ukryj menu          

Blues ukrytej tęsknoty za domem

„Subterranean Homestick Blues”
(„Bringing It All Back Home”, 1965 Columbia)
słowa i muzyka: Bob Dylan
tłumaczenie: Sylwek Szweda 28.11.2005
(współpraca przy tłumaczeniu: Andrzej Orzechowski 27.11.2005)
( D7 A/D  A/D  A/D  A/D )
  
  A                   D        A                    D

Johny w suterynie miesza różne prochy,

    A         D     A                  D

A ja na ulicy łamię sobie głowę,

    A           D                 A                 D

Myślę o rządzie, a tu facet w pelerynie

          A                  D               A                   D

Rozkłada się na dobre, nikt nie wie skąd jest,

    D7         D        D7   D

Mówi, że kaszel dusi go.

      A                      D                        A         D

Rozejrzyj się dzieciaku w jakie wpadłeś błoto,

        A                  D                  A         D

Zrobiłeś coś nie tak, lepiej zmykaj stąd.

         E7                D7                       E7        D7

Bóg jeden raczy wiedzieć  kiedy znów to zrobisz,

               A                       D               A                   D        A/D  A/D  A/D  A/D7

Więc schowaj się, przeczekaj, przyjaciół znajdź nowych. 

                              ( harmonijka - D )

  

Maggie się wśliznęła z zasmoloną twarzą,

Coś krzyczy o pluskwach, które wszędzie włażą,

Nagrywają rozmowy z naszego telefonu,

Dzisiaj to już lepiej nie wracać do domu.

Trzymaj się z daleka byś nie wpadł komuś w oko

I strzeż się tajniaków co to węszą wokół.

Ach, zrozum to wreszcie, że nikt ci nie pomoże,

Gdy nos swój będziesz wściubiał możesz sobie zaszkodzić.

Wiesz jak wiatr zawieje, więc olej prognozy.

  

Pochoruj się, wyzdrowiej, zastanów choć chwilę,

Nikt nie wie tak naprawdę, co pójdzie i za ile.

Postaraj się bardziej, idź do paki, pisz brailem,

Wyjdź za kaucją, a potem trochę w wojsku zaszalej.

Ty się strzeż dzieciaku, bo stukną cię za nic,

Dusze swe sprzedali sześć razy używani.

Bez przerwy się kręcą w pobliżu teatrów,

A dziewczyny dla nich szukają wariatów.

Nie wierz przywódcom, sprawdzaj parkomaty.

  

Nawróć się ponownie, romansuj, ucz się tańczyć,

Przyjm Błogosławieństwo i daj sobie szansę.

Ubierz się, nie kradnij i zrób coś dla kogoś,

Byś znowu za to wszystko nie musiał płacić głową.

Ty się strzeż dzieciaku, bo przykryją cię wieczkiem,

Lepiej wskocz do okopu i zapal sobie świeczkę.

Unikaj skandali i nie chodź w sandałach,

Nie bądź włóczęgą, lepiej żuj gumę…

Wandale wzięli rączkę, więc pompa nie działa.

28.11.2005
(1967 ・SUBTERRANEAN HOMESICK BLUES 
Subterranean Homesick Blues By Bob Dylan
Subterranean Homesick Blues.mov
Gee Gee & Soluna Subterranean Homesick Blues
Soluna Samay & GeeGee Kettel - Subterranean Homesick Blues 2011, Bob D
Alanis Morissette - Subterranean Homesick Blues and Blowin' In The Wind (Bob Dylan) (High Quality)
The Somethings cover Subterranean Homesick Blues
Zoccola - Subterranean Homesick Blues - Bob Dylan Tribute
Subterranean Homesick Blues (Bob Dylan)
Soluna Samay & Gee Gee Kettel - Subterranean Homesick Blues 2008
Subterranean Homesick Aerobatic Blues
"Subterranean homesick blues" (por Igor Paskual)
Subterranean Homesick Blues (Bob Dylan cover) Koby Israelite featuring
EN ATTENDANT ! #8 MinUscule hey - Subterranean Homesick Blues
Subterranean Homesick Blues - Ukulele
Subterranean Homesick Blues cover
Ian McFeron Band- Bob Dylan cover Subterranean Homesick Blues

Subterranean Homesick Blues - piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w styczniu i wydana na albumie Bringing It All Back Home w marcu oraz na singlu w kwietniu 1965 r.
Otwarcie albumu tym utworem musiało wywołać u konserwatywnych wielbicieli folku szok. Piosenka ta była bowiem odpowiednikiem przygotowania artyleryjskiego przed atakiem. Forma kompozycji fanom, przyzwyczajonym do delikatnej akustycznej muzyki, musiała się wydawać przerażająca. Utwór ten został nagrany przez zelektryfikowany zespół muzyczny, grający niezwykle ostro i brutalnie. Do tej muzyki Dylan wyśpiewuje, a właściwie wykrzykuje, dosyć niekoherentne wersy tekstu.
Utwór został skomponowany w mieszkaniu Johna Courta, współpracownika ówczesnego menedżera Dylana - Alberta Grossmana.
Pierwsze wersje piosenki powstały podczas sesji 13 stycznia 1964 r. i miały charakter akustyczny. Jedna z tych wersji znalazła się na pierwszym albumie z serii The Bootleg Series i doskonale nadaje się do porównania z wersją elektryczną.
Chociaż pozornie jest to piosenka bardzo prosta, bo oparta na trójakordowym schemacie bluesowym, to ze względu na jej hipnotyczny rytm, „lawinowy” charakter muzyki i jej ścisłe powiązanie z tekstem, nie jest ją wcale łatwo zagrać. Tekst jest kaskadą wykrzykiwanych przez Dylana zdań o charakterze aforyzmów, w których właściwie każdy może znaleźć jakąś mądrość dla siebie. Słowa gonią słowa, zdania gonią zdania, znaczenia gonią znaczenia.
Nie jest to wesoły utwór, a wręcz przeciwnie - jego smutek wynika z tego, iż jest jednym z najmocniejszych ataków Dylana na system, którego wszechobecni „przedstawiciele” (”users, cheaters, six-time losers”) „przekręcą” każdego uczciwego człowieka. W piosence pojawia się cała galeria tego typu postaci. Narrator - sam Dylan - jest tu prześladowanym „kafkowskim” męczennikiem.
Ta aforystyczność piosenki spowodowała, że sięgali po nią najróżniejsi ludzie; między innymi wers „You don't need a weatherman to know which way the wind blows” (pol. Nie potrzebujesz meteorologa, aby wiedzieć skąd wieje wiatr) został zaadaptowany przez terrorystyczną lewacką organizację Weatherman (znaną także jako Weather Underground) z końca lat 60. i początku lat 70. XX wieku.
Źródłem tego utworu są dwie piosenki: Chucka Berry'ego „Too Much Monkey Business”, Woody'ego Guthrie i Pete'a Seegera „Taking It Easy” oraz poetyka tekstów afroamerykańskich.
Promocyjne wideo zostało sfilmowane w Londynie przed hotelem Savoy. Przedstawia ono Dylana przekładającego karty z wybranymi słowami piosenki. Zostały one napisane przez Donovana, Allena Ginsberga i Boba Neuwirtha, którzy są widoczni na drugim planie filmu. Nakręcono jeszcze dwie wersje w innych lokalizacjach: w parku oraz na dachu nieznanego budynku (być może był to dach hotelu Savoy). Na liście 100 najważniejszych wideo muzycznych magazynu Rolling Stone znajduje się na 7 pozycji.
Piosenka ta nie była zbyt często wykonywana podczas tras koncertowych.
W latach 90. XX wieku była wykonywana z reguły w formie zbliżonej do nagrania albumowego.
W roku 2002 była wykonywana w stylu zbliżonym do rockabilly. Były to wersje elektryczne, z nową, trudną aranżacją i specyficznym wokalem.
Do prostszej wersji powrócił Dylan w 2003 r. podczas tournée z Grateful Dead.
Trzecia wersja z nagrań studyjnych piosenki została wydana na singlu i dotarła do 39 miejsca na listach przebojów w USA i do 9 miejsca w Wielkiej Brytanii. Był to pierwszy singel Dylana, który dostał się na listę przebojów.

Bringing It All Back Home (w niektórych krajach wydana jako Subterranean Homesick Blues) – piąta studyjna płyta Boba Dylana.wydana w 1965 roku. Pierwsza płyta nagrana z elektrycznym akompaniamentem (strona pierwsza). Stronę pierwszą wypełniały głównie elektryczne bluesy w tym "Subterranean Homesick Blues" i "Maggie's Farm" a także ballady "She Belongs to Me" i "Love Minus Zero/No Limit".
Na stronie drugiej (krótszej) znajdujemy akustyczne ballady o poetyckich tekstach. Jedna z nich "Mr. Tambourine Man" doczekała się elektrycznej wersji w wykonaniu zespołu The Byrds. Wiele piosenek z płyty Bringing It All Back Home na długie lata stało się żelaznym repertuarem koncertowym Dylana, a sama płyta została uznana za jedną z najważniejszych w karierze artysty. Producentem był Tom Wilson. Album wydała wytwórnia Columbia Records w 1965 roku jako płytę winylową.
W zestawieniu Top Ten Reviews album zajął 3 miejsce (na 208) za rok 1965, 13 miejsce (na 5308 albumów) za lata 60. XX wieku, i miejsce 78 (na 455,795) w ogóle.
W 2003 album został sklasyfikowany na 31. miejscu listy 500 albumów wszech czasów według magazynu Rolling Stone.

 Strona pierwsza:
  1. Subterranean Homesick Blues
  2. She Belongs to Me
  3. Maggie's Farm
  4. Love Minus Zero/No Limit
  5. Outlaw Blues
  6. On the Road Again
  7. Bob Dylan's 115th Dream
 
Strona druga:
  1. Mr. Tambourine Man
  2. Gates of Eden
  3. It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)
  4. It's All Over Now, Baby Blue
 
 
„Moja miłość mówi szeptem, wie że nie ma większego sukcesu od porażki i że porażka wcale nie jest sukcesem”.
 
                                                                            (Bob Dylan)
 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę