Lato, lato
Piosenka z filmu pt. "Szatan z 7 klasy" w reż. Marii Kaniewskiej (1960)
C G7 C
Już za parę dni, za dni parę
C F G7
Weźmiesz plecak swój i gitarę.
F C
Pożegnania kilka słów:
d G7 C
Pitagoras bywaj zdrów,
G7 C
Do widzenia wam - canto, cantare!
C A7 d
Lato, lato, lato czeka,
G7 C
Razem z latem czeka rzeka,
C F C
Razem z rzeką czeka las,
F6 D9 G7
A tam ciągle nie ma nas.
C A7 d
Lato, lato nie płacz czasem,
G7 C
Czekaj z rzeką, czekaj z lasem,
C C0 H7 C6 a7
W lesie schowaj dla nas chłodny cień,
F6 D7 G7
Przyjedziemy lada dzień.
C G7 C
Już za parę dni, za dni parę,
C D7 G
Weźmiesz plecak swój i gitarę.
C F G7 C
Pożegnania kilka słów:
A7 d G7 C
Pitagoras bywaj zdrów,
G d G7C
Do widzenia wam - canto, cantare!
C A7 d
Lato, lato, mieszka w drzewach,
G7 C
Lato, lato, w ptakach śpiewa,
C F C
Słońcu każe odkryć swoją twarz,
F6 D9 G7
Lato, lato, jak się masz!
C A7 d
Lato, lato, dam ci różę,
G7 C
Lato, lato, zostań dłużej,
C C0 H7 C6 a7
Zamiast się po krajach włóczyć stu,
F6 D7 G7
Lato, lato, zostań tu.
C G7 C
Już za parę dni, za dni parę
C D7 G
Weźmiesz plecak swój i gitarę.
C F G7 C
Pożegnania kilka słów:
A7 d G7 C
Pitagoras bywaj zdrów,
G d G7 C
Do widzenia wam - canto, cantare!
lato, lato, lato czeka
29 października 2010 roku (piątek) zmarł Ludwik Jerzy Kern - polski pisarz, poeta, satyryk, tłumacz, autor kilkudziesięciu książek dla dzieci m.in. "Ferdynanda Wspaniałego". Przez wiele lat był dziennikarzem i redaktorem krakowskiego "Przekroju". Miał 90 lat.
Ludwik Jerzy Kern zmarł w Krakowie w szpitalu po długiej i ciężkiej chorobie - poinformowała żona pisarza Marta Stebnicka.
Ludwik Jerzy Kern - urodził się 29 grudnia 1920 r. w Łodzi na ul. Piotrkowskiej. "Dwieście metrów ode mnie urodził się Tuwim, a kolejne dwieście metrów w drugą stronę - Artur Rubinstein" - wspomina w niedawnym wywiadzie dla "Gazety Wyborczej".
Maturę zdał w Liceum Humanistycznym im. A. Zimowskiego w Łodzi. Debiutował w 1938 r. jako poeta w "Ilustrowanym Kurierze Codziennym"wierszem "Szukanie chwili".
Życie w "Przekroju"
Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Kern wspominał, że nie miał pojęcia jak obchodzić się z końmi. "Bałem się strasznie, bo koło takiego konia trzeba chodzić, a on kopie i gryzie. Naszczęście, okropna rzecz, wybuchła wojna" - mówił.
Studiował w PWST w Łodzi. Chciał być reżyserem, ale zarazem rozwijał swoje zainteresowania dziennikarskie. I tak się stało, że całe swoje życia zawodowe - od roku 1948 po 2002 r. związał z krakowskim tygodnikiem "Przekrój", do którego wprowadził go Konstanty Ildefons Gałczyński.
"Zostałem wyrwany do Przekroju właściwie przez przypadek" - wspomina Kern w wywiadzie opublikowanym w "Nowych Książkach" (6/ 2008 r.) - Początki w Przekroju były trudne. Po dwóch latach dostałem jakiś etacik. Przez pewien czas byłem takim chłopakiem do wszystkiego, pisałem teksty za wierszówkę, za jakieś grosze". Po opuszczeniu redakcji przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, który był "królem poezji" w "Przekroju", Kern zaczął redagować ostatnią stronę tygodnika, na której też publikowane były jego wiersze. I czynił to niemal do 2002 r.
Zakpić z cenzorów
Jako pisarz debiutował w 1953 r. tomem "Tu są bajki". "To zresztą ciekawe, a chyba mało kto zwrócił na to uwagę - wspomina Kern na łamach "Nowych Książek" czas swojego debiutu - że wtedy właśnie w latach pięćdziesiątych bardzo wielu satyryków pisało bajki. W ten sposób, dzięki posługiwaniu się konwencją bajki, unikali kłopotów z cenzurą. A jeśli bajka była nieco ostrzejsza, posługiwali się fortelem i dopisywali pod tytułem: według Sołowiejki czy kogoś innego, o brzmiącym z rosyjska nazwisku. Oczywiście taki bajkopisarz nie istniał, ale cenzor zwykle obawiał się odrzucić tekst".
Ludwik Jerzy Kern był mistrzem krótkich form literackich - autorem niezliczonych wierszy, fraszek, skeczy, anegdot, powiedzonek, książek dla dzieci, tekstów kabaretowych, tekstów piosenek, w tym wielu przebojów: "W kalendarzu jest taki dzień", "Nie bądź taki szybki Bill", "Cicha woda", "Lato, lato".
Był także tłumaczem, przekładał m.in. Isaaca Bashevisa Singera.
Wdzięk, humor i liryzm w utworach dla dzieci
Jest autorem kilkudziesięciu poetyckich książek dla dzieci w tym jego najsławniejszej i wielokrotnie tłumaczonej poza granicami Polski książki "Ferdynand Wspaniały", opowieści o psu, któremu śni się, że jest człowiekiem. Jego utwory dla dzieci odznaczają się szczególnym wdziękiem, humorem, liryzmem i bliskie są poezji K.I. Gałczyńskiego. Stworzył niezapomniane postacie literackie, obok psa Ferdynanda Wspaniałego, Słonia Dominika i kapitana Ali. Był także stałym i bardzo lubianym przez młodych czytelników współpracownikiem "Płomyka" i "Płomyczka".
Kern otrzymał wiele nagród i wyróżnień m.in. Order Uśmiechu, Złoty Krzyż Zasługi, Nagrodę Literacką miasta Krakowa, Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci, Medal Instytutu Wydawniczego "Nasza Księgarnia" za twórczość dla dzieci, Nagrodę im. Andrzeja Waligórskiego, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2007 r. otrzymał Medal Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości, a rok później Nagrodę ministra kultury i dziedzictwa narodowego w dziedzinie literatury.
W Polsce książki Kerna publikowało Wydawnictwo Literackie oraz Nasza Księgarnia. Wśród innych znanych książek Kerna są: "Imiona nadwiślańskie", "Jaśnie Pan Rym", "Karampuk", "Moje abecadłowo", "O Wacusiu, czyli Saga rodu Falczaków (The Falczaks): powieść współczesna, wybitnie krótkoodcinkowa/ wymyślił, podsłuchał, podpatrzył, powyonacał Ludwik Jerzy Kern".
W 2008 r. ukazały się "Litery cztery (wiersze prawie wszystkie)".
Witold Krzemieński
Dyrygent, kompozytor i pedagog. Urodzony 20 kwietnia 1909 we Lwowie, zmarł 27 sierpnia 2001 w Poznaniu.
Studiował w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie: grę na skrzypcach w klasie Józefa Cetnera oraz kompozycję i dyrygenturę pod kierunkiem Adama Sołtysa.
W 1928 debiutował jako dyrygent z orkiestrą studentów Wydziału Architektury Politechniki Lwowskiej. Zespół ten prowadził do 1930. Jeszcze w 1927 został zaangażowany jako altowiolista do Orkiestry Teatru Wielkiego we Lwowie. W latach 1937-39 grał w grupie pierwszych skrzypiec w Orkiestrze Polskiego Radia we Lwowie, w latach 1939-44 ponownie
w Orkiestrze Teatru Wielkiego jako koncertmistrz altówek. W 1944 powierzono mu stanowisko dyrygenta Państwowej Filharmonii we Lwowie, podjął też pracę pedagoga
w wieczorowej szkole dla dorosłych. W 1945 w Teatrze im. Stanisława Wyspiańskiego
w Katowicach objął stanowisko kierownika muzycznego, które piastował do 1947. Jednocześnie w 1946 został dyrygentem Filharmonii w Katowicach, zaś w latach 1947-49 był jej dyrektorem. Ponadto prowadził klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. Od 1949 był pierwszym dyrygentem Filharmonii Krakowskiej.
W latach 1950-63 prowadził klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej
w Krakowie, gdzie od 1952 do 1953 pełnił także funkcję prorektora. W latach 1953-57 był kierownikiem artystycznym i pierwszym dyrygentem Filharmonii Łódzkiej. Pod jego baturą zabrzmiały tu dzieła m.in.: Grażyny Bacewicz, Tomasza Kiesewettera, Tadeusza Paciorkiewicza, Kazimierza Sikorskiego. W 1961 otrzymał nagrodę na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za muzykę do spektaklu "Historyja o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim" Mikołaja z Wilkowiecka w reżyserii Kazimierza Dejmka, wystawionego w Teatrze Nowym
w Łodzi. W latach 1950-65 współpracował też jako kompozytor i dyrygent z łódzką Wytwórnią Filmów Fabularnych. W 1963 przeniósł się do Poznania, gdzie prowadził klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1973 otrzymał tytuł profesora.
Od 1963 do 1967 był również dyrektorem Filharmonii Poznańskiej, zaś w latach 1972-74 kierownikiem artystycznym Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Ponadto dyrygował orkiestrami m.in. w Niemczech, Rumunii, na Węgrzech, Austrii i Belgii. Dokonał wielu prawykonań utworów polskich, m.in.: Grażyny Bacewicz, Tadeusza Bairda, Witolda Lutosławskiego, Krzysztofa Meyera, Krystyny Moszumańskiej-Nazar, Tadeusza Paciorkiewicza, Krzysztofa Pendereckiego, Piotra Perkowskiego, Ludomira Różyckiego, Kazimierza Serockiego, Bolesława Szabelskiego.
Do jego wychowanków należeli m.in.: Adam Natanek, Irena Pfeiffer, Włodzimierz Szymański, Zygmunt Rychert, Agnieszka Duczmal.
Witold Krzemieński otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. Złoty Krzyż Zasługi (1955), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1965), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1970), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1977), trzykrotnie Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1977, 1979, 1983).
Ważniejsze kompozycje:
"Duet" na skrzypce i altówkę (1929)
"Divertimento" na skrzypce i altówkę (1937)
"Wariacje na temat śląskiej piosenki ludowej" na orkiestrę (1948)
Muzyka do filmu "Dwie brygady" w reż. Janusza Nasfetera i Wadima Berestowskiego (1950)
Muzyka do filmu dokumentalnego "Moje miasto" w reż. Wojciecha Jerzego Hasa (1950)
"Mała uwertura" na orkiestrę (1950)
"Pieśń o Odrze" na chór i orkiestrę symfoniczną (1951)
Muzyka do filmu "Załoga" w reż. Jana Fethke (1951)
"Szkice kameralne" na flet, altówkę, klarnet basowy i harfę (1952)
"Serce załogi" na chór i orkiestrę symfoniczną (1953)
Muzyka do filmu "Pościg" w reż. Stanisława Urbanowicza (1953)
"Koncert na orkiestrę smyczkową" (1954)
Muzyka do filmu "Niedaleko Warszawy" w reż. Marii Kaniewskiej (1954)
Muzyka do filmu "Irena Do Domu!" w reż. Jana Fethke (1955)
Muzyka do filmu "Szatan z siódmej klasy" w reż. Marii Kaniewskiej (1960)
Muzyka do filmu "Komedianty" w reż. Marii Kaniewskiej (1961)
"Suita rybałtowska" na orkiestrę (1963)
Muzyka do filmu "Panienka z okienka" w reż. Marii Kaniewskiej (1964)
Muzyka do filmu "Poznańskie słowiki" w reż. Hieronima Przybyła (1965)
"Etiudy kameralne" na trio stroikowe i perkusję (1969)
"Kantata o pieśni polskiej" na głos recytujący, chór i orkiestrę (1972)
"Intrada akademicka" na orkiestrę (1972)
"Suita wielkopolska" na głos solo, chór i orkiestrę (1973)
"Suita wielkopolska" na kwartet instrumentów dętych drewnianych (1974)
"Sześć melodii ludowych" na dwoje skrzypiec i altówkę (1978)
"Melodie wielkopolskie" na dwoje skrzypiec i altówkę (1980)
