ukryj menu          

Niebiosa stanęły

Fermarono i cieli
słowa i muzyka: Alfons Maria Liguori (włoska kolęda ok. 1754 r.)
tłumaczenie: Sylwek Szweda 25.01.2016
( e H7 / e e )

 

                       H7                       e

Niebiosa stanęły i wszystko ucichło,

                            H7                            e

Gdy nad małą szopką pojawił się znak.

                       H7                              e 

Maryja dziewica Jaśniejsza od gwiazdy

                            H7                              e

Swym głosem anielskim zaśpiewała tak: 

 

               F      e 

Zaśnij, za-aśnij

   a     e        H7            e

Kołysankę już nucę Ci 

               F      e 

Zaśnij, za-aśnij

    a        e           H7            e

Mój Jezusie, Dzieciątko śpij.

 

                             H7                                  e 

Mój Synu, mój Boże, mój skarbie najdroższy,

                          H7                                   e 

Ty śpisz, a ja Tobą wciąż zachwycam się.

                         H7                                e 

Maleńka kruszyno, najsłodsza Dziecino,

                            H7                                          e 

Gdy spogladasz na Mnie, ze szczęścia aż drżę. 

 

                                H7                          e  

Och, Boże, gdy mrużysz oczęta swe piękne,

                               H7                         e  

To strzały w Mą duszę już wbijają się.

                               H7                               e  

Ty wiesz co nas czeka, co zdarzyć się musi

                             H7                                         e  

Gdy spoglądasz na Mnie, ze szczęścia aż drżę. 

 

                       H7                                e   

Ja zrobię co zechcesz, co tylko pomyślisz

                                H7                              e   

Najdroższy Mój skarbie nie zostawię Cię

                               H7                                 e   

Choć może być strasznie, lecz teraz już zaśnij 

                             H7                                         e  

Gdy spogladasz na Mnie, ze szczęścia aż drżę. 

 

                             H7                                       e   

Wciąż będę Cię kochać, niebiański Mój kwiatku

                            H7                                  e    

Bez końca w Miłości tej pragnę tak trwać

                            H7                                e   

Ty Jesteś Mym Synem, a Ja Twoją Matką

                      H7                                e    

Jak róża z liliją natchniemy ten świat.

25.01.2016
NIEBIOSA STANĘŁY - Sylwek Szweda
Fermarono i cieli - Testo Originale di Sant'Alfonso Maria de' Liguori - Amedeo Trotta
Coro - La ninna nanna a Gesù (Fermarono i cieli - S. Alfonso Maria de' Liguori)
Fermarono i cieli - Claudio Villa
Fermarono i cieli - Coro Sant'Agnese in piazza Navona
Fermarono i Cieli.avi
Fermarono i cieli - S. Alfonso M. de Ligorio / P. Colino

Fermarono i Cieli- Concerto di Natale 28-12-08
Fermarono i Cieli
FERMARONO I CIELI

Sant'Alfonso Maria De Liguori - Fermarono i Cieli (RAI 1, Santa Messa, 25 dicembre 2014)
Musicanti del piccolo borgo Dormi dormi (Fermarono i cieli) live Spello
Fermarono i cieli
Fermarono i cieli
FERMARONO I CIELI - Testo e musica di S.Alfonso Maria De' Liguori


Alfons Maria Liguori (ur. 27 września 1696 w Marianella koło Neapolu
zm. 1 sierpnia 1787 w Pagani koło Neapolu) – włoski duchowny katolicki, założyciel redemptorystówbiskup, kaznodzieja i poeta, święty Kościoła katolickiego
doktor Kościoła.
Syn neapolitańskiego arystokraty Józefa i Anny, najstarszy z ośmiorga rodzeństwa. 
Był niezwykle uzdolniony w dziedzinie literatury, malarstwa, architektury i muzyki. 
Jego kolędy są do dziś popularne we Włoszech. W 1754 roku skomponował najpopularniejszą włoską kolędę "Tu scendi dalle stelle" (pol. Zstąpiłeś z gwiazd dalekich), o której Giuseppe Verdi powiedział, że bez niej Święta Bożego Narodzenia nie byłyby pamiątką o Bożym Narodzeniu.
Gdy ukończył 16 lat zdobył podwójny doktorat z prawa świeckiego i kościelnego. 
Stał się cenionym adwokatem. W wyniku uknutej intrygi przegrał prowadzony proces sądowy. Wstąpił do seminarium i w wieku 30 lat został księdzem. Postanowił poświęcić się Bogu i ludziom pracując w najbiedniejszej części Neapolu oraz miasteczku Scala. Szokiem dla Alfonsa była nie tylko nędza materialna i duchowa ludzi tam mieszkających. W rejonie położonym nieopodal Watykanu ludzie nie umieli się modlić i nic nie wiedzieli o Bogu. Zasłynął wtedy jako kaznodzieja, który w prosty i przystępny sposób wykładał prawdy wiary 
i mówił o Bogu, gromadząc rzesze wiernych. W Neapolu założył pierwsze duszpasterstwo młodzieżowe. W pracy z młodymi ludźmi używał metod współczesnych (komponował piosenki, grał na gitarze).
Widząc ogromną ludzką biedę i panującą ignorancję religijną, założył w 1732 Zgromadzenie Redemptorystów – wspólnotę posłaną do najbardziej opuszczonych i ubogich. Zasługi związane z tą działalnością sprawiły, że w 1762 z rąk papieża Klemensa XIII otrzymał sakrę biskupią, zostając ordynariuszem diecezji Sant'Agata de' Goti. Aby uprosić błogosławieństwo w posłudze biskupiej, udał się w pierwszą podróż w swoim życiu, pielgrzymując do Loreto. 
Z młodzieńczym zapałem, mimo swoich 66 lat rozpoczął pracę w diecezji. Swoją skromnością, przepięknymi kazaniami i troską o ludzi biednych porywał tłumy ludzi oraz przyciągnął do kościoła nowych wiernych. W czasie głodu panującego we Włoszech sprzedał swoje naczynia i sprzęty, kupując za nie chleb dla biednych.
Wyniszczony latami życia w niezdrowym klimacie i latami surowych umartwień (ograniczał pożywienie, nosił włosiennicę, kilka szkaplerzy – dwa z nich wymienia 
z nazwy: szkaplerz karmelitański i szkaplerz Niepokalanego Poczęcia N. M. P.), złożył rezygnację z kierowania diecezją i zrzekł się godności biskupiej, by następne 13 lat spędzić 
w wielkich cierpieniach fizycznych i duchowych, które znosił z pokorą i poddaniem się woli Boga.
Zmarł 1 sierpnia 1787 w Pagani koło Neapolu, w otoczeniu kilku swoich współbraci zakonnych – redemptorystów.
Duchowość świętego i jego dzieło Umiłowanie Jezusa Chrystusa w życiu codziennym są obowiązkowo poznawane w seminariach duchownych oraz na studiach teologicznych dla świeckich w Kościele rzymskokatolickim. Jego dorobek i życie poznawane jest także przez kandydatów na kapłanów w kościele mariawickim i starokatolickim.

Testo Originale:

Fermarono i cieli la loro armonia,
cantando Maria la nanna a Gesù.
Con voce divina, la Vergine bella,
più vaga che stella, cantava così:

Dormi, dormi,
fa' la ninna nanna, Gesù.

Mio Figlio, mio Dio, mio caro tesoro,
Tu dormi e io moro per tanta beltà.
Si desta il Diletto, e tutto amoroso,
con occhio vezzoso, la madre guardò.

Dormi, dormi,
fa' la ninna nanna, Gesù.

Ah, Dio! Alla madre quegli occhi, quel guardo,
fur lampi, fu dardo che l'alma ferì.
E tu non languisci, crudel alma mia,
vedendo Maria languir per Gesù.

Dormi, dormi,
fa' la ninna nanna, Gesù.

Che aspetti? Che pensi? Ogni altra bellezza
è fango, è bruttezza: risolviti, orsù.
Sì, sì, già trionfa, Amor del mio seno
non più verrò meno per falsa beltà.

Dormi, dormi,
fa' la ninna nanna, Gesù.

Se tardi v'amai, Bellezze Divine,
ormai senza fine per Voi arderò.
Il Figlio e la Madre, la Madre col Figlio,
la rosa col giglio quest'alma vorrà.

Dormi, dormi,
fa' la ninna nanna, Gesù.


Fermarono i cieli
Tłumaczenie: Andrzej Sitko 24.01.2016


Fermarono i cieli la loro armonia,
Niebiosa zatrzymają swój bieg
cantando Maria la nanna a Gesù.
Śpiewając(poprzez Maryję) Maryi kołysankę Jezusowi
Żeby nie przeszkadzać Maryi, która śpiewa kołysankę Jezusowi.
Con voce divina, la Vergine bella,
Boskim głosem piękna dziewica
più vaga che stella, cantava così:
Dzielniejsza niż gwiazda śpiewała tak:

Dormi, dormi,
Zaśnij, zaśnij
fa' la ninna nanna, Gesù.
To moja kołysanka Jezusie.

Mio Figlio, mio Dio, mio caro tesoro,
Mój Synu, mój Boże, mój najdroższy skarbie
Tu dormi e io moro per tanta beltà.
Ty śpisz, a ja się uginam pod brzemieniem takiego piękna
Si desta il Diletto, e tutto amoroso,
O mój ukochany, jesteś taki słodki, kochany
con occhio vezzoso, la madre guardò.
który patrzysz na matkę słodkim spojrzeniem


Ah, Dio! Alla madre quegli occhi, quel guardo,
O Boże, który patrzysz na Matkę tymi oczami
fur lampi, fu dardo che l'alma ferì.
To błyski(pioruny), to strzały, które ranią moja duszę
E tu non languisci, crudel alma mia,
A Ty nie uginasz się pod brzemieniem cierpienia
vedendo Maria languir per Gesù.
Twojej Matki, o Jezusie.


Che aspetti? Che pensi? Ogni altra bellezza
Czego ode mnie oczekujesz, o czym myślisz?
è fango, è bruttezza: risolviti, orsù.
Jakież inne piękno, jeśli nie ty, to cóż, błoto i brzydota
Sì, sì, già trionfa, Amor del mio seno
Tryumfuje Miłość w moim łonie
non più verrò meno per falsa beltà.
Nigdy już nie pójdę za fałszywym pięknem..


Se tardi v'amai, Bellezze Divine,
Jeśli później będę Cię wciąż kochała moje boskie piękno.
ormai senza fine per Voi arderò.
Już bez końca będę ku tobie Miłością płonąć
Il Figlio e la Madre, la Madre col Figlio,
Syn i Matka, Matka z Synem
la rosa col giglio quest'alma vorrà.
Róża z lilją, stworzy tę duszę.



 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę