ukryj menu          

Ej, dziewczyno, ej, niebogo

Maki (pieśń wojskowa
słowa: Kornel Makuszyński (pseud. Stary Kapral)
muzyka: Stanisław Niewiadomski
Piosenka powstała prawdopodobnie w 1918 r. i została natychmiast podchwycona przez cywilów oraz wojsko. Do tej pory zresztą jest ona często śpiewana.
                   G                                         C                     D7  G

Ej, dziewczyno, ej, niebogo,  jakieś wojsko pędzi dro-ogą,

                        a             D7            G            C             G          D7            G

skryj się za ściany, skryj się za ściany, skryj się, skryj!  Skryj się, skryj!

             A7                  D               A7              D7

Ja myślałam, że to maki, że ogniste lecą pta-aki,

          G  C     G         D7     G         

a to ułany, ułany, uła-a-any! /bis

 

                   G                                            C                    D7   G

Strzeż się tego, co na przedzie,  co na karym koniu je-edzie,

          a      D7    G           C              G          D7            G

oficyjera, oficyjera, strzeż się, strzeż, strzeż się, strzeż.

                      A7                     D                A7               D7

Jeśli wydam mu się miła, to nie będę się broni-iła,

                                   G  C       G            D7     G         

niech mnie zabiera, zabiera, zabie-e-era! /bis

 

              G                                                  C                  D7    G

Serce weźmie i pobiegnie, potem w krwawym polu le-egnie,

                        a        D7                G             C              G          D7            G

zostaniesz wdową, zostaniesz wdową, strzeż się, strzeż, strzeż się, strzeż.

                        A7                 D                 A7                   D7

Łez ja po nim nie uronię,  jego serce mym zasło-onię,

                    G  C          G             D7       G         

Bóg go zachowa, zachowa, zacho-o-owa! /bis 

 

 

Serce piosnką ci zamroczy, chorągiewką zwiedzie o-oczy

I pogna w dale, i pogna w dale, strzeż się, strzeż! Strzeż się, strzeż!

Będzie oczu miał aż cztery, dojrzy pruskie grenadie-ery –

To go ocali, ocali, oca-a-ali. /bis 

 

Ej, dziewczyno, ej, jedyna, pozostawi ci on sy-yna.

Zginiesz zdradziecko, zginiesz zdradziecko! Strzeż się, strzeż! Strzeż się, strzeż!

Zrobię zeń wielkiego pana i wychowam na uła-ana.

Warszawskie dziecko, warszawskie dziecko, warszawskie dzie-e-ecko. /bis 

Ej dziewczyno, ej niebogo - Maki - Przekorna dziewczyna
Maki Ej, dziewczyno, ej niebogo - Pieśni legionów
Hej dziewczyno - Przekorna dziewczyna - Piosenka Patriotyczna
Maki (pieśń wojskowa)
Kult - Sowieci 1984r. [Utwory dotąd niepublikowane]
KULT Sowieci

Kornel Makuszyński
Urodzony 8 stycznia 1884 roku w miejscowości Stryj.
Informacje zawarte w publikacjach nie są zgodne co do daty urodzenia autora, jedna z publikacji podaje odmienną datę – 13 lipca 1884 r.
Zmarł 31 lipca 1953 w Zakopanem. 
Na Uniwersytecie Lwowskim ukończył filozofię, a dalsze studia odbywał w Paryżu. Debiutował jako poeta na łamach tygodnika „Słowo Polskie” w 1902 r. W sześć lat później ukazał się jego pierwszy tomik wierszy Połów gwiazd. Podczas I wojny światowej mieszkał w Kijowie. Był kierownikiem literackim w Teatrze Polskim, którego dyrekcję sprawowała Stanisława Wysocka. Po odzyskaniu niepodległości wrócił do kraju i poświęcił się pracy literacko-dziennikarskiej. Napisał ponad 30 książek, spośród których Bezgrzeszne lataPanna z mokrą głowąAwantura o BasięSzatan z siódmej klasyO dwóch takich, co ukradli księżyc i wiele innych, a także Przygody koziołka Matołka oraz Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki cieszyły się oraz cieszą nadal poczytnością nie tylko wśród dzieci i młodzieży. Tworzył także teksty piosenek wojskowych. Ogłosił je drukiem w 1919 r. w zbiorku Piosenki żołnierskie. Jest m.in. autorem znanego kiedyś powszechnie utworu Maki, zaczynającego się słowami: „Ej, dziewczyno, ej, niebogo, jakieś wojsko pędzi drogą”, do której muzykę skomponował Stanisław Niewiadomski. W latach 1920–1924 był redaktorem literackim czasopisma „Rzeczpospolita”. Współpracował także ściśle z „Warszawianką” i „Ilustrowanym Kurierem Codziennym”, zamieszczając na łamach tych pism felietony oraz krytyki teatralne. W 1926 r. wyróżniony został państwową nagrodą literacką za poemat Pieśń o Ojczyźnie. W latach II wojny przebywał pewien okres w Warszawie. W 1944 r. podczas powstania, jak podaje Lesław M. Bartelski w książce Mokotów, Kornel Makuszyński napisał piosenkę Śpiew Czerniakowa i podpisał ją pseudonimem „Stary kapral”. Po wojnie osiadł w Zakopanem.

