ukryj menu          

Confiteor

( Moja wina, Mea culpa)
słowa: Edward Stachura
muzyka: Krzysztof Myszkowski
z repertuaru zespołu "Stare Dobre Małżeństwo"
kapodaster na II progu
( a C E7/4 E7)x8

 

   C           G

Bosi na ulicach świata 

   d              E7/4      E7

Nadzy na ulicach świata 

    a              F0

Głodni na ulicach świata 

             a  E

Moja wina 

 

      C             G

Zgroza i nie widać końca zgrozy 

      d                 E7/4                 E7 

Zbrodnia i nie widać końca zbrodni 

    a                F0 

Wojna i nie widać końca wojny 

             a  E 

Moja wina 

 

        C           G 

Moja wina 

        d            B   

Moja wina 

        a    E                              a   E

Moja bardzo wielka wina! 

        C           G 

Moja wina 

        d            B   

Moja wina 

        a    E                              a    E ( a C E7/4 E7)x2
Moja bardzo wielka wina!  

 

  a                    C         E7/4 E7

Zagubieni w dżungli miasta 
Obojętność objęć straszna 
Bez miłości bez czułości 
Bez sumienia i bez drżenia 

Bez pardonu wśród betonu 
Na kamieniu rośnie kamień 

     a         E7/4    a        d

Manna manna narkomanna 

            a         E         a     E 

Dokąd idziesz po omacku 

 

 

a                      C         E7/4 E7
I nie słychać końca płaczu 
Jedni cicho upadają 
Drudzy ręce umywają 
Coraz więcej wkoło ludzi 

 

a         E7/4  a           d 

O człowieka coraz trudniej 

      a                  E         a     E  

- moja bardzo wielka wina!  

 

        C           G 

Moja wina 

        d            B   

Moja wina 

        a    E                              a   E

Moja bardzo wielka wina! 

        C           G 

Moja wina 

        d            B   

Moja wina 

        a    E                              a    E 

Moja bardzo wielka wina! 

        C           G 

Moja wina 

        d            B   

Moja wina 

        a    E                              a   E

Moja bardzo wielka wina! 

        C           G 

Moja wina 

        d            B   

Moja wina 

         a   E                           ( a C E7/4 E7)x4  zak. X

Moja bardzo wielka wina!  

E74 E74 E7 E7 F0 F0 F0 F0 B B X X
 
Confiteor - Stare Dobre Małżeństwo
S.D.M - Confiteor

Edward Jerzy Stachura, dla przyjaciół Sted (ur. 18 sierpnia 1937 w Charvieu we Francji, zm. 24 lipca 1979 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz.
Krytyka, wbrew samemu Stachurze, łączyła jego życie z twórczością. Pomiędzy wykreowanym bohaterem, a realnym pisarzem stawiano znak równości. Konsekwencją takiego podejścia były nieporozumienia w interpretacjach jego tekstów. W pułapkę domniemanego autobiografizmu wpadło wielu czytelników, ponieważ nad prawdę słowa przedkładali dociekania na ile realia książkowe miały pokrycie w rzeczywistości[potrzebne źródło]. Dziś jego utwory są wykonywane m.in. przez grupę Stare Dobre MałżeństwoJacka Różańskiego (płyta do muzyki Jerzego Satanowskiego), Jana Kondraka, Federację (płyta „Stachura-Poematy”), Marka GałązkęSławomira ZygmuntaHeyJacka WojciechowskiegoAnnę Chodakowską , grupę Leniwiec (płyta "Rozpaczliwie wolny"), czy formację Babu Król. Zajmował się także tłumaczeniem poezji, m.in. Jorge Luisa Borgesa.
Stachura wypowiadał się w różnych formach: lirykach, poematach, utworach z pogranicza prozy poetyckiej, refleksyjnej i narracyjnej. Sięgał do stylu ballady i gawędy oraz bezpośredniej wypowiedzi odautorskiej na licznych spotkaniach autorskich, podczas których grał na gitarze i śpiewał własne teksty (np. „Nie rozdziobią nas kruki, wrony” czy „Biała lokomotywa”). Pisał także notatki o charakterze sylwy – luźne zapiski spostrzeżeń otaczającego go świata – głównie w podróży, wydane w dwutomowym zbiorze pt.Dzienniki. Zeszyty podróżne (tom I – lata 1956-1973; tom II – lata 1973-1979).
W jego twórczości dochodzi do głosu dramatyczny konflikt między naturalną potrzebą afirmacji życia, natury, człowieka i elementarnych wartości etycznych, a poczuciem obcości, egzystencjalnego lęku i odrazy do współczesnej ograniczającej wolności jednostki cywilizacji przez unifikację standardowych wzorców.
Stachura nazywany jest twórcą „poezji czynnej”: nie tylko często recytował i śpiewał swoje teksty, ale i tworzył je niejako „w drodze”, aktualizował i uzupełniał.
Utwory Stachury, poetyckie i prozatorskie oraz jego piosenki, wyprzedzały wiele innych publikacji i obiegowych idei młodzieżowej kontrkultury. W poetycki sposób ujmują idee powszechnego braterstwa ludzi (jak w „Missa pagana” – dla wszystkich starczy miejsca pod wielkim dachem nieba).
W ostatnim swym utworze „Liście do Pozostałych” poeta tak żegna się ze światem:
  1. „Umieram
    za winy moje i niewinność moją
    za brak, który czuję każdą cząstką ciała i każdą cząstką duszy
    (...)
    bo nawet obłęd nie został mi zaoszczędzony
    bo wszystko mnie boli straszliwie
    bo duszę się w tej klatce
    bo samotna jest dusza moja aż do śmierci
    bo kończy się w porę ostatni papier i już tylko krok i niech
    Żyje Życie
    bo stanąłem na początku, bo pociągnął mnie ojciec i stanę na końcu
    i nie skosztuję śmierci.”

    Zmarł we własnym domu przy ulicy Rębkowskiej w Warszawie. Parę miesięcy wcześniej – 
    3 kwietnia 1979 r., prawdopodobnie próbował popełnić samobójstwo (rzucił się pod nadjeżdżający elektrowóz, w wyniku czego stracił cztery palce prawej dłoni). Po tym wypadku przez jakiś czas leczył się w szpitalu psychiatrycznym Szpital „Drewnica” w Ząbkach pod Warszawą z rozpoznaniem „zespół urojeniowo-omamowy” lub psychozy depresyjno-urojeniowej[?]. Przez kilka miesięcy przed śmiercią pisał dziennik pt. Pogodzić się ze światem. 20 lipca 1979 r. ponownie zgłosił się na leczenie do szpitala „Drewnica”. Na drugi dzień oddalił się bez wiedzy personelu. 24 lipca 1979 r. po nadużyciu leków psychotropowych nieskutecznie próbował podciąć sobie nożem żyły, a następnie powiesił się na sznurze umocowanym do haka w suficie (według raportu milicyjnego śmierć nastąpiła przez zadzierzgnięcie.

Krzysztof Myszkowski (ur. 2 stycznia 1963 w Złocieńcu) - pedagog (1987 - UAM), kompozytor, wokalista, gitarzysta, założyciel i lider zespołu Stare Dobre Małżeństwo (SDM).
W latach 1977-1981 uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego w Drawsku Pomorskim. Jego kolega z klasy w tym liceum, Andrzej Sidorowicz, wspólnie z Myszkowskim założył zespół Stare Dobre Małżeństwo - pierwszy koncert zespołu zagrali 12 grudnia 1983 roku, już jako studenci Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Od 1983 r niezmiennie koncertuje i komponuje dla swojego zespołu (na 23 płytach wydanych przez Stare Dobre Małżeństwo prawie wszystkie kompozycje są jego autorstwa).
Pomysłodawca oraz twórca Festiwalu Sztuk Różnych Bieszczadzkie Anioły.
Równolegle do Starego Dobrego Małżeństwa - wraz z Ryszardem Żarowskim i Andrzejem Stagraczyńskim - na potrzebę realizacji nowego projektu (z wierszami Jana Rybowicza) utworzył w 2005 roku formację The Gruz Brothers Band. Udzielał się na płytach Oli Kiełb "Lepsze widoki" i "Niedojrzałe czereśnie" oraz na płycie zespołu Pod Strzechą "Na kredyt".
Oprócz 23 wydawnictw muzycznych z SDM ma w swoim dorobku trzy płyty solowe, dwie z The Gruz Brothers Band oraz jedną z zespołem Hlev.
W 1998 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Złocieńca. Obecnie mieszka we Wrocławiu.
 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę