ukryj menu          

Różnica

słowa: Antoni Marianowicz
muzyka: Sylwek Szweda 01.1980 r.
        e                  A6      e   A6       

W dalekiej Polinezji

        e                   A6        e       A6 

Jest taki zwyczaj, że się

        e                A6       e       A6

Co roku każe starcom

        e                       A6       H7

Na drzewa włazić w lesie.

 

   

A potem tęgie chłopy

Drzewami trzęsą długo -

Jeżeli starzec spadnie,

Dobity jest maczugą.

 

Lecz do najbliższych trzęsień

Spokojne całkiem dni ma

I żyje sobie fajnie

- Jeżeli się utrzyma…

 

Na szczęście nikt by u nas

Nie sprzyjał dzikim harcom

I nikt nie każe w Polsce

Na drzewa włazić starcom.

 

Bo tam, gdzie kwitnie postęp

I cywilizacyja,

Tam przecież nikt nikogo

Maczugą nie dobija.

 

Więc każdy z naszych starców

Spokojną resztę dni ma

I żyje sobie z renty

- Jeżeli się utrzyma…

 

A6 A6 H7 H7
 
01.1980
Antoni Marianowicz - urodzony 23 grudnia 1923 r. w Warszawie. Pierwotne imię i nazwisko Kazimierz Jerzy Berman, syn Natalii Pauliny z domu Brin i Gustawa Bermana, biznesmena.
Absolwent Gimnazjum im. M. Reja w Warszawie (duża matura na tajnych kompletach w 1941 r. w warszawskim getcie). W getcie rozpoczął studia prawnicze na kursach adwokata Mieczysława Ettingera. Jednocześnie pracował w Zakładzie Zaopatrywania Dzielnicy Żydowskiej. Po śmierci ojca, 4 października 1941 r. przerywa naukę. W lipcu 1942 r. wraz z matką wydostaje się z getta, używa dokumentów najpierw na nazwisko Mieczysław Chmielewski, a potem Antoni Marianowicz, które po wojnie przybiera. Pracował dłuższy czas w hucie szkła w Wołominie (od zastępcy portiera do księgowego). W czasie powstania warszawskiego przebywał w Warszawie, po jego upadku, wraz z tysiącami innych wygnańców, szukał schronienia poza miastem. Zamieszkał w Brwinowie, gdzie działał w Radzie Głównej Opiekuńczej.
Od lutego 1945 r. mieszkał w Łodzi i pracował w agencji prasowej Polpress jako redaktor Biuletynu Specjalnego. Równocześnie rozpoczął wieloletnią współpracę z tygodnikiem „Szpilki”, publikując Limeryki (2/1945). W następnych latach ogłaszał tu wiersze satyryczne, felietony, przekłady z angielskiego i niemieckiego. W 1945 r. został członkiem Związku Zawodowego Dziennikarzy Polskich (później, do 1981 SDP). W 1946 r. ożenił się z Heleną Bilecką (zmarła w 1952 r.).
Po przeniesieniu do Warszawy i ukończeniu Szkoły Dyplomatyczno-Konsularnej przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych wyjechał w 1946 r. do Brukseli jako attaché Poselstwa RP w Brukseli, przedtem jako korespondent PAP. Był tu także w latach 1946-47 redaktorem naczelnym tygodnika „Polska Dzisiejsza”, wydawanego przez Radę Narodową Polaków w Belgii. W 1947 r. został członkiem PPR (1948-1980 członek PZPR).
Po powrocie do Warszawy w 1948 r. pracował jako redaktor „Przeglądu Międzynarodowego”. W latach 1949-55 był zastępcą redaktora naczelnego „Szpilek”, a następnie do 1989 r. członkiem kolegium redakcyjnego. W latach 1950-51 redagował serię „Biblioteka Szpilek”.
Od 1950 r. należał do ZLP do rozwiązania związku w 1983 r. Zajmował się twórczością przekładową z literatury anglosaskiej i niemieckiej, a także adaptacjami sztuk i musicali dla teatrów komediowych i muzycznych (długoletnia spółka autorska z Januszem Minkiewiczem). Pisał teksty satyryczne dla estrady i kabaretów; wchodził w skład kolegium repertuarowego Teatru Syrena (1950), przewodniczył w 1954 r. kolegium artystycznemu kabaretu literackiego Stańczyk. W 1952 r. ożenił się ponownie z Barbarą Kłobukowską (rozwód w 1961 r.).
Od 1957 r. członek polskiego PEN Clubu. Współpracował z radiem, m.in. z teatrzykiem Jeremiego Przybory „Eterek” (1949), „Kabarecikiem reklamowym” (1961-78), „Radiokroniką Decybel” (1970). Z Telewizją, m.in. jako współautor cyklicznych programów satyrycznych „Wielokropek” i „Delikatesy”, a także autor szopek noworocznych i przedstawień telewizyjnych. Za twórczość telewizyjną otrzymał nagrody Komitetu ds. Radia i Telewizji (1965 1969, 1974). Wielokrotnie podróżował po Europie i USA.
W 1963 r. ożenił się z Margaritą Rajewą.
W 1966 (24 sierpnia) urodziła się Janina, jedyne dziecko AM.
W 1974-84 przewodniczył Klubowi Satyryków przy ZLP.
W latach 1972-75 był korespondentem amerykańskiego tygodnika „Variety” w Warszawie.
W latach 1974-78 był wiceprzewodniczącym, w latach 1984-92 członkiem zarządu Stowarzyszenia Autorów ZaiKS. Jednocześnie (1978-84) przewodniczył Agencji Autorskiej. Od 1996 do śmierci był Prezesem Zarządu Stowarzyszenia Autorów ZaiKS (wybierany na trzy kolejne kadencje).
Laureat wielu nagród, został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę