniosło Dylanowi najlepsze recenzje i kolejną legendarną sprawę do biografii.
W 2003 album został sklasyfikowany na 174. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.
Bob Dylan – gitara, harmonijka, śpiew; pianino (2) (sesje 1-6)
Dave Mason Band (?) (sesja 1)
nieznane wokalistki towarzyszące śpiewem Dylanowi (sesja 1)
Rob Stoner – gitara basowa (sesje 2-6)
Scarlet Rivera – skrzypce (sesje 2-6)
Emmylou Harris – śpiew towarzyszący (sesje 2-5)
Sheena – tamburyn, kongi, dzwonki (sesje 2-5)
Mel Collins – saksofon, trąbka (sesje 2, 3)
Neil Hubbard – gitara (sesje 2, 3)
Hugh McCracken – gitara (sesje 2, 3)
Vinnie Bell – gitara (sesja 2, 3)
Erik Frandsen – gitara slide (sesje 2, 3)
Sugar Blue – harmonijka (sesje 2, 3)
Dom Cortese – mandolina, akordeon (sesje 2, 3)
Terry Stannard – perkusja (sesje 2, 3)
nieznany trębacz (sesje 2, 3)
Eric Clapton – gitara (sesja 2)
Yvonne Elliman – śpiew towarzyszący (sesja 2)
Howie Wyeth – perkusja (sesje 4-6)
Steven Soles – gitara (sesja 6); śpiew towarzyszący (1)
Ronee Blakely – śpiew towarzyszący (sesja 6) (1)
Luther Rix – kongi (sesja 6) (1)
- ↑ Pogrubionym drukiem wymienieni są muzycy wyszczególnieni na okładce albumu
- ↑ Prawdopodobnie był to chórek-trio towarzyszący Dave'owi Masonowi
LISTA UTWORÓW
| 1. | Hurricane | 8:33 |
| 2. | Isis | 6:58 |
| 3. | Mozambique | 3:00 |
| 4. | One More Cup of Coffee | 3:43 |
| 5. | Oh, Sister | 4:05 |
| 6. | Joey | 11:05 |
| 7. | Romance in Durango | 5:50 |
| 8. | Black Diamond Bay | 7:30 |
| 9. | Sara | 5:29 |
| 56:13 | ||
| |
Bob Dylan - prawdziwe nazwisko: Robert Allen Zimmerman stan cywilny: dwukrotnie żonaty: 1. Sara Dylan (22.11.1965 - 29.06.1977, rozwód), 5 dzieci: Jesse (ur. 1966), Maria, Sam, Anna i Jakob (ur.1970) 2. Carolyn Dennis (04.06.1986 - 1992, rozwód), córka Desire.