Niewiadomski Stanisław ur. 14 listopada 1859 w Soposzynie koło Żółkwi. Zmarł 15 sierpnia 1936 we Lwowie. Kompozytor, pedagog, twórca muzyki. Kształcił się początkowo w grze na fortepianie u Karola Mikulego i Stefana Wittego we Lwowie. W latach 1882–1885 studiował kompozycję w Konserwatorium Towarzystwa Przyjaciół Muzyki we Wiedniu. W 1885 r. kształcił się prywatnie u przebywającego wówczas we Wiedniu Ignacego Jana Paderewskiego. Po roku odbył jeszcze uzupełniające studia kompozytorskie u Salomona Jadassohna w Lipsku.
W 1887 r. objął stanowisko profesora w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. Funkcję tę pełnił do wybuchu I wojny światowej. Od 1919 r. był profesorem estetyki i historii muzyki w Konserwatorium Warszawskim. W 1928 r. przeszedł na emeryturę.
Jako kompozytor opublikował szereg utworów – 2 symfonie, 4 uwertury do koncertów, muzykę kameralną, kwartety smyczkowe, utwory fortepianowe (m.in. Morceaux, Theme et variations, Polonaise et Cracovienne), pieśni solowe. Skomponował muzykę do poezji Adam Asnyka, Adama Mickiewicza, Marii Konopnickiej, Kornela Makuszyńskiego, dwie kantaty do tekstów Kornela Ujejskiego i Kazimierza Tetmajera. Był autorem pieśni religijnych i kolęd na głosy solo, chór i orkiestrę. W jego dorobku wyróżniały się przede wszystkim pieśni na głos z towarzyszeniem fortepianu, oparte na śpiewnej, prostej melodyce. Łączył w nich ich motywy własne z elementami ludowymi i narodowymi oraz wpływami muzyki zachodnioeuropejskiej, m.in. romantyków niemieckich. Był także recenzentem i publicystą muzycznym w czasopismach warszawskich.

Sowieci – Kult

Hej dziewczyno! Hej niebogo!  /C
Jakieś wojsko idzie drogą!   /F G7 C
Schowaj pieniądze, schowaj zegarek! /d G7 C
Kryj się, kryj! /F C G7 C
        A ja myślałem, że to oni, /D7 G
        Że to banda bandę goni, /D7 G7
        A to Czerwoni! Czerwoni! /C F C
        Kryj się, kryj! / G7 C

A ten gruby, co na przedzie /C
Na kradzionym koniu jedzie, /F G7 C
To Rokosowski, marszałek polski! /d G7 C
Kryj się, kryj! /F C G7 C
        A ja myślałem, że to śmieci, /D7 G
        Że to gówno z nieba leci, /D7 G
        A to Sowieci! Sowieci! /C F C
        Kryj się, kryj! /G7 C

Przyjdą nocą {eja!}, zgwałcą srodze, /C
Na kradzionej gdzieś podłodze, / F G7 C
Zostawią z dzieckiem! Dzieckiem radzieckiem! /d G7 C
Kryj się, kryj! /F C G7 C
        A ja myślałem, że to trzewik, /D7 G
        Że to kryty słomą chlewik, /D7 G
        A to Bolszewik! Bolszewik!  /C F C
        Kryj się, kryj! /G7 C

A ja myślałem, że to oni, /C
Że to banda bandę goni, /F G7 C
A to Czerwoni! Czerwoni! /d G7 C
Kryj się, kryj! /F C G7 C
        A ja myślałem, że to śmieci, /D7 G
        Że to gówno z nieba leci! /D7 G
        A to Sowieci! Sowieci! /C F C
        Kryj się, kryj! /G7 C

 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę