ukryj menu          

Moja piosnka

słowa: Kamil Cyprian Norwid XIX w.
muzyka: Sylwek Szweda 1991 r.
( E7+ A7+ cis7 H7 )x2
  
  
      E7+               A7+                  cis7      E   E7+  A7+ cis7 H7

Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba

     E7+                   A7+     cis7             E    E7+  A7+ cis7 H7

Podnoszą z ziemi przez uszanowanie

      A                      H7

Dla darów Nieba…

                                                         E7+ A7+ cis7 H7 E7+ A7+ cis7 H7

                                      Tęskno mi, Panie…

  

Do kraju tego, gdzie winą jest dużą

Popsować gniazdo na gruszy bocianie,

Bo wszystkim służą…

                                       Tęskno mi, Panie…

  

Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony

Są – jak odwieczne Chrystusa wyznanie:

„Bądź pochwalony”

                                        Tęskno mi, Panie…

 

Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej,

Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie,

Równie niewinnej…

                                         Tęskno mi, Panie… 

 

Do bez-tęsknoty i do bez-myślenia,

Do tych, co mają tak za tak – nie za nie –

Bez światło-cienia…

                                          Tęskno mi, Panie… 

 

Tęskno mi owdzie, gdzie któż o mnie stoi?

I tak być musi, choć się tak nie stanie

Przyjaźni mojej…

                                          Tęskno mi, Panie…

 

E7+ E7+ A7+ A7+ A6 A6
 
1991
Kamil Cyprian Norwid - (1821-1883), poeta, dramatopisarz, prozaik, artysta plastyk. W latach 1831-1837 uczył się w warszawskim gimnazjum, którego nie ukończył, następnie w szkole malarskiej. W 1842 wyjechał z Warszawy i udał się do Włoch, gdzie rozpoczął studia rzeźbiarskie. Aresztowany w 1846 w Berlinie, został oskarżony o współdziałanie w wydarzeniach rewolucyjnych na ziemiach polskich. W więzieniu nabawił się częściowej głuchoty.

Później przebywał w Brukseli, gdzie zdecydował się ostatecznie pozostać na emigracji. W 1848 przebywał w Rzymie, w następnym roku w Paryżu. Brał czynny udział w życiu emigracji, związany ze stronnictwem księcia A.J. Czartoryskiego. Kłopoty osobiste, m.in. niespełniona miłość do M. Kalergis oraz problemy finansowe, spowodowały wyjazd do Ameryki w 1852, gdzie również mu się nie powiodło. W 1854 powrócił przez Londyn do Paryża.

W okresie powstania styczniowego próbował włączyć się w bieg wydarzeń, m.in. za pomocą politycznych memoriałów.

Jako artysta plastyk zdobył uznanie Francuzów i w 1868 został członkiem Société des Artistes. Współpracował także z Société Philologique. Żył w coraz większym osamotnieniu, uważany za dziwaka. W 1877 z powodu biedy zamieszkał w opiekuńczym Zakładzie św. Kazimierza na przedmieściu Paryża - Ivry, gdzie zmarł.

W 1888 jego zwłoki zostały przeniesione do grobu zbiorowego w Montmorency pod Paryżem.

W 2001 w 180. rocznicę urodzin poety zorganizowano w Krakowie i Warszawie festiwal „Noriwd bezdomny” pod patronatem Instytutu Dziedzictwa Narodowego. 24 września 2001 w Krypcie Wieszczów na Wawelu złożono urnę z ziemią z paryskiego grobu Noriwda.
 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę