ukryj menu          

Wszystko w porządku, mamo (ja tylko krwawię)

It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)
(Bringing It All Back Home w marcu 1965 r.)
słowa i muzyka: Bob Dylan
tłumaczenie: Sylwek Szweda 04.07.2006 - 22.02.2012 r.
(struna E6 obniżona do D)
       G/b                                     D

W pełni południa ciemność zacienia nawet łyżeczkę srebrną

              Csus2                                                      G/b

Ostrze ręcznie zrobione, balonik dziecięcy zaćmiewa razem słońce i księżyc

               Bb6                                                                          D

I wytłumaczyć tego nie umiem, nie ma sensu i tak nie zrozumiesz.

 

Ostrą groźbą blefują z pogardą w samobójczych misjach rozdarci

Pomiędzy złotem głupca, pusty róg odgrywa słów bieg kręty

Choć urodził się wolny, lecz umiera zajęty.

 

Strona pokusy wylatuje przez drzwi, podążasz za nią i stawiasz się w stanie wojny

Przyjrzyj się wodospadom ryczącym, kto cię usłyszy, gdy zapłaczesz w końcu?

Zobaczą jednak, kiedy zaczniesz mącić.

 

               D              A                       D                   G/b

Nie bój się, gdy usłyszysz obcy dźwięk w twoim uchu

   D    A    G/b A                     D

Dobrze, Mamo, ja tylko wzdycham.

 

2.

Zwycięstwo, potem pycha, zdrada, nieuchronny czas by upadać

Tak widzą to ci co krzyczą, że kto chce żyć już się przeliczył

Inni mówią, nienawiść w diabły wyślij z wyjątkiem tej do nienawiści.

 

Słowa jak strzał z pistoletu, nie ma złudzeń, świst kul

Ludzie - bogowie, zepsute dzieci, mają co chcą, nawet Chrystusa co żarzy się nocą

Łatwo jest widzieć, gdy patrzy się blisko, choć to niewiele, teraz jednak wszystko.

  

Jakiś kaznodzieja modli się o czyjś zły los, nauczyciele nie rozumieją czego uczą

Czekają aż na złotej tacy wyciągną ile się da za godzinę pracy

Dobroć ukrywa się za jej bramami, lecz stanąć musi czasem nago nawet prezydent

                                                                                                           Zjednoczonych Stanów.

 

Bo choć dla ludzi prawo jest, lecz gdy można łamią je

Więc dobrze, Mamo, ja tylko krwawię.

 

3. 

Reklamy kłamią, mózgów wielkie pranie , żal mi cię, bo sam chciałbyś draniu

Zgarnąć główną nagrodę i popisywać się ile tylko możesz

Na zewnątrz świat kręci się wokół ciebie i choć to piekło, myślisz, że jesteś już w niebie.

 

Znaleźli cię, w obłokach bujasz, wciąż gubisz się i znajdujesz,

Słyszysz głos z daleka, którego nie rozumiesz

Budzi cię coraz bardziej dając znać, że nie ma czego się bać!

 

Ciągle nowe pytania, czujesz że ktoś na plecach ci siedzi

Pytań coraz więcej, lecz coraz mniej odpowiedzi

Nie zachowuj się jak błazen, ty tu należysz, ugrzęźliśmy w tym razem.

 

Chociaż wielcy tworzą prawa, dla nich to jest zabawa

Więc dobrze, Mamo, ja tylko krwawię.

                                       

4.

Dla tych co autorytetów słuchać muszą, choć mają ich powyżej uszu

Co gardzą swoją pracą, wciąż mówią zazdrośnie o nich, że wolni są

Uprawiają ich kwiaty, by być niczym więcej poza tym.

 

Kiedy coś dla zasady zostało ochrzczone, dla surowej grupy związanej na trybunie

Społeczne kluby w pociągłych przebraniach, ciekawscy z boku gapią się na nich

I niech go Bóg błogosławi – mówią temu kto ich idolem zostanie.

 

Kiedy ktoś kto śpiewa z płonącym językiem, płucze gardło w chórze szczurów 

                                                                                                                          ścigających się

Wśród zaciętości skorumpowanych kleszczy, dość płaszczenia się, zrozumiałeś wreszcie

Teraz zejdą za tobą do każdej dziury gdziekolwiek jesteś.

 

Nikogo przecież nie chcę ranić kto żyje tu w tej trupiarni,

Więc dobrze, Mamo, niech wybiorą sami.

 

5.

Starsze damy się brzydzą, gdy patrzą na pary co seksu się nie wstydzą

By nacisnąć w udawaną moralność, aż stanie jak w gardle kość

Kiedy pieniądze nie pozwalają mówić, kto naprawdę się troszczy, jak niewiele

                                                                                                                 prawdziwej miłości.

 

A gdy bronią tego czego nie mogą zobaczyć, dumni mordercy, pewni siebie gracze

Coś wypycha im głowy gorzkimi myślami, że krzywda się nie schowa, że śmierć

                                                                                                                        spadnie na nich

Lecz by poczuć to mocniej muszą stać się samotni.

 

Patrzę na ludzi z pustymi oczami, fałszywych bogów zdarte reklamy

Małostkowość, co gra brutalnie i po trupach w kajdanach się pnie

Kopie moje nogi, by je strzaskać, dobrze, już mam dość, co jeszcze chcesz do

                                                                                                               cholery jasnej?                                                                                                                                                     

Gdyby znali o czym śnię, na śmierć pewnie skazaliby mnie

Więc dobrze, Mamo, ja tylko śnię.

D D Csus2 Csus2 Bb6 Bb6 F/d F/d G/d G/d G/b G/b A A
 
22.02.2012
"It's Alright Ma (I'm Only Bleeding)" - Bob Dylan
Jego Alright Ma (Im Only Bleeding)
Lucky Wilbury - It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)
Bob Dylan & the Band 1-15-74 Landover,MD (Audio)
It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding) - VS 120 Sixties Artsy Style
Bob Dylan - It's alright, ma(i'm only bleeding) 30th anniversary concert - My t
Bob Dylan - Alright, Ma (jestem tylko krwawienie) - Live at Budokan LP 1978
ITS ALL RIGHT, MA Jestem tylko krwawienie. TAKE 2 Bob Dylan
El Camino Hacia el Éxito - MARCO CHÉ (Bob dylan - it's alright ma) REMIX
Diving For Sunken Treasure - Its alright ma LIVE Fusion 2012 HD
"Alright, Ma" z theDylanTree
Valeria Gurevich
it's allright ma / short cuts


It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding) – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w styczniu i wydana na albumie Bringing It All Back Home w marcu 1965 r.
”It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)” jest jedną z najlepszych kompozycji Dylana zarówno gdy chodzi o muzykę i stronę tekstową. Trager nie zawahał się nazwać piosenkę „monumentalnym osiągnięciem” i nie dotyczyło to długości utworu lecz jego jakości.
Jest to jednak także jeden z najdłuższych utworów Dylana; w wersji albumowej trwa 7 minut i 30 sek. oraz składa się z 15 zwrotek poprzedzielanych czterema lekko różniącymi się refrenami.
Chociaż Dylan w tym okresie wypowiadał się już negatywnie o pieśniach protestu i większość jego kompozycji z tego okresu to piosenki unikającego tego typu tematyki, to ten utwór bezsprzecznie należy do tej grupy piosenek. Dylan zebrał po swoich wypowiedziach sporą dozę krytyk i oskarżono go o to, że stał się „nieświadomy społecznie”. Tymczasem „It's Alright, Ma” udowadnia, że artysta wniósł krytykę społeczną na jeszcze wyższy poziom. Kilkanaście niezapomnianych wyrażeń zyskało status porzekadeł czy nawet przysłów na czele ze słynnym
 
Even the president of the United States
Sometimes must have
To stand naked
(pol. nawet prezydent Stanów Zjednoczonych/czasami musi/stanąć nagi)
 
Krytyk rockowy Andy Gill w swojej książce napisał, iż utwór ten tematy zawarte już w „Gates of Eden” przeniósł na wyższy poziom. W „Gates of Eden” krytyka „przesłonięta była obłokiem aluzji”. W „It's Alright, Ma” Dylan nie stosował żadnych zasłon, niejasnej i zawiłej symboliki; nawet jeśli posługiwał się jakimś kodem, to był to kod współczesnej amerykańskiej kultury, który nie wymagał zawiłego dekodowania. Wszystko zostało powiedziane w sposób jasny i otwarty; Dylan spojrzał na upadłe społeczeństwo chłodnym okiem.
Już w pierwszych linijkach piosenki następujących po pierwszym wersie Darkness at the break of noon Dylan sugeruje, że duch ludzki może być pomniejszony przez konsumpcjonizm kapitalistycznego społeczeństwa. Atakuje machinacje producentów (korporacji) i przemysł reklamowy (propaganda); wykazują oni taką samą efektywność jak komunistyczne „pranie mózgów”.
Gill uważa, iż deklamacyjny sposób wykonania piosenki oraz wyrażony w kilku miejscach całkowity pesymizm (There is no sense in trying, I got nothing, Ma, to live up to), a nawet nihilizm, uczyniły z tego utworu jednego z ważniejszych prekursorów hiphopowej kultury lat 90. XX wieku.
Chociaż Dylan raczej nie chciał tu być wizjonerem i prorokiem (jak w np. „Gates of Eden”), to jednak niezwykle trafnie przewidział „rewolucję seksualną”, która zaczęła się w rok po powstaniu piosenki.
Z dalszych partii tekstu wynika także, iż sam Dylan nie jest jakimś fanatykiem wyidealizowanej czystości moralnej. Dopuszcza m.in. kłamstwo – po prostu jako część życia. A nawet wydaje się traktować pewne błędy i wady życia poza złem i dobrem.
Dylan zaczął wykonywać ten utwór na koncertach już w 1964 r., na kilka miesięcy przez wydaniem go na studyjnym albumie. Był on wtedy prezentowany jako solowa piosenka akustyczna.
W 1974 r., podczas swojego pierwszego tournée (z towarzyszeniem grupy The Band) od czerwca 1966 r. utwór nieoczekiwanie zyskał na aktualności. Był to okres afery Watergate i wzmianka o prezydencie, „który musi czasem stanąć nagi”, wywoływała entuzjazm publiczności.
Dylan na krótko włączył piosenkę do swojego repertuaru podczas drugiej serii Rolling Thunder Revue w 1975 r., także jako solowo wykonywany utwór akustyczny.
W 1978 r., podczas Światowego tournée, utwór został zaaranżowany na większy zespół muzyczny, który mu wtedy towarzyszył. Dodało to piosence nowych walorów brzmieniowych.
Podczas koncertów w czasie Nigdy nie kończącego się tournée, zwłaszcza w latach 90. XX wieku, kompozycja ta była wykonywana w stylu bluesa z południowej strony Chicago.
Nowej aktualności przydała utworowi afera prezydenta Billa Clintona z Moniką Lewinsky.
W wieku XXI nowa wersja piosenki zyskała wiele nowych znaczeń z powodu wojny w Iraku.


Bringing It All Back Home
 (w niektórych krajach wydana jako Subterranean Homesick Blues) – piąta studyjna płyta Boba Dylana.wydana w 1965 roku. Pierwsza płyta nagrana z elektrycznym akompaniamentem (strona pierwsza). Stronę pierwszą wypełniały głównie elektryczne bluesy w tym "Subterranean Homesick Blues" i "Maggie's Farm" a także ballady "She Belongs to Me" i "Love Minus Zero/No Limit".
Na stronie drugiej (krótszej) znajdujemy akustyczne ballady o poetyckich tekstach. Jedna z nich "Mr. Tambourine Man" doczekała się elektrycznej wersji w wykonaniu zespołu The Byrds. Wiele piosenek z płyty Bringing It All Back Home na długie lata stało się żelaznym repertuarem koncertowym Dylana, a sama płyta została uznana za jedną z najważniejszych w karierze artysty. Producentem był Tom Wilson. Album wydała wytwórnia Columbia Records w 1965 roku jako płytę winylową.
- W zestawieniu Top Ten Reviews album zajął 3 miejsce (na 208) za rok 1965, 13 miejsce (na 5308 albumów) za lata 60. XX wieku, i miejsce 78 (na 455,795) w ogóle.
W 2003 album został sklasyfikowany na 31. miejscu listy 500 albumów wszech czasów według magazynu Rolling Stone.

LISTA UTWORÓW:


Strona pierwsza:

  1. Subterranean Homesick Blues
  2. She Belongs to Me
  3. Maggie's Farm
  4. Love Minus Zero/No Limit
  5. Outlaw Blues
  6. On the Road Again
  7. Bob Dylan's 115th Dream

Strona druga:

  1. Mr. Tambourine Man
  2. Gates of Eden
  3. It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)
  4. It's All Over Now, Baby Blue

CIEKAWOSTKA:

mrowkojad 9 mies. temu 0 / -6 
Piosenki Dylana najlepiej brzmią kiedy śpiewa je ktoś inny - ja bardzo lubię ”Mr. Tambourin Man” w wykonaniu Elżbiety Mielczarek (http://www.mielczarek.art.pl/html/nag.html tu można sobie legalnie pobrać).
Piosenki Dylana gorzej od Dylana śpiewa tylko Sylwek Szweda. :)

P.S.
Gdyby Dylan mógł sie o tym dowiedzieć, pewnie poczuł by sie trochę dowartościowany.
                                                                         Sylwek Szweda

 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę