( G C G h C D G C G h C G harmonijka-G )
G C G h C D7
Och, panowie skaczą sobie w oczy,
G C G h C G
Nad brzegiem rzeki wisi księżyc o północy.
G C G h C D7
Chlać kończą, a potem idą dalej,
G C G h C G
Zmywam się, bo przyszedł czas już na mnie.
D G C G C D7
Ja żyję w innym świecie,
D G CG C D
Gdzie śmierć i życie pamięta się,
G C G h C D7
Gdzie kochanków łzy wsiąkają w ziemię
G C G h C G ( G C G h C D7 G C G h C G harmonijka-G )
I widzę tylko oczy ciemne.
G C G h C D7
W dali za horyzontem zapiał kur,
G C G h C G
Żołnierz skupiony w modlitwie bez słów,
G C G h C D7
Jakiejś matce dziecko zgubiło się
GC G h C G
I znaleźć go nie mogła nigdzie.
D G C G C D7
Już słychać walenie w bębny,
D G C G C D
Na śmierć i życie to będzie.
G C G h C D7
Strach w oczach nagle zbudził się
G C G h C G ( G C G h C D7 G C G h C G harmonijka-G )
I widzę tylko oczy ciemne.
G C G h C D7
Mówią, bym nie zdradzał co i jak,
G C G h C G
Za nic nie odkrywał swoich kart,
G C G h C D7
Bo dla nich zemsta słodki ma smak,
G C G h C G
Lecz piękna w tym po prostu brak.
D G C G CD7
Nie ciągnie mnie do ich gier
D G C G C D
I nie chcę z tym nic wspólnego mieć.
G C G h C D7
Wszystko co czuję, to żar z płomieniem
G C G h C G ( G C G h C D7 G C G h C G harmonijka-G )
I widzę tylko oczy ciemne.
G C G h C D7
Fancuzeczka myśli, że jest w raju?
G C G h C G
Za kółkiem facet siedzi pijany.
G C G h C D7
Głodni zawsze składają ofiary
G C G h C G
Upadłym bogom prędkości i stali.
D G C G C D7
Och, czas dziś krótki, a dni słodkie,
D G C G C D
Namiętność jest jak strzała w locie
GC G h C D7
I milion twarzy wokół mnie,
G C G h C G (zakończenie - cała zwrotka z harmonijką-G )
Lecz widzę tylko oczy ciemne.
05. RARE PATTI SMITH BOOTLEG - Dark Eyes
Dark Eyes
Bob Dylan & Patti Smith - Dak Eyes
Dark Eyes by Bob Dylan | Performed by Kaitlin Rose
Warren Zevon: "Dark Eyes"
Dark Eyes (Bob Dylan) Judy Collins
Dirty Projectors- Dark Eyes (Bob Dylan Cover)
Empire Burlesque – 23 studyjny album nagrany przez Boba Dylana pomiędzy lipcem 1984 r. a marcem 1985 i wydany w tym samym roku w czerwcu.
Połowa lat 80. XX wieku to okres kolejnego z poważnych dołów w twórczości Dylana.
Oczywiście Dylan wydał już kiedyś fatalną płytę Self Portrait przeważnie z muzyką country, ale był to tylko jeden album, chociaż podwójny. Tym razem lata 1984–1987 to ciąg niedobrych albumów.
Miesięczne europejskie tournée skończyło się 8 lipca 1984 r. i jeszcze tego samego miesiąca Dylan odbył pierwszą sesję nagraniową do planowanej płyty.
Co ciekawe – pierwsza sesja do Empire Burlesque wydanego 8 sierpnia 1985 r. dała także najważniejszy utwór z jego następnego albumu Knocked out Loaded. Ale może jeszcze ciekawsze jest to, że artysta powrócił tu do zarzuconej jeszcze w latach 60. metody nagrywania. Polegała ona na tym, że wchodził do studia nie mając żadnego, szkicowego nawet programu, co, jak i kiedy będzie nagrywał. Od razu można zauważyć, że w latach 60. Dylan nie miał zachwianej wiary we własny osąd i dokładnie wiedział, czego chce.
Z tym nowym-starym podejściem Dylan zetknął się podczas drugiej sesji ze starymi wygami z Memphis, czyli znakomitą grupą Ala Greena. Ron Wood, obecny na dwu pierwszych sesjach był świadkiem nieprawdopodobnego chaosu: Wszyscy ci faceci z Memphis nie mogli zrozumieć progresji akordów Boba. Za każdym razem, gdy rozpoczynał nową piosenkę, zaczynał ją w innej tonacji lub też, gdy przerabialiśmy tę samą piosenkę w kółko, za każdym razem była w innej tonacji. Cóż, ja mogę nadążyć z tym za Bobem, ale zespół był całkowicie zagubiony i [muzycy] jeden po drugim opuszczali studio.
Jak wiadomo Dylan czasami wracał do niewykorzystanych utworów z dawnych sesji i takim utworem jest tu "Clean Cut Kid" z sesji do Infidels. Nowym rysem jest także nagrywanie samych podkładów muzycznych, do których podkładał potem (nieraz dopiero przy następnych albumach) słowa. Chociaż zdarzało mu się już nagrywać utwory instrumentalne, do tej pory nigdy nie traktował ich jako gotowych podkładów... Nie był to więc dobry znak.
Być może, gdyby Dylan bardziej spieszył się z wydaniem albumu, byłby on zdecydowanie lepszy. Niektóre piosenki są zupełnie dobre, a kilka miało zadatki na znakomite. Miał jednak za dużo czasu oraz producenta, Arthura Bakera, którego wpływ, w większości wypadków tragiczny, jest słyszalny właściwie na całej płycie. Dobrym przykładem jest tu apokaliptyczny utwór "When the Night Comes Falling from the Sky". Piosenka ta posiadała olbrzymi potencjał. Jednak został on przygnieciony bombastycznym (dotyczy to także innych utworów) akompaniamentem, pozbawioną gustu aranżacją i takim samym śpiewem Dylana. Nawet tekst był lepszy we wcześniejszych wersjach. I mniej więcej dotyczy to wszystkich utworów. Kiedy na końcu płyty słychać akustyczny (wreszcie bez syntezatorów!) utwór "Dark Eyes", jest to niezwykle ożywcze...
W marcu 1985 r. nastąpiła postprodukcja albumu. Dylan (zupełnie zagubiony) powiedział Kiedy nadszedł czas, żeby poskładać tę płytę, zaniosłem to wszystko [Bakerowi] i on nadał jej brzmienie jak płycie. Być może – tylko że to nie była płyta Boba Dylana.
LISTA UTWORÓW:
1.Tight Connection to My Heart (Has Anybody Seen My Love?)5:19
2.Seeing the Real You at Last4:18
3.I'll Remeber You4:12
4.Clean Cut Kid4:14
5.Never Gonna Be the Same Again3:06
6.Trust Yourself3:26
7.Emotionally Yours4:36
8.When the Night Comes Falling from the Sky7:18
9.Something's Burning, Baby4:51
10.Dark Eyes5:04
46:24
MUZYCY:
Bob Dylan – gitara, harmonijka, śpiew, pianino (sesje 1-14)[• 2]
Ron Wood – gitara (sesja 1, 2)
Anton Fig – perkusja (sesja 1)
John Paris – gitara basowa (sesja 1)
The All Green Band[• 3] – (sesja 2)
nieznani muzycy – (sesja 3)
Madelyn Quebec – śpiew towarzyszący (sesje 4-5, 7, 11-14)
Don Heffington – perkusja (sesje 4, 5)
Ira Ingber – gitara (sesje 4, 12)
Carl Sealove – gitara basowa (sesja 4)
Vince Melamed – syntezator (sesja 4)
Benmont Tench – instrumenty klawiszowe (sesje 5, 9, 11, 13)
Mike Campbell – gitara (sesje 5, 11, 13)
Howie Epstein – gitara basowa (sesje 5, 11, 13)
Bob Glaub – gitara basowa (sesja 5)
Jim Keltner – perkusja (sesja 5)
Robbie Shakespeare – gitara basowa (sesje 6,7, 9)
Sly Dunbar – perkusja (sesje 6, 7)
Little Steven – gitara (sesja 6)
Roy Bittan – instrumenty klawiszowe ((sesja 6)
Richard Scher – syntezator (sesje 7, 9)
Al Kooper – gitara (sesje 7, 12)
Stuart Kimball – gitara (sesja 7)
Mick Taylor – gitara (sesja 7)
Ted Perlman – gitara (sesja 7)
Carolyn Dennis – śpiew towarzyszący (sesje 9, 11-14)
Queen Esther Marrow – śpiew towarzyszący (sesje 9, 11-14)
Urban Bright Horns – instrumenty dęte (sesja 9)
Chops – instrumenty dęte (sesja 9?)
Bashiri Johnson – instrumenty perkusyjne (sesja 9)
Peggi Blue – śpiew towarzyszący (sesja 9)
Debra Byrd – śpiew towarzyszący (sesja 9)
David Watson – saksofon (sesja 9)
Alan Clark – syntezator (sesja 9?)
Syd McGuiness – gitara (sesja 9?)
- ↑ Pogrubionym drukiem muzycy wymienieni na okładce albumu i przez Clintona Heylina
- ↑ Sesje od 10 do 14 są sesjami do Knocked Out Loaded
- ↑ Muzycy wymienieni przez Clintona Heylina
- ↑ Kursywą wyróżnieni muzycy nie wymienieni przez Clintona Heylina