Różnica
e A6 e A6
W dalekiej Polinezji
e A6 e A6
Jest taki zwyczaj, że się
e A6 e A6
Co roku każe starcom
e A6 H7
Na drzewa włazić w lesie.
A potem tęgie chłopy
Drzewami trzęsą długo -
Jeżeli starzec spadnie,
Dobity jest maczugą.
Lecz do najbliższych trzęsień
Spokojne całkiem dni ma
I żyje sobie fajnie
- Jeżeli się utrzyma…
Na szczęście nikt by u nas
Nie sprzyjał dzikim harcom
I nikt nie każe w Polsce
Na drzewa włazić starcom.
Bo tam, gdzie kwitnie postęp
I cywilizacyja,
Tam przecież nikt nikogo
Maczugą nie dobija.
Więc każdy z naszych starców
Spokojną resztę dni ma
I żyje sobie z renty
- Jeżeli się utrzyma…
A6 H7
01.1980
Antoni Marianowicz - urodzony 23 grudnia 1923 r. w Warszawie. Pierwotne imię i nazwisko Kazimierz Jerzy Berman, syn Natalii Pauliny z domu Brin i Gustawa Bermana, biznesmena.
Absolwent Gimnazjum im. M. Reja w Warszawie (duża matura na tajnych kompletach w 1941 r. w warszawskim getcie). W getcie rozpoczął studia prawnicze na kursach adwokata Mieczysława Ettingera. Jednocześnie pracował w Zakładzie Zaopatrywania Dzielnicy Żydowskiej. Po śmierci ojca, 4 października 1941 r. przerywa naukę. W lipcu 1942 r. wraz z matką wydostaje się z getta, używa dokumentów najpierw na nazwisko Mieczysław Chmielewski, a potem Antoni Marianowicz, które po wojnie przybiera. Pracował dłuższy czas w hucie szkła w Wołominie (od zastępcy portiera do księgowego). W czasie powstania warszawskiego przebywał w Warszawie, po jego upadku, wraz z tysiącami innych wygnańców, szukał schronienia poza miastem. Zamieszkał w Brwinowie, gdzie działał w Radzie Głównej Opiekuńczej.
Od lutego 1945 r. mieszkał w Łodzi i pracował w agencji prasowej Polpress jako redaktor Biuletynu Specjalnego. Równocześnie rozpoczął wieloletnią współpracę z tygodnikiem „Szpilki”, publikując Limeryki (2/1945). W następnych latach ogłaszał tu wiersze satyryczne, felietony, przekłady z angielskiego i niemieckiego. W 1945 r. został członkiem Związku Zawodowego Dziennikarzy Polskich (później, do 1981 SDP). W 1946 r. ożenił się z Heleną Bilecką (zmarła w 1952 r.).
Po przeniesieniu do Warszawy i ukończeniu Szkoły Dyplomatyczno-Konsularnej przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych wyjechał w 1946 r. do Brukseli jako attaché Poselstwa RP w Brukseli, przedtem jako korespondent PAP. Był tu także w latach 1946-47 redaktorem naczelnym tygodnika „Polska Dzisiejsza”, wydawanego przez Radę Narodową Polaków w Belgii. W 1947 r. został członkiem PPR (1948-1980 członek PZPR).
Po powrocie do Warszawy w 1948 r. pracował jako redaktor „Przeglądu Międzynarodowego”. W latach 1949-55 był zastępcą redaktora naczelnego „Szpilek”, a następnie do 1989 r. członkiem kolegium redakcyjnego. W latach 1950-51 redagował serię „Biblioteka Szpilek”.
Od 1950 r. należał do ZLP do rozwiązania związku w 1983 r. Zajmował się twórczością przekładową z literatury anglosaskiej i niemieckiej, a także adaptacjami sztuk i musicali dla teatrów komediowych i muzycznych (długoletnia spółka autorska z Januszem Minkiewiczem). Pisał teksty satyryczne dla estrady i kabaretów; wchodził w skład kolegium repertuarowego Teatru Syrena (1950), przewodniczył w 1954 r. kolegium artystycznemu kabaretu literackiego Stańczyk. W 1952 r. ożenił się ponownie z Barbarą Kłobukowską (rozwód w 1961 r.).
Od 1957 r. członek polskiego PEN Clubu. Współpracował z radiem, m.in. z teatrzykiem Jeremiego Przybory „Eterek” (1949), „Kabarecikiem reklamowym” (1961-78), „Radiokroniką Decybel” (1970). Z Telewizją, m.in. jako współautor cyklicznych programów satyrycznych „Wielokropek” i „Delikatesy”, a także autor szopek noworocznych i przedstawień telewizyjnych. Za twórczość telewizyjną otrzymał nagrody Komitetu ds. Radia i Telewizji (1965 1969, 1974). Wielokrotnie podróżował po Europie i USA.
W 1963 r. ożenił się z Margaritą Rajewą.
W 1966 (24 sierpnia) urodziła się Janina, jedyne dziecko AM.
W 1974-84 przewodniczył Klubowi Satyryków przy ZLP.
W latach 1972-75 był korespondentem amerykańskiego tygodnika „Variety” w Warszawie.
W 1966 (24 sierpnia) urodziła się Janina, jedyne dziecko AM.
W 1974-84 przewodniczył Klubowi Satyryków przy ZLP.
W latach 1972-75 był korespondentem amerykańskiego tygodnika „Variety” w Warszawie.
W latach 1974-78 był wiceprzewodniczącym, w latach 1984-92 członkiem zarządu Stowarzyszenia Autorów ZaiKS. Jednocześnie (1978-84) przewodniczył Agencji Autorskiej. Od 1996 do śmierci był Prezesem Zarządu Stowarzyszenia Autorów ZaiKS (wybierany na trzy kolejne kadencje).
Laureat wielu nagród, został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.