ukryj menu          

Piosenka dla Woodyego

Song To Woody
(Bob Dylan – debiutancki album Boba Dylana, wydany w 1962 r.)
słowa i muzyka: Bob Dylan
tłumaczenie: Piotr Pastor (2 ostatnie zwrotki - Sylwek Szweda)
  G                             D                G

Setki mil za mną pozostał mój dom,

       C              G                   D                       G  

Niejeden tą drogą przywędrował z mych stron,

               G                                           C                   G     

Widzę świat w którym człowiek wart jest tyle co rzecz,

               G                         D         G  

Pełen królów i książąt, i nędzy, i łez.      

                                                      ( harmonijkaG )

 

Posłuchaj Woody Guthrie – napisałem Ci pieśń

O świecie nieznanym, który rodzi się gdzieś,

Jest głodny i chory, i rozdarty na pół,

I choć jest jeszcze dzieckiem, śmierć nim rządzi jak król.

 

Niech żyje Cisco i Sonny i Leadbelly też

I inni nie gorsi co szli z Tobą przez deszcz,

Piję za serca i dłonie tych z was,

Których piach wygnał z domu, których przywiał tu wiatr.

 

Odjeżdżam  stądjutro, choć mógłbym tu być,

Nie wiem kiedy to będzie, nie wiem dokąd mam iść,

Tylko jedną rzecz dodam, bo dość było już słów,

Że i ja w życiu zszedłem niemało złych dróg.

 

Posłuchaj Woody Guthrie - wiem że wiesz to co ja,

Wszystko o czym dziś mówię widziałeś nie raz,

Tylko jedną rzecz dodam, bo dość było już słów,

Że i ja w życiu zszedłem niemało złych dróg.

 

 

*

 

Jak to mogło się stać, że czułem się taki ważny?

Bo śpiewałem Dylana? - przecież mógł zrobić to każdy,

Że śpiewam Sylwka Szwedy…no i co z tego?

I tak nikt nie jest gorszy, ani lepszy od Niego.

  

Dziękuję wam wszystkim, że tu przyszliście dziś,

Sami dobrze to wiecie, jak czasem trudno jest być,

Trwać w tym całym zamęcie z nadzieją schowaną na serca dnie…

Skoro jednak jesteście, to chyba nie jest tak źle.

 

                                                                  (Sylwek Szweda)
Song to Woody
Bob Dylan "Song To Woody" (1962)
Bob Dylan - Song To Woody
Bob Dylan "Song to Woody Guthrie" Fantastic Rare Live Performance 1999
"Song to Woody" - Bob Dylan - Continental Airlines Arena 11/13/99
song to woody
"Wanting More" an Original Song by Darren Stewart
Mary Mckeever, "Song To Woody"
Silverstein - Song To Woody

Dylan skomponował tę piosenkę 14 lutego 1961 r. w barze hotelu "Mills" w Greenwich Village, zaraz po jego spotkaniu się z ciężko chorym Guthriem u jego przyjaciół Gleasonów, którzy urządzili małe muzyczne zgromadzenie w ich domu w East Orange w New Jersey.
Po raz pierwszy piosenka została nagrana podczas wspólnego koncertu Dylana z Dave'em Vanem Ronkiem w "Gaslight Cafe" 6 września 1961 r.
Mimo tego, że jest to najlepsza z jego wczesnych kompozycji, była wykonywana niezwykle rzadko. Najpierw zapewne dlatego, iż był to może zbyt osobisty hołd Dylana dlaWoody'ego Guthrie, jego mistrza, którego starał się naśladować. Później, gdy już znalazł własną drogę, nie musiał przypominać o swojej wczesnej fascynacji.
Z muzycznego punktu widzenia piosenka wykazuje wpływy kompozycji Guthriego "1913 Massacre". Także i tekst powstał pod wpływem tekstu Guthriego – tym razem "Pastures of Plenty".
Artysta powrócił do tego utworu dopiero w 1974 r., podczas swojego pierwszego tournée od wypadku w 1966 r. (z grupą The Band), następnie podczas tury koncertowej z Tom Petty and the Heartbreakers, potem w trakcie niektórych koncertów w czasie "Nigdy nie kończącego się tournée" (ang. "Never Ending Tour") i wreszcie utwór został wykonany podczas koncertu z okazji trzydziestej rocznicy wydania pierwszego albumu (1992) i wydany na The 30th Anniversary Concert Celebration w 1993 r.
Piosenka ta jest zarówno hołdem złożonym Guthriemu, jak również jego "błogosławieństwem" i pożegnaniem z nim. Utwór ten jest przedostatnim nagraniem na albumie, a więc jakby go podsumowuje. Dylan czuje się zupełnie wartościowym spadkobiercą Guthriego – wędruje jego śladami po zakurzonych traktach. Czuje się w pełni "hard travelin' man" – człowiekiem w nieustannej podróży.
 

Bob Dylan – debiutancki album Boba Dylana, wydany w 1962 roku, gdy artysta miał 21 lat. Jest to płyta będąca obrazem młodzieńczych fascynacji autora, dość trudna w słuchaniu. Zawiera głównie tradycyjne ballady i utwory bluesowe, i tylko 2 kompozycje Dylana ("Talkin' New York" i "Song to Woody", będąca hołdem dla Woody'ego Guthrie). Utwory cechuje świetna technika wykonawcza Dylana. Album został wydany przez Columbia Records w formie płyty gramofonowej. Producentem był John Hammond.

Strona pierwsza:
  1. "You're No Good"
  2. "Talkin' New York"
  3. "In My Time of Dyin'"
  4. "Man of Constant Sorrow"
  5. "Fixin' to Die"
  6. "Pretty Peggy-O"
  7. "Highway 51"

Strona druga:

  1. "Gospel Plow"
  2. "Baby, Let Me Follow You Down"
  3. "House of the Risin' Sun"
  4. "Freight Train Blues"
  5. "Song to Woody"
  6. "See That My Grave Is Kept Clean"

Woody Guthrie, właśc. Woodrow Wilson Guthrie(ur. 14 lipca 1912 w OkemahOklahoma, zm. 3 października 1967 w Nowym Jorku) – amerykański pieśniarz folk, gawędziarz. W 1988 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. Autor wielu piosenek z lat wielkiego kryzysu i II wojny światowej, i m.in. "This Land is Your Land". Najsłynniejszy przedstawiciel subkultury hobo. Ojciec Arlo Guthriego.
Urodził się w Okemah w rolniczej Oklahomie, imiona otrzymał na cześć postępowego kandydata na prezydenta USA w wyborach 1912 roku – Woodrowa Wilsona.
W wieku 18 lat przeprowadził się do Teksasu, gdzie poznał i wkrótce poślubił swoją pierwszą żonę Mary Jennings, z którą miał troje dzieci. Po kilku latach opuścił rodzinę, by ruszyć wraz z falą migracji ofiar wielkiego kryzysu do Kalifornii. Podróże tego okresu odbiły się najwyraźniej w jego twórczości. W latach 1935–1937 śpiewał swoje piosenki w kalifornijskim radiu.
W 1939 bądź 1940 przeniósł się do Nowego Jorku znajdując uznanie w tamtejszych lewicowych i folkowych środowiskach. Tam też powstały jego pierwsze nagrania: kilka godzin opowieści i piosenek nagranych przez folklorystę Alana Lomaxa na potrzeby Biblioteki Kongresu oraz album Dust Bowl Ballads. W tym czasie rozpoczął też prace nad autobiografią Bound for Glory wydaną w 1943. W1941 poznał Pete'a Seegera, przewędrowali razem Amerykę wzdłuż i wszerz, i przyłączył się do jego zespołu Almanac Singers. Gdy pod koniec 1941 USA przystąpiły do wojny, Woody wstąpił do armii. Będąc na przepustce, ożenił się z Marjorie Mazia, z którą miał czworo dzieci.
Pod koniec lat czterdziestych stan jego zdrowia zaczął się pogarszać, również jego zachowania budziły kontrowersje. Porzucił rodzinę i wyjechał do Kalifornii, gdzie ożenił się po raz trzeci (miał jedno dziecko z tego związku). Po powrocie do Nowego Jorku w 1954 błędnie diagnozowano u niego różne choroby (włączając alkoholizm i schizofrenię). Ostatecznie odkryto, że cierpi na pląsawicę Huntingtona. Choroba ta całkowicie uniemożliwiła mu dalszą twórczość. Do śmierci przebywał w nowojorskim szpitalu psychiatrycznym, gdzie opiekowała się nim jego druga żona Marjorie.
W początkowym okresie kariery Boba Dylana, był dla niego wzorem do naśladowania. Wpłynął na cały ruch folkowy końca lat 50. i z początków lat 60. XX w., szczególnie na takich muzyków jak Ramblin' Jack Elliott, John Sebastian, Phil Ochs, Tom Paxton i wielu innych.


Pastor Buldeski (Piotr Buldeski)- Died 2-6-2005 - Cancer - Born 1948 - Singer.
6 lutego br. o godz. 12,oo w południe czasu Brisbane (o 4 rano naszego czasu) po długiej walce z rakiem zmarł Piotr „Pastor” Buldeski. 
Wokalista, gitarzysta, autor i kompozytor. Był jedną z legendarnych postaci polskiego folku.
W 1980 roku wyjechał z Polski i osiedlił się w Australii. Miał 56 lat.
Cudownie śpiewał piosenki Boba Dylana w własnych, równie świetnych tłumaczeniach.
”Był chyba najwierniejszy tej balladzie, ponieważ nie było spotkania grona przyjaciół bez niej.” O Pastorze wspomina Kamil Sipowicz.
”Jezusa uważaliśmy za hipisa, wyglądał jak hipis. Rozmowa z Kamilem Sipowiczem, autorem książki „Hipisi w PRL-u „
Komuna na warszawskiej Sadybie, w willi na ulicy Cyganeczki, miała trzech założycieli. Psychologa Marka Zwolińskiego - dziś pracuje jako psycholog, Balubę - Marka Liberskiego, dziś fotografika i podróżnika, oraz Pastora - Piotra Buldeskiego. Hipisi mieszkali tam, malowali, grali muzykę, jeden z pokoi nazywał się nawet kopulatorium! Psycholog na początku lat 70. przekazał willę na Cyganeczki tzw. Twórcom. Oni wbrew biernej postawie hipisów byli pełni wiary w możliwości zmiany, tworzenia nowej rzeczywistości w zastanym systemie. Wśród Twórców byli m.in. Jac - Jacek Jakubowski, późniejszy założyciel Szkolnych Ośrodków Socjoterapii, tzw. SOS-ów, i Choj, Mirek Chojecki, założyciel NOW-ej, działacz KOR-u. Z Twórcami związani byli też późniejsi znani psychoterapeuci: Wojciech Eichelberger, Zbigniew Praszkier, Marek Liciński, oraz wspomniany już Jaś Lityński, Janusz Weiss i Jacek Kleyff z kabaretu Salon Niezależnych. Twórcy najpierw mieszkali w komunie na ulicy Słupeckiej, potem na Cyganeczki. Interesowała ich przede wszystkim nowoczesna psychologia, psychoterapia i psychiatria humanistyczna
Nawet, kiedy brał ślub,rozpowszechniane były o tym „wydarzeniu” informacje wśród ludzi.

Grupa Pastor Gang wystąpiła w Opolu w 1981 r. Zagrali chyba 4 utwory, w tym „Nuda Zdrój” i „Po północy”.
Na pewnym koncercie w Olivii występowały cztery formacje - „Kasa Chorych” bluesowa kapela Ryśka Skibińskiego - wielkiego, harmonijkarza - który parę lat wcześniej niźli Rysiek Riedel wykończył się w bardzo podobny sposób. Z tym, że tutaj do głosu doszła wóda bardziej niż narkotyki. O Riedlu robią filmy, a o Skibińskim dziś już nikt nie pamięta… 
Potem grał „Piotr Pastor i słonce”. Mieli jakiś jeden przebój na którejś z list. Coś o schodach w dół i w górę. Chyba na liście, nadawanej w „Radiokurierze”. To znaczy w soboty, po południu na programie 1.

 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę