a G
Na pokład znowu muszę wejść, samotnie zacząć huśtać się
a e F a
Wysoki statek racz mi dać, a na niebie gwiazdy znak
C G E a
A wiatru pieśń szamocze żagle, sterowe koło szarpie nagle
a G a ( a )
I zasnuł wszystko mglisty świt, prócz szarości nie widać nic.
a G
Na pokład znowu muszę wejść, z falami zacząć nowy rejs
a e F a
I wątłą z lądem zerwać nić, już nie mogę bez tego żyć
C G E a
I o co proszę w ten wietrzny dzień, że mam to już, dobrze wiem
G a ( a )
Spienionych fal słychać śpiew i krzyk jękliwy morskich mew.
a G
Na pokład znowu muszę wejść, cygański zacząć nowy rejs
a e F a
Wieloryb drogę wskazał już, a wiatr jak ostry nóż
C G E a
I o co proszę, opowiesz mi, choć wiem że to są tylko sny
a G a ( a )
Ten który właśnie kończy się, by zniknąć w gęstej mgle...
( w tonacji d-mol ):
d C
Na pokład znowu muszę wejść, samotnie zacząć huśtać się
d a Ais d
Wysoki statek racz mi dać, a na niebie gwiazdy znak
F C A d
A wiatru pieśń szamocze żagle, sterowe koło szarpie nagle
d C d ( d )
I zasnuł wszystko mglisty świt, prócz szarości nie widać nic.
d C
Na pokład znowu muszę wejść, z falami zacząć nowy rejs
d a Ais d
I wątłą z lądem zerwać nić, już nie mogę bez tego żyć
F C A d
I o co proszę w ten wietrzny dzień, że mam to już, dobrze wiem
d C d ( d )
Spienionych fal słychać śpiew i krzyk jękliwy morskich mew.
d C
Na pokład znowu muszę wejść, cygański zacząć nowy rejs
d a Ais d
Wieloryb drogę wskazał już, a wiatr jak ostry nóż
F C A d
I o co proszę, opowiesz mi, choć wiem że to są tylko sny
d C d ( d )
Ten który właśnie kończy się, by zniknąć w gęstej mgle....
GORĄCZKA MORZA - Sylwek Szweda
John Masefield "Sea Fever" famous poem READ BY THE POET HIMSELF
Kris Delmhorst : Sea Fever
Paul Robeson: Sea Fever - Masefield/Ireland - HMV B 9257
John Masefield - Sea Fever (guitar arrangement)
Sea Fever ♬ John Ireland / John Masefield ♬ Voice & Piano by Russell Malcolm
Sea Fever - Nancy Hill Cobb
Sea Fever by John Masefield
John Masefield (1878-1967) – poeta angielski, wybitny twórca wierszy o tematyce morskiej.
Masefield urodził się w Ledbury w Herefordshire. Uczył się w King's School w Warwick, ale prawdziwą szkołą życia była dla niego służba we flocie (na pokładzie HMS Conway). W 1895 roku poeta po dopłynięciu do Nowego Jorku opuścił statek i rozpoczął pracę w fabryce dywanów. Po powrocie do Londynu zaczął pisać wiersze i dłuższe poematy, w których zawarł opis swoich przeżyć na morzu, między innymi okrążenia Przylądka Horn, które w środowisku żeglarzy uważane jest za chrzest bojowy marynarza. W czasie pierwszej wojny światowej pisał o klęsce sił sprzymierzonych w Dardanelach. W latach dwudziestych ceniono go na równi z Thomasem Hardym. W 1930 roku Masefield na wniosek ówczesnego premiera Ramsaya MacDonalda król Jerzy V mianował Masefielda Poetą-laureatem, następcą Roberta Bridgesa. W 1935 roku otrzymał Order of Merit. Uniwersytety Yale, Harvarda i Oxford przyznały Masefieldowi tytuły honorowe. Zmarł 12 maja 1967 roku. Został pochowany w Westminster Abbey 20 czerwca tegoż roku.
Najbardziej znanym cyklem Masefielda są Salt-Water Ballads (1902). Innymi ważnymi utworami są poematy The Widow in the Bye Street (1912), Dauber (1912) i The Daffodil Fields (1913). Najczęściej przywoływanym utworem Masefielda jest wiersz Sea Fever.
Poeta posługiwał się tradycyjnymi formami wiersza, w tym między innymi - jako ostatni na tak szeroką skalę - strofą królewską. Masefield był również wybitnym sonetystą. John Gould Fletcher zauważa, że Masefield jest jednocześnie romantykiem i realistą.
W Polsce utwory Masefielda tłumaczyli Włodzimierz Lewik (Gorączka morza, Pasaty, Poszukiwacze), Florian Śmieja (Ładunki) i Juliusz Żuławski. Ballady słonowodne tłumaczył Robert Stiller.
Sea Fever
BY JOHN MASEFIELD
I must go down to the seas again, to the lonely sea and the sky,
And all I ask is a tall ship and a star to steer her by;
And the wheel’s kick and the wind’s song and the white sail’s shaking,
And a grey mist on the sea’s face, and a grey dawn breaking.
I must go down to the seas again, for the call of the running tide
Is a wild call and a clear call that may not be denied;
And all I ask is a windy day with the white clouds flying,
And the flung spray and the blown spume, and the sea-gulls crying.
I must go down to the seas again, to the vagrant gypsy life,
To the gull’s way and the whale’s way where the wind’s like a whetted knife;
And all I ask is a merry yarn from a laughing fellow-rover,
And quiet sleep and a sweet dream when the long trick’s over.
GORĄCZKA MORZA
John Masefield (1878-1967)
Muszę znowu zejść do morza, do samotnego morza i nieba,
(Ja muszę znów do morza zejść, by samotnie głowę wznieść)
I wszystko, o co proszę, to wysoki statek i gwiazda, by ją poprowadzić,
(i gwiazda, która nas poprowadzi, za którą popłynę)
I kopnięcie (szarpnięcie)koła(sterowego), pieśń wiatru i biały żagiel drżą,
I szara mgła(zamglenie) na morzu i szary świt.
Muszę znowu zejść do morza, bo wezwanie płynącej fali
(z powody wzywającej mnie fal prądu który mnie ciągnie, porywa)
To dzikie połączenie i wyraźne wezwanie, którego nie można zaprzeczyć;
(To dzikie jasne, oczywiste wezwanie, powołanie, któremu nie sposób odmówić)
I wszystko, o co proszę, to wietrzny dzień z białymi chmurami latającymi, fruwającymi
I ciskającym strumieniem i spienionym strumieniem, a mewy morskie płaczą.
(rozbryzgującą się mgiełką i piana unosząca się, pieniąca się i krzykiem mew)
Muszę znowu zejść do morza, do cygańskiego życia włóczęgi,
(żeby prowadzić znów to cygańskie życie włóczęgi)
Do drogi mewy i drogi wieloryba, gdzie wiatr przypomina zaostrzony nóż;
(szlakiem mewy i wieloryba)
I wszystko, o co proszę, to wesoła opowieść opowiadana przez towarzysza,(znajomego, współpasażera, włóczęgi, pirata),
Cichy sen i słodki sen (marzenie senne), gdy skończy się długa sztuczka (postęp, trik, żart, dowcip, złudzenie, ilizja, sekret).
Z POŁOWÓW I WALCARKI SALT-WATER, autorstwa Johna Masefielda, opublikowanej przez Maxmillan Co., NY, © 1913, str. 55; wiersz został po raz pierwszy opublikowany w SALT-WATER BALLADS, © 1902.