Jetzo kommt für unsereinen doch die allerbeste Zeit
"Teraz nadchodzi dla każdego z nas najlepszy czas"
Ein Lobgesang der Wandergesellen auf das Frühjahr, die Zeit, in der man dem grummeligen Meister, mit dem man sich über den Winter arrangieren musste, den Abschied geben konnte.
Pieśń wędrujących czeladników mówiąca o radości z nadejścia wiosny, kiedy to czeladnicy mogli pożegnać się z marudzącymi mistrzami, u których zatrudniali się na czas zimy.
Jetzo kommt für unsereinen
Teraz nadchodzi dla każdego z nas
Doch die allerbeste (allerschönste) Zeit.
Przecież najlepszy(najpiękniejszy) czas
Wenn das Frühjahr tut erscheinen
Kiedy widać już wiosnę
Ziehn wir lustig in die Heid (da gehts lustig in die Heid)
przemierzamy wesoło przez puszczę/(wyruszamy wesoło przed siebie)
Wir schnüren die Bündel vor Freude und springen
zwijamy manatki z radości i skaczemy
Und schwenken die Hüte, Victoria singen.
I machamy kapeluszami, spiewając Victoria
Unser Meister dummen Getu
donaszego mistrza idiotycznego cyrku
kehren wir den Rücken zu.
odwracamy się plecami.
Lei lei . . . .
La, la…..
War das nicht ein großer Jammer
ach co to był za wielki lament
In der langen Winterszeit
tej długiej zimy
Sitzen in der Arbeitskammer
siedząc w pracowni
Ohne eine Herzensfreud.
bez serdecznej radości
Die dummen Meister nur brummen zu hören
słuchając tylko pomrukiwanie głupich mistrzów
Die einen noch wollen was Neues lehren
Inni chcą czegoś nowego nauczać
Obschon lang ihr Hirn verrost
mimo, że ich mózg już dawno zardzewiał
Und dazu die hundsföttisch Kost.
I do tego niegodziwe jedzenie/wyżywienie.
Jetzt tun wir die Bündel schnüren
Teraz zwijamy manatki
Können schauen trutzig drein
Możemy wyniośle(dumnie) na to spojrzeć
Soll'n 's die Meister auch verspüren
Niech mistrzowie też to odczują
Wenn sie nun bald sind allein.
Kiedy wkrótce zostaną sami
Wir tun uns darum den Teufel was scheren
Oni nas nic nie obchodzą (bo my ich ignorujemy)
Und lassen sie in ihrem Nest gewähren.
i pozwalamy im zostać w ich norze/dziurze
Auf, ihr Brüder, sagt adje!
Dalej, bracia, powiedzcie Adieu!
Unser Glück geht in die Höh.
Nasze szczęście rośnie.
Zupfgeigenhansel Volkslieder aus drei Jahrhunderten 11 Jetzo kommt für unsereinen
Nördlingen – miasto w Niemczech, w Bawarii, w rejencji Szwabia, największe miasto powiatu Donau-Ries, w Ries pomiędzy Jurą Frankońską a Jurą Szwabską, około 25 km na północny zachód od Donauwörth, nad rzeką Eger. Miasto powstało na dnie krateru meteorytowego, a zbudowane zostało ze skał powstałych w wyniku impaktu. Dziś Nördlingen to mekka impaktologów; szkolili się tu amerykańscy astronauci uczestniczący w księżycowej misji Apollo, a w miasteczku, przy Shoemaker Platz, znajduje się godne odwiedzenia muzeum krateru Ries.
Najbliżej położone duże miasta: Norymberga ok. 70 km na północny wschód, Monachium - ok. 150 km na południowy wschód i Stuttgart - ok. 150 km na zachód.
Właśnie pod tym miastem doszło do dwóch bitew podczas wojny trzydziestoletniej - I bitwa pod Nördlingen (1634) i II bitwa pod Nördlingen