W ogrodzie mego ojca
Au jardin de mon père / Dans le jardin de mon père / Auprès de ma blonde
tradycyjna pieśń francuska
G D7 G G D7 G
W ogrodzie mego ojca chcą róże rosy pić,
G D7 G G D7 G
W ogrodzie mego ojca chcą róże rosy pić,
e a D G
Tu wszystkie ptaki świata przychodzą gniazda wić.
G D7 G e a D7 G D7
Ach przy blondyneczce jakże słodko płyną dnie,
G D G e a D7 G – D7
Ach przy blondyneczce słodkie noce twe!
G D7 G e a D7 G D7
Ach przy blondyneczce jakże słodko płyną dnie,
G D G e a D7 G
Ach przy blondyneczce słodkie noce twe!
G D7 G G D7 G
Jak śnieg jest gołębica, lśni kuropatwy miedź,
G D7 G G D7 G
Jak śnieg jest gołębica, lśni kuropatwy miedź,
e a D G
Co dałybyście panny, by męża wreszcie mieć.
G D7 G G D7 G
Co dałybyście temu, kto męża znajdzie wam,
G D7 G G D7 G
Co dałybyście temu, kto męża znajdzie wam,
e a D G
Bo ja mu oddam Wersal i Paryż także dam.
G D7 G G D7 G
Bo ja mu oddam Wersal i Paryż także dam,
G D7 G G D7 G
Bo ja mu oddam Wersal i Paryż także dam,
e a D G
I dzwon z mojego kraju i wieże dwie z Notre - Dame.
( w tonacji C-dur):
C G7 C C G7 C
W ogrodzie mego ojca chcą róże rosy pić,
C G7 C C G7 C
W ogrodzie mego ojca chcą róże rosy pić,
a d G C
Tu wszystkie ptaki świata przychodzą gniazda wić.
C G7 C a d G7 C G7
Ach przy blondyneczce jakże słodko płyną dnie,
C G7 C a d G7 C – G7
Ach przy blondyneczce słodkie noce twe!
C G7 C a d G7 C G7
Ach przy blondyneczce jakże słodko płyną dnie,
C G7 C a d G7 C
Ach przy blondyneczce słodkie noce twe!
Jak śnieg jest gołębica, lśni kuropatwy miedź,
Jak śnieg jest gołębica, lśni kuropatwy miedź,
Co dałybyście panny, by męża wreszcie mieć.
Co dałybyście temu, kto męża znajdzie wam,
Co dałybyście temu, kto męża znajdzie wam,
Bo ja mu oddam Wersal i Paryż także dam.
Bo ja mu oddam Wersal i Paryż także dam,
Bo ja mu oddam Wersal i Paryż także dam,
I dzwon z mojego kraju i wieże dwie z Notre - Dame.
W OGRODZIE MEGO OJCA - Sylwek Szweda
Auprès de ma blonde - Les Petits chanteurs de l'Ile de France (w tonacji G-dur)
Dans le jardin de mon pere 2 ª ver (w tonacji G-dur)
Auprès de ma blonde (w tonacji D-dur)
Olivia Chaney -Aupres de ma Blonde (w tonacji D-dur)
Au jardin de mon père !! Comptines !! Auprès de ma blonde (w tonacji D-dur)
Auprès de ma blonde (w tonacji D-dur)
chansons historiques de France 56 : Auprès de ma Blonde 1704 (w tonacji G-dur)
Auprès de ma blonde (w tonacji A-dur)
Auprès de ma blonde (w tonacji C-dur)
Auprès De Ma Blonde- French Lyrics & English Translation (w tonacji F-dur)
Rymkiewicz Aleksander (ur. 13 IV 1913 r. - zm. 26 IX 1983)), polski poeta. Ukończył prawo na uniwersytecie w Wilnie. Związany z grupą literacką Żagary. 1939-1945 brał udział w konspiracji w szeregach Armii Krajowej. Od 1945 w Warszawie, do 1947 urzędnik w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu, 1947-1949 dyrektor biura Zarządu Głównego Związku Zawodowego Literatów Polskich, 1949-1952 redaktor tygodnika Radio i Świat.
Debiutował 1933 w dodatku literackim do wileńskiego dziennika Słowo. W poemacie Tropiciel (1936) i zbiorze Potoki (1938) stworzył katastroficzną wizję świata, łącząc klasyczną formę wiersza z awangardową metaforyką, baśniowością i symbolizmem.
W powojennej twórczości pojawiły się elementy zaczerpnięte z twórczości ludowej i romantycznej poezji patriotycznej, a także pochwała harmonii natury, m.in. w zbiorach: Z narodem (1947), Krajobrazy i ludzie (1956), Himalajskie namioty (1958), Dziki powój (1968), Polskie drzewa (1972), Kalendarz polskiego krajobrazu (1984).
Utwory dla dzieci, np.: Przygody Gucia Pingwina (1950), pośmiertnie wydane wspomnienia Podróż do krainy szczęśliwości (1986).
Auprès de ma Blonde - Une Chanson pour la Paix (Traditionnel Français)(w tonacji B-dur)
Auprès de ma blonde (w tonacji Dis-dur)
Rymkiewicz Aleksander (ur. 13 IV 1913 r. - zm. 26 IX 1983)), polski poeta. Ukończył prawo na uniwersytecie w Wilnie. Związany z grupą literacką Żagary. 1939-1945 brał udział w konspiracji w szeregach Armii Krajowej. Od 1945 w Warszawie, do 1947 urzędnik w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu, 1947-1949 dyrektor biura Zarządu Głównego Związku Zawodowego Literatów Polskich, 1949-1952 redaktor tygodnika Radio i Świat.
Debiutował 1933 w dodatku literackim do wileńskiego dziennika Słowo. W poemacie Tropiciel (1936) i zbiorze Potoki (1938) stworzył katastroficzną wizję świata, łącząc klasyczną formę wiersza z awangardową metaforyką, baśniowością i symbolizmem.
W powojennej twórczości pojawiły się elementy zaczerpnięte z twórczości ludowej i romantycznej poezji patriotycznej, a także pochwała harmonii natury, m.in. w zbiorach: Z narodem (1947), Krajobrazy i ludzie (1956), Himalajskie namioty (1958), Dziki powój (1968), Polskie drzewa (1972), Kalendarz polskiego krajobrazu (1984).
Utwory dla dzieci, np.: Przygody Gucia Pingwina (1950), pośmiertnie wydane wspomnienia Podróż do krainy szczęśliwości (1986).
Auprès de ma blonde
Au jardin de mon père les lilas sont fleuris
Au jardin de mon père les lilas sont fleuris
Tous les oiseaux du monde y viennent faire leurs nids.
Refrain
Auprès de ma blonde, qu'il fait bon, fait bon, fait bon,
Auprès de ma blonde, qu'il fait bon dormir.
La caille, la turturelle, et la jolie perdris
La caille, la turturelle, et la jolie perdris
Et la jolie colombe qui chante jour et nuit.
Refrain
Qui chante pour les filles qui n'ont pas de maris
Qui chante pour les filles qui n'ont pas de maris
Pour moi, je chante guère car j'en ais un joli.
Refrain
Que donneriez-vous, belle, pour avoir un mari?
Que donneriez-vous, belle, pour avoir un mari?
Je donnerai Versailles, Paris et St. Denis.
Refrain
Les tours de Notre Dame et les cloches de mon pays
Les tours de Notre Dame et les cloches de mon pays
Et ma jolie colombe qui chante jour et nuit.
Au jardin de mon père les lilas sont fleuris
Au jardin de mon père les lilas sont fleuris
Tous les oiseaux du monde y viennent faire leurs nids.
Refrain
Auprès de ma blonde, qu'il fait bon, fait bon, fait bon,
Auprès de ma blonde, qu'il fait bon dormir.
La caille, la turturelle, et la jolie perdris
La caille, la turturelle, et la jolie perdris
Et la jolie colombe qui chante jour et nuit.
Refrain
Qui chante pour les filles qui n'ont pas de maris
Qui chante pour les filles qui n'ont pas de maris
Pour moi, je chante guère car j'en ais un joli.
Refrain
Que donneriez-vous, belle, pour avoir un mari?
Que donneriez-vous, belle, pour avoir un mari?
Je donnerai Versailles, Paris et St. Denis.
Refrain
Les tours de Notre Dame et les cloches de mon pays
Les tours de Notre Dame et les cloches de mon pays
Et ma jolie colombe qui chante jour et nuit.
|
BLISKO MEJ BLONDYNKI (tłum. Paweł Głogowski) W ogrodzie mego ojca zakwitły bzy W ogrodzie mego ojca zakwitły bzy Wszystkie ptaki świata tu przylatują zakładać swe gniazda. Refrain Blisko mej blondynki o jak dobrze, jak dobrze Blisko mej blondynki o jak dobrze spać. Przepiórka, turkawka i śliczna kuropatwa Przepiórka, turkawka i śliczna kuropatwa I śliczna gołębica, co śpiewa dzień i noc. Refrain Kto śpiewa dla dziewcząt co nie mają mężów Kto śpiewa dla dziewcząt co nie mają mężów Co do mnie, ja nie śpiewam, bo mam już lubego Refrain Co byś dała ślicznotko, żeby mieć męża? Co byś dała ślicznotko, żeby mieć męża? Ja dałabym Wersal, Paryż i St. Denis Refrain Wieże Notre Dame i dzwony mego kraju Wieże Notre Dame i dzwony mego kraju I moją śliczną gołębicę, co śpiewa dzień i noc. Nasza własna wariacja nt piosenki (tłum. Paweł Głogowski) W ogrodzie mego ojca zakwitły znowu bzy, W ogrodzie mego ojca zakwitły znowu bzy, Zleciały się turkawki i słychać ptaków śpiew. Refrain Auprès de ma blonde, qu'il fait bon, fait bon, fait bon, Auprès de ma blonde, qu'il fait bon dormir. Przepiórka i turkawka i kuropatwa też, Przepiórka i turkawka i kuropatwa też, I śliczna gołębica, co śpiewa dzień i noc. Refrain Śpiewają wszystkie panny co męża chciały by, Śpiewają wszystkie panny co męża chciały by, Co do mnie, ja nie śpiewam, bo chłopca swego mam. Refrain A cóż że blondyneczko za męża dałabyś? A cóż że blondyneczko za męża dałabyś? Oddałabym ja Wersal i Paryż, St. Denis. Refrain I wieże Notre Dame i wszystkich dzwonów dźwięk, I wieże Notre Dame i wszystkich dzwonów dźwięk, I śliczną gołębicę, co śpiewa dzień i noc. Refrain |
|
| Composée en 1704, sous Louis XIV et attribuée, selon une tradition locale à André Joubert du Collet, cette chanson est probablement lune des plus représentatives des chants populaires français. Cette marche militaire, dont le titre original : le prisonnier de Hollande cadre avec les différents conflits du XVIIe siècle, fut rapidement très populaire à l'époque parmi les troupes. Ainsi, lhistoire rapporte que les soldats de duc de Villars, maréchal de France du XVIIe siècle (1653 - 1734) la chantaient en entrant au Quesnoy en 1712. Ce chant de marche , populaire encore au 19e siècle et jusque dans les tranchées de la grande guerre, passa ensuite dans le grand public puis comme beaucoup d'autres, fut classé parmi les chansons enfantines. A noter que l'air pourrait être plus ancien et remonter au 16e siècle ... Dans une version ancienne, on peut lire : |
W XIX i XX wieku piosenka ta nie traci na popularności i spiewana jest w okopach dwóch Wielkich Wojen Światowych. w XX wieku została także zaadoptowana jako piosenka dziecięca.
Należy pamiętać, że piosenka może być nawet starsza i pochodzić z XVI wieku ...
