Jak za dawnych lat
Powróćmy jak za dawnych lat
tango - pochodzi z filmu ”Manewry miłosne” 1935 r.
Wykonanie oryginalne Tola Mankiewiczówna i Aleksander Żabczyński.
(Eb c7-g7 f Bb)x2
Eb g dis dis dis ais ais d d
Świat nasz wyglądał jaśniej
f Bb c c c ais ais f
Kiedyś za dawnych dni
Eb g dis dis dis ais ais d d
Gdy się wierzyło w baśnie
f Bb - C0 c c c ais ais f-fis
Gdy się wierzyło w sny
g7 D7 g g g g g a a
Jakież rozkoszne dreszcze
Bb C7/9 ais ais ais a ais d
Bajki budziły w nas
Bb ais ais ais f f
Wróćmy w tę przeszłość
c F Bb g a ais
Jeszcze raz
Eb a ais a ais a g ais ais
Powróćmy jak za dawnych lat
g C7 Bb7 ais a ais a ais gis d d
W zaczarowany bajek świat
f Bb ais d dis f g gis ais c
Miłością swoją w piękną baśń
Eb c7-g7 f Bb gis f d ais
Me życie zmień
Eb a ais a ais a g ais ais
Za siódmym morzem, z dala stąd
g C7 Bb7 ais a ais a ais gis d d
Znajdziemy czarodziejski ląd
f Bb ais d dis f g gis ais c
I szczęście da nam każda noc
Eb gis f d dis
I każdy dzień
c f dis dis dis d dis g f f
I w bajce to nie będzie cudGis0 G c g gis g g g d c c
Że księcia los z Kopciuszkiem splótłG7 F g fis g fis g d c c
Że nagle jakiś dobry duchf Bb f f f f f c ais ais
Obudził miłość w sercach dwóch
Eb
Powróćmy jak za dawnych lat
g C7 Bb7
W zaczarowany bajek świat
f Bb
I w życiu może zdarzyć się
Eb c7-g7 f Bb gis f d dis (ref. most)
Cudowna baśń
(w tonacji G-dur):
(G e-h a D)x2
G h
Świat nasz wyglądał jaśniej
a D
Kiedyś za dawnych dni
G h
Gdy się wierzyło w baśnie
a D - Ais0
Gdy się wierzyło w sny
h7 Fis7
Jakież rozkoszne dreszcze
D E7/9
Bajki budziły w nas
D
Wróćmy w tę przeszłość
e A D
Jeszcze raz
G
Powróćmy jak za dawnych lat
h E7 D7
W zaczarowany bajek świat
a D
Miłością swoją w piękną baśń
G e-h a D
Me życie zmień
G
Za siódmym morzem, z dala stąd
h E7 D7
Znajdziemy czarodziejski ląd
a D
I szczęście da nam każda noc
G
I każdy dzień
e a
I w bajce to nie będzie cudC0 H e
Że księcia los z Kopciuszkiem splótłH7 A
Że nagle jakiś dobry ducha D
Obudził miłość w sercach dwóch
G
Powróćmy jak za dawnych lat
h E7 D7
W zaczarowany bajek świat
a D
I w życiu może zdarzyć się
G e-h a D (ref. most)
Cudowna baśń
Opracowanie na gitarę: Sylwek Szweda 27.07.2017
Jak za dawnych lat - Tola Mankiewiczówna i Aleksander Żabczyński (E-dur)
Stefan Witas - Jak za dawnych lat. (Tango) (G-dur)
Orkiestra taneczna - Powróćmy jak za dawnych lat (Syrena Record) (Es-dur)
Janusz Popławski - Jak za dawnych lat 1935 r. (Es-dur)
Powróćmy jak za dawnych lat - Sława Przybylska (Bb-dur)
Halina Kunicka-POWROCMY JAK ZA DAWNYCH LAT (Bb-dur)
Powróćmy jak za dawnych lat - fragmenty 7dolin.tv (Es-dur)
Powróćmy jak za dawnych lat... (Es-dur)
POWRÓĆMY JAK ZA DAWNYCH LAT..wmv (D-dur)
Powrocmy Jak Za Dawnych Lat (Es-dur)
"Powróćmy jak za dawnych lat" (D-dur)
Powróćmy jak za dawnych lat nuty (Es-dur)
https://chordify.net/chords/powrocmy-jak-za-dawnych-lat-pazdzierny54
Henryk Wars, właściwie Henryk Warszawski (lub Warszowski), pseud. Fraska, Henry Vars (ur. 29 grudnia 1902 w Warszawie, zm. 1 września 1977 w Los Angeles) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej, aranżer, pionier jazzu w Polsce, pianista oraz dyrygent żydowskiego pochodzenia.
Pochodził z muzykalnej rodziny: siostra była śpiewaczką La Scali, druga siostra – pianistką.
Między ósmym a dwunastym rokiem życia mieszkał z rodzicami we Francji, gdzie uczył się w szkole Art Nouveau. Po powrocie do Polski uczęszczał do Gimnazjum Ziemi Mazowieckiej, następnie rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Za namową Emila Młynarskiego przeniósł się do Konserwatorium Warszawskiego, które ukończył w klasie Romana Statkowskiego. Będąc studentem grał na fortepianie w kabaretach, m.in. w Nowym Perskim Oku, dyrygował też orkiestrą w Morskim Oku.
Pracował w wytwórni płyt gramofonowych Syrena Rekord. Potem zajął się komponowaniem. Pierwsza napisana piosenka (1926) – New York Times, nie zyskała zbyt dużej popularności. Jego pierwszym przebojem było Zatańczmy tango (1929), dużą popularnością cieszył się grany razem Leonem Boruńskim program Jazz na dwa fortepiany (1929/30). Był założycielem tria wokalnego Jazz Singers, w składzie: Eugeniusz Bodo, Tadeusz Olsza, Tadeusz Roland. Był dyrektorem muzycznym wytwórni Syrena Record. Tworzył kompozycje do łącznie 53 filmów, m.in. Szpieg w masce, Manewry miłosne, do pierwszego polskiego filmu dźwiękowego – Na Sybir (1930). Tak powstało wiele przebojów. Prowadził zespół Weseli Chłopcy. Pisał piosenki dla takich gwiazd, jak Hanka Ordonówna, Eugeniusz Bodo czy Zula Pogorzelska.
Od 1939 brał udział w wojnie, dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł, a w 1940 dotarł do Lwowa, gdzie założył polski big-band. W czasie okupacji radzieckiej Kresów Wschodnich utworzył afiliowany przy Filharmonii Lwowskiej zespół „Tea-Jazz”, z którym w lecie 1940 odbył tournee do Odessy, Woroneża, Kijowa i Leningradu. W okresie tym skomponował również muzykę do filmu Michaiła Romma pt. Marzenie (1941). Wraz z armią generała Andersa przewędrował Iran, Bliski Wschód i Włochy.
Po demobilizacji osiadł w Los Angeles w USA. Tam, po początkowo niepomyślnym okresie, w 1954 roku rozpoczął współpracę z producentami filmowymi w Hollywood. W 1963 napisał muzykę do filmu Mój przyjaciel delfin (Flipper). Jego piosenki śpiewali m.in. Bing Crosby czy Doris Day. Komponował także utwory muzyki poważnej: poematy symfoniczne, balet, concertino.
Jerzy Jurandot, właściwie Jerzy Glejgewicht (ur. 19 marca 1911 w Warszawie, zm. 16 sierpnia 1979 w Warszawie) – polski poeta, dramaturg, satyryk i autor tekstów piosenek. Mąż Stefanii Grodzieńskiej.
Studiował na Uniwersytecie Warszawskim matematykę i chemię.
Jako literat zadebiutował w 1929 roku, a w latach trzydziestych zyskał popularność. Pisał dla teatrzyków literackich, takich jak Cyrulik warszawski (1935), Morskie Oko, Banda, Małe Qui Pro Quo (1937–1939) i innych. Jego piosenki śpiewali m.in.: Jadwiga Andrzejewska, Chór Dana, Tadeusz Faliszewski, Stefcia Górska, Tola Mankiewiczówna, Tadeusz Olsza, Ludwik Sempoliński, Zofia Terné, Aleksander Żabczyński.
Napisał też dialogi filmowe, np. do filmów: Ada! To nie wypada!, Manewry miłosne czy Pani minister tańczy.
W getcie warszawskim, od 1940, był dyrektorem artystycznym i literackim w Teatrze Melody Palace przy ul. Rymarskiej 12, a od czerwca 1942 w Teatrze Femina przy ul. Leszno 35. Po rozpoczęciu wielkiej akcji wysiedleńczej do Treblinki w lipcu 1942 ukrywał się.
Po II wojnie światowej był dyrektorem Rozgłośni Polskiego Radia w Lublinie, współpracował z kilkoma teatrzykami żołnierskimi i prasą satyryczną, był także naczelnikiem Wydziału Estrady Ministerstwa Kultury i Sztuki. W Łodzi utworzył i był wieloletnim kierownikiem Teatru Satyrycznego "Syrena" (1945–1950 i 1955–1957), przeniesionego w 1948 do Warszawy. W latach 1952-1955 pełnił funkcję dyrektora Teatru Satyryków w Warszawie. Ponadto współpracował z tygodnikiem "Szpilki".
