ukryj menu          

4ty raz wokoło

"4th Time Around"
(„Blonde on Blonde”, 1966 Columbia)
słowa i muzyka: Bob Dylan
tłumaczenie: Sylwek Szweda 05.04.2006
( E A  E A    H7   fis    E A  E A   E A  E A )

 

            E                       A                  E            A

Ona rzekła: ”Słów szkoda, bo to kłamstwa są.

             E           A           E      A  E  A

Wrzasnąłem wtedy, że nie!

            E        A                E          A

Wycisnęła grymas na twarzy mej,

            E           A   E  A

Zdołowała mnie. 

                H7

Gdy wyszedłem już prawie, to pytanie:

                                                       fis  

”Czy coś jeszcze zostawiłeś kochanie”.   

                E             A              E              A      E    A  E  A

Wszyscy to co dostali, będą oddać musieli dalej.

  

 

Tak okropnie się czułem, nagle w dzwon jej zabiłem

I spytałem jak to się zaczęło.

Ona bucik zapięła, żakiet swój poprawiła

Mówiąc: ”Nie bądź tak miły”. 

Wcisnąłem ręce w kieszenie

I kciukami poczułem, że tam jest 

Ten ostatni kawałek gumy, który grzecznie jej dałem.

 

Wyrzuciła mnie precz, wnet na zewnątrz jak śmieć

Się ocknąłem.

Zapomniałbym koszuli, wróciłem więc do niej,

Zapukałem tak stojąc przed progiem. 

Próbowałem zrozumieć tego sens

Ciebie na tym wózku. 

Obrazu tego sens, kiedy cień cię tak bardzo przycisnął.

 

Jej jamajski rum, gdy wróciła

Poprosiłem o trochę.

Powiedziała, że nie, że nie dla mnie to jest,

Więc wynocha. 

Rzekłem: ”Wypluj tę gumę, słowa twe nie są jasne,

Ona wtem, jak nie wrzaśnie! 

Upadła na podłogę, przykryłem ją kocem i chciałem jej zajrzeć w szuflady.

 

Pomyślałem chwilę, potem but napełniłem

I przyniosłem go tobie.

Wzięłaś mnie do środka kochając tak słodko, 

Ależ było cudownie.

Nie brałem nigdy za wiele, by się potem pozbierać 

Nie pytałem o nic, nie pytaj i ty teraz.

05.04.2006
4th Time Around (1966-05-05 Dublin)
Fourth Time Around (1966-05-16 Sheffield)
Cassie Morgan and the Lonely Pine "4th Time Around" KDHX Bob Dylan Tri
Fourth Time Around - Yo la Tengo
Yghor Boy - ao Vivo na Cozinha - Norwegian Wood/4th Time Around
Sinéad Lohan Aby Ramona 1996


Blonde on Blonde – siódmy (pierwszy podwójny – wersja winylowa) album Boba Dylanawydany w 1966 roku. Częściowo poświęcony ówczesnej muzie Andy'ego Warhola – Edie Sedgwick. Zawiera takie klasyczne utwory jak "Just Like a Woman", "I Want You" czy "Rainy Day Women # 12 & 35". Album charakteryzowało bogate i psychodelicznebrzmienie. Płyta została wydana w 1966 roku jako podwójna płyta winylowa przezColumbia Records w USA, a w Europie przez jej odpowiednik czyli CBS.
Istniały 3 alternatywne miksy tego albumu: monofoniczny pierwotny (wydany w Kanadzie), monofoniczny nowszy wydany między innymi w USA i stereofoniczny. Te trzy wersje różniły się od siebie dość znacznie brzmieniem.
 
Album Blonde on Blonde jest kulminacją tego okresu kariery Dylana i ostatnim albumem trylogii z połowy lat 60 XX w., na którą złożyły się jeszcze Bringing It All Back Home i Highway 61 Revisited.
Jednak nagranie tego albumu sprawiło artyście wiele trudności. I to mimo tego, że miał do dyspozycji Ala Koopera, jednego z najlepszych ludzi w biznesie. Miał także grupę The Hawks, która towarzyszyła mu na występach a potem pod nazwą The Band była jednym z najlepszych zespołów świata, i której muzycy rozumieli się wręcz telepatycznie.[2] Złożyło się na to wiele przyczyn, z których najważniejsze to:
krótkie wypady koncertowe pod koniec 1965 r. i amerykańsko-brytytyjskie tournée pomiędzy 5 lutego a 26 maja 1966 r.
- nieprzygotowanie Dylana do nowego albumu; nie miał gotowych tekstów i muzyki
- specyficzna metoda pracy Dylana w studiu
Bringing It All Back Home został nagrany w ciągu trzech dni, Highway 61 Revisited — w ciągu sześciu dni, Blonde on Blonde — w ciągu dwunastu dni, ale na przestrzeni pół roku!
Dylan o tym albumie powiedział: [Jeśli] najbliżej kiedykolwiek doszedłem do tego brzmienia, które słyszę w moim umyśle, to były to poszczególne zespoły na albumie Blonde on Blonde. To jest to cienkie, to dzikie rtęciowe brzmienie. Jest ono metaliczne i jasnozłote, ze wszystkim, z czym się kojarzy. To jest moje szczególne brzmienie.
Był to pierwszy rockowy podwójny album w historii. Jego tytuł, związany z Brecht on Brecht Bertolda Brechta sugeruje także coś innego; jego pierwsze litery układają się w imię "Bob". Nieostre, zamglone zdjęcie na okładce albumu sugeruje życie artysty w chaosie. Jednak sam album, mimo zaprezentowania wielości stylów muzycznych: bluesa, country, rocka, folku i nawet polki, oraz niezwykłej rozpiętości tematycznej: dość brutalnych rozstań ("One of Us Must Know (Sooner or Later)"), trudnej miłości ("Just Like a Woman"), wizjonerskiej introspekcji pod wpływem Walta Whitmana ("Visions of Johanna"), prostego pożądania ("I Want You"), sprytnej parodii ("4th Time Around"), obserwacji sojologicznej ("Leopard-Skin Pill-Box Hat"), farsowo egzystencjalnej polki ("Rainy Day Woman # 12 & 35"), fantsamogorycznej opowieści w stylu Beat Generation ("Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Again'), pięknej ballady miłosnej ("Sad Eyed Lady of the Lowlands") itd. — jest daleki od chaosu.
Album ten jest spójny dzięki jego konstrukcji, głębokości i brzmieniu, które należy zawdzięczać grupie The Hawks z Robbiem Robertsonem na czele. Im też należy częściowo zawdzięczać to, że chociaż album był nagrywany także w Nashville, nie wykazuje najmniejszych nawet wpływów stylu country. Jak napisał Oliver Trager (...) Blonde on Blonde przedstawia muzyczny i poetycki teatr absurdu spięty gryzącymi gitarowymi riffami, prześwietlającymi akordami organowymi, ostrymi [partiami] fortepianowymi i nawet "nabuzowanymi" dęciakami.
W lipcu 1966 r. Bob Dylan uległ wypadkowi motocyklowemu. Po rekonwalescencji szpitalnej odosobnił się w Woodstocku. Zanim ponownie wszedł do studia nagraniowego upłynęło 18 miesięcy.
 
Album ten znalazł się na liście 100 najważniejszych albumów magazynu Time.
Zajął 9 pozycję wśród 500 najważniejszych albumów rockowych magazynu Rolling Stone.
Zajął 8 pozycję wśród najważniejszych albumów wg magazynu Mojo
W Top Ten Reviews album zajął miejsce 3 (na 209 albumów) za rok 1966, miejsce 3 (na 5308 albumów) za lata 60. XX wieku, i miejsce 5 (na 455,808 albumów) w ogóle.

Blonde on Blonde
 
I
1. "Rainy Day Women #12 & 35" - 4:36
2. "Pledging My Time" - 3:45
3. "Visions of Johanna" - 7:30
4. "One of Us Must Know (Sooner or Later)" - 4:56
                                                                      razem 20:47 
II
1. "I Want You" - 3:09
2. "Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Again"[• 1] - 7:06
3. "Leopard-Skin Pill-Box Hat" - 3:52
4. "Just Like a Woman " - 4:42
                                              razem  18:49
III
1. "Most Likely You Go Your Way (and I'll Go Mine)" - 3:24
2. "Temporary Like Achilles" - 4:51
3. "Absolutely Sweet Marie" - 4:48
4. "4th Time Around" - 4:29
5. "Obviously 5 Believers" - 3:32
                                              razem 21:04
IV
1. "Sad-Eyed Lady of the Lowlands" - 11:43
                                                                  razem 11:43

 
4th Time Around - piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w lutym i wydana na albumie Blonde on Blonde w maju 1966 r. Znana jest także pod tytułem „Fourth Time Around”.
Piosenka 4th Time Around jest jedną z najbardziej kontrastowych piosenek albumu; jej fantazyjny i surrealistyczny tekst jest w sprzeczności z popowo-folkową melodią z wpływami stylu Tex-Mex i brzmiącą „pozytywkowo” z powodu repetytywnego motywu muzycznego.
Tekst opisuje końcowe momenty związku, być może nawet trójkąta miłosnego. Dylan śpiewa śpiewa piosenkę jednej z kobiet o tej drugiej kobiecie, jednak z tekstu wynika, że obie się znają; w mieszkaniu pierwszej znajduje się fotografia drugiej.
Komponując tę piosenkę Dylan był zainspirowany romantycznym utworem „Norwegian Wood (This Bird Has Flow)” zespołu The Beatles. Jednak kompozycja Dylana jest zdecydowanie bardziej wyrazista, tajemnicza, o ciemniejszym wydźwięku, gdy traktuje o niewierności i pragnieniu wybaczenia. „4th Time Around” powstała zaledwie w dwa miesiące po „Norwegian Wood”. John Lennon uważał kompozycję Dylana za „wspaniałą” jednak później dodał komentarz, iż był także wobec niej „paranoiczny”, być może ze względu na szybkość i jakość odpowiedzi Dylana.
 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę