Na Ślęży
Auf dem Zobten
( D e h7 fis7 / G A )
D e D e
Pozdrawiam was o lasy, wzgórza
D e h7 fis7
Ozdabia Śląsk wasz każdy znak
G A7
Na skrzydłach wspomnień się wynurza
A6 G (A)
I w górze krąży niby ptak
Fis h
Tu szepczą starodawne baśnie
Fis G
O wielkim, dobrym sercu twym
Ais D
W szarości ranka ty nie zaśniesz
G7+ A – A4 - A
Poezja zawsze będzie w nim
Fis h
Ty wtedy cała się podnosisz
Fis G
I z głowy strząsasz chmurny puch
Ais D
Tak co dzień wolę życia głosisz
G7+ A – A4 - A (ref.)solo(E fis*/ E fis*/ E fis*/ cis7 gis7 / A H7 H6 A)
I w górę leci wolny duch
E fis* E fis*
Pozdrawiam was o lasy, wzgórza
E fis* cis7 gis7
Ozdabia Śląsk wasz każdy znak
A H7
Na skrzydłach wspomnień się wynurza
H6 A - H7
I w górze krąży niby ptak
30.11.2017
NA ŚLĘŻY - Sylwek Szweda
AUF DEM ZOBTEN
Sei uns gegrüßt du Wald und Hügel
Wahrzeichen Schlesiens und Zier
Erinnerung schwebt mit leisem Flügel
Und Phantasie schwebt über dir
Es flüstern vorzeitkundge Sagen
Von deiner allen Herzlichkeit
In deinen grauen Prosa-Tugen(d)
(w twojej szarej prozaicznej cnocie Prosa-Tugen(?) błąd drukarski brakuje"d")
Bleibst du der Poesie geweiht
Man sieht dein Haupt sich plötzlich heben
Aufsteigend aus der Niederung
So steigt ein mutig freies Leben
Empor durch freien Geistes Schwung
Autor: Felix Dahn
Prosa (niem. ) proza
Tugend
Gender: feminine; Type: noun;
cnota { noun feminine }
dodatnia cecha moralna
cnota
zaleta { noun feminine }
Felix Dahn (ur. 9 lutego 1834 w Hamburgu, zm. 3 stycznia 1912 we Wrocławiu) - niemiecki profesor prawa, pisarz i historyk.
Felix Dahn był synem aktora Fryderyka Dahna i jego pierwszej żony Constance Le Gaye.
W 1850 roku wstąpił na Uniwersytet w Monachium gdzie studiował prawo i filozofię.
Jego główne dzieło to opublikowane w czterech tomach Urgeschichte der germanischen und romanischen Völker (Prehistoria narodów germańskich i romańskich 1888-1889), gdzie Dahn opisuje rozwój grup etnicznych od ich początków aż do śmierci Karola Wielkiego.
W 1968 roku książka Kampf um Rom została sfilmowana jako Walka o Rzym, a rolę cesarza Justyniana zagrał Orson Welles.
WYBRANE DZIEŁA
- Die Könige der Germanen – Das Wesen des ältesten Königtums der germanischen Stämme und seine Geschichte bis auf die Feudalzeit 1861–1911 (Królowie Germanów, 20 tomów)
- Urgeschichte der germanischen und romanischen Völker 1881–89
- Prokopius von Cäsarea. Ein Beitrag zur Historiographie der Völkerwanderung und des sinkenden Römertums 1865
- König Roderich 1875
- Ein Kampf um Rom 1876
- Die Staatskunst der Fraun 1877
- Die Kreuzfahrer 1884
- Kleine Romane aus der Völkerwanderung 1882–1901
- Julian der Abtrünnige 1893
- Herzog Ernst von Schwaben 1902
Obrazując czarownice – niedocenione źródło w badaniach początków kształtowania się stereotypu czarownicy „Żaden historyk nie zdoła poznać stanu ducha narodu niemieckiego, jeśli nie przyswoi sobie jak najdokładniej świata obrazów tej epoki”.
Georg Dehio
Do niedawna zwykło się uważać, że pierwszą ilustrowaną publikacją traktującą o czarownictwie, jest traktat Ulricha Molitora De Lamiis et pythonicis mulieribus, pochodzący z końca XV w.
Pierwotnie był on spisany po łacinie, ale dość szybko przetłumaczono go na język niemiecki.
Dziś wiadomo, iż dzieło to, wydane w 1488 r., wyprzedził przedruk traktatu dydaktycznego
z 1411 r., autorstwa Johannesa Vintlera Blumen der Tugend, który ukazał się w 1486 r. pod tytułem Buch der Tugend (Księga Cnoty)..
Obie pozycje czerpią z dwóch różnych tradycji, które złożyły się na ukształtowanie wizerunku
czarownicy. Starszy skupia się na elementach folklorystycznych i obce są mu tezy przedstawione zarówno w Formicariusie, jak i Malleus Malefi carum. Młodszy jest natomiast
powtórzeniem myśli Jacoba Sprengera i Heinricha Kramera. Odzwierciedlone jest to także w ilustracjach.
W Buch der Tugend odnajdujemy takie przedstawienia, jak dojenie siekiery, czy sprowadzanie burzy– przesądy od wieków funkcjonujące w wierzeniach ludowych. W dziele U. Molitora uwaga zwrócona jest przede wszystkim na zagadnienia kontaktów czarownic
z diabłem, metamorfozę, sabat oraz kwestię lotu.
Jednak w przypadku obu publikacji odnaleźć możemy ilustracje, które wskazują na to, że
ich wydawcy zwracali uwagę na aktualne wydarzenia oraz obeznani byli z kształtującymi się
poglądami na temat czarownictwa. Pierwsza pochodzi z Buch der Tugend i przedstawia akt składania przysięgi diabłu (il. 1). W czasie kiedy traktat został spisany, idea powiązania czarostwa z paktem nie była taka oczywista. Pomimo, że czary od okresu wczesnochrześcijańskiego wią- zane były z domeną szatana15 to czarownictwo do połowy XV w. nie było uważane za herezję.
W tym wypadku drzeworyt nie stanowi jedynie ilustracji tekstu, a może być odwołaniem się do
szerzących się opinii na temat heretyckiego charakteru czarownictwa.
Druga ilustracja, pochodząca z dzieła U. Molitora, ukazuje kobietę strzelającą z łuku w piętę
mężczyzny (il. 2). Drzeworytten odnosi się bezpośrednio do fragmentu, w którym autor napisał, że czarownica może, za pozwoleniem boskim, szkodzić ludziom. Pośrednio odnosi się jednak do szesnastego rozdziału Malleus Malefi carum, który traktuje o czarach, leżących jedynie w gestii mężczyzn. Umieszczenie na ilustracji postaci kobiecej było zapewne odpowiedzią na postępującą w dość szybkim tempie mizoginizację czarownictwa. Utrwalało także wizualnie stereotyp czarownicy - kobiety, który jeszcze kilkanaście lat wcześniej nie istniał w takiej formie.
O ile Buch der Tugend nie zyskało specjalnej popularności, to dzieło U. Molitora doczekało się trzynastu wydań do końca omawianego okresu, z których każde opatrzone było tymi samymi ilustracjami. Miały one zapewne niebagatelny wpływ na popularność dzieła, które mogło konkurować tym samym z Malleus Malefi carum18.
Na przełomie XV i XVI w. motyw czarownicy stał się na tyle popularny, iż zaczęły pojawiać
się samodzielne jej przedstawienia. Do artystów, którzy podjęli ten temat, należeli Albrecht
Dürer, Albrecht Altdorfer czy Hans Baldung Grien. Tematykę oscylującą wokół czarów odnaleźć możemy także w twórczość Hieronima Boscha. Wraz z zaangażowaniem znanych malarzy, wartość artystyczna dzieł znacznie wzrosła. Zaczęto wykorzystywać bardziej wyrafinowane techniki malarskie. Wśród powstałych dzieł znajdują się miedzioryty, drzeworyty dwukolorowe, rysunki. W późniejszym okresie temat czarownictwa awansował także do rangi malarstwa temperowego oraz fresku.
http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Ogrody_Nauk_i_Sztuk/Ogrody_Nauk_i_Sztuk-r2012-t2/Ogrody_Nauk_i_Sztuk-r2012-t2-s297-308/Ogrody_Nauk_i_Sztuk-r2012-t2-s297-308.pdf
Pierwotny z Tugen (Antropologia)
Oficjalna nazwa "człowieka milenijnego" Pierwotny z Tugen
Według raportu Francuskiej Akademii Nauk, przypuszczalny praprzodek gatunku ludzkiego, najstarszy ze znanych australopiteków, któremu media nadały przydomek "człowieka milenijnego", a którego wiek...