Mizerna cicha
*(ostatnia zwrotka: Sylwek Szweda 14.01.2015 r.)
(g Fis0 B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 D7 g )
g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 BD7
Mizerna, cicha stajenka licha, pełna niebieskiej chwały;g c7 g B0 D7 g c6 - c7*-c6-c7 AD7
Oto leżący, na sianku śpiący, w promieniach Jezus mały.g c7 g B0 D7 g c6 - c7*-c6-c7D7g
Oto leżący, na sianku śpiący, w promieniach Jezus mały.( g Fis0 B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 D7 g )
g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 BD7
Nad Nim Anieli w locie stanęli i pochyleni klęczą;g c7 g B0 D7 g c6- c7*-c6-c7 A D7
z włosy złotymi, z skrzydły białymi pod malowaną tęczą.g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7D7g
z włosy złotymi, z skrzydły białymi pod malowaną tęczą.( g Fis0 B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 D7 g )
g c7 g B0 D7g c6 - c7*-c6-c7 B D7
Radość na Ziemi, Pan nad wszystkimi roztacza blask poranny;g c7 g B0 D7 g c6 - c7*-c6-c7A D7
Przepaść zawarta, upadek czarta, zstępuje Pan nad Pany.g c7 g B0 D7 g c6 - c7*-c6-c7 D7 g
Przepaść zawarta, upadek czarta, zstępuje Pan nad Pany.( g Fis0 B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 D7 g )
g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 BD7
I oto mnodzy ludzie ubodzy radzi oglądać Pana;g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 A D7
Pełni natchnienia, pełni zbawienia, upadli na kolana.g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 D7 g
Pełni natchnienia, pełni zbawienia, upadli na kolana.( g Fis0 B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 D7 g )
g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 BD7
Lulaj Dziecino, lulaj ptaszyno, nasze umiło wanie;g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 A D7
Gdy się rozbudzi w tej rzeszy ludzi, Zbawienie nam się stanie.g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 D7 g
Gdy się rozbudzi w tej rzeszy ludzi, Zbawienie nam się stanie.( g Fis0 B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 D7 g )
g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 BD7
Hej! ludzie prości, Bóg z nami gości, skończony czas niedoli;g c7 g B0 D7 g c6 - c7*-c6-c7 AD7
On daje siebie, chwała na niebie, pokój wam dobrej woli.g c7 g B0 D7 g c6 - c7*-c6-c7 D7g
On daje siebie, chwała na niebie, pokój wam dobrej woli.( g Fis0 B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 D7 g )
g c7 g B0 D7 g c6-c7*-c6-c7 BD7
Dzięki ci Panie za cud na sianie, gwiazdeczka nasza mała;
g c7 g B0 D7 g c6 - c7*-c6-c7 AD7
Orszak królewski śpiewa Mu pieśni, nadzieja w sercach wstała.
g c7 g B0 D7 g c6 - c7*-c6-c7 D7g
Orszak królewski śpiewa Mu pieśni, nadzieja w sercach wstała.*
g Fis0 B0 c6 c7* c7 c6 = c7/6
MIZERNA CICHA - Agnieszka Stec (z Przyjaciółmi)
Kolędy "Mizerna cicha" Monika Borys - polskie kolędy w wykonaniu Moniki Bo
Mateusz Ziółko - Mizerna cicha
KRZYSZTOF KLENCZON - MIZERNA, CICHA
Kolęda - Mizerna Cicha - Małgorzata Główka
Małgorzata Walewska Mizerna, cicha stajenka
"Mizerna cicha" to druga - obok Bóg się rodzi - popularna kolęda, do której słowa
napisał znany pisarz, w tym przypadku Teofil Lenartowicz. Ogłoszona w 1849 we Wrocławiu w Szopce tegoż poety, nawiązującej do krakowskiej szopki ludowej.
Druga część widowiska ma zdecydowaną wymowę patriotyczną i akcenty
antyniemieckie. Przed oczami widza przesuwa się cała historia Polski w jasełkowych figurkach. Tekst przyszłej kolędy to prolog Szopki, śpiewany przez "Chłopca".
Ostatnia zwrotka ma niewątpliwy charakter narodowej przepowiedni niosącej
pociechę i nadzieję na wskrzeszenie Ojczyzny.
Teofil Aleksander Lenartowicz (ur. 27 lutego 1822 w Warszawie, zm. 3 lutego 1893 weFlorencji) – polski etnograf, rzeźbiarz, konspirator i poeta romantyczny.
Pochodził ze szlacheckiej rodziny Lenartowiczów herbu Pobóg. Był synem Karola i Marii Kwasieborskiej herbu Cholewa. Ożenił się z Zofią Szymanowską herbu Młodzian, z którą miał syna Jana.
Związany ze środowiskiem Cyganerii Warszawskiej, współpracownik Oskara Kolberga iRomana Zmorskiego, uczestnik konspiracji i powstania 1848 roku. Na emigracji wykładał literaturę słowiańską. Tworzył wiersze patriotyczne i religijne, poematy historyczne oraz liryki oparte na folklorze mazowieckim, a także rzeźby portretowe, nagrobki. Przyjaźnił się z Elżbietą Bośniacką. Został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce w Krakowie.
Ze względu na fascynację folklorem z rejonu Mazowsza (co uczynił motywem naczelnym swojej poezji) sam siebie nazywał Mazurzyną, biednym Mazurzyną lub lirnikiem mazowieckim.
Najbardziej znanym jego wierszem jest "Złoty kubek" – oparty na staropolskiej kolędzie utwór, w którym dziecko prosi "Złotniczeńka" o zrobienie złotego kubka ze złotych jabłek opadłych ze złotej jabłoni. Kubek ma być zdobiony obrazami przedstawiającymi wyidealizowaną polską wieś. Ze względu na bogatą symbolikę złota utwór ten może być odczytywany na wiele różnych sposobów. O wierszu tym pochlebnie wypowiadał się Norwid, a Maria Pawlikowska-Jasnorzewska nawiązuje do "Złotego kubka" w wierszu "Lenartowicz". Napisał między innymi: "Dwaj Towiańczycy", w którym opisuje śmierć Michała Szweycera (przez pomyłkę nazywając go Ludwikiem Szwejcerem) i Adolfa Rozwadowskiego, "Moje strony", "Rosła kalina", "Tęsknota", "Wiersz do poezji", "Duch sieroty", "Jan Kochanowski", "Lirnik. Baśń", "Łzy", "Czajka", "Pustota", "O powrocie do kraju", "Zaproszenie", "Staruszek".
W latach 1888-1893 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Jan Karol Gall (ur. 18 sierpnia 1856 w Warszawie, zm. 30 października 1912 we Lwowie) – polski kompozytor i dyrygent.
W latach 1891–1895 był nauczycielem śpiewu w krakowskim konserwatorium. Od 1896 do końca życia mieszkał we Lwowie. Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.
Był kompozytorem głównie pieśni, m.in. Dziewczę z buzią jak malina, Gdybym był młodszy dziewczyno (do słów Adama Asnyka i jemu dedykowane), Czarowna cicha noc majowa, kolędyMizerna cicha (do słów Teofila Lenartowicza), a także opracowań chóralnych pieśni ludowych. Skomponował operę Barkarola (1884), kantaty i miniatury fortepianowe.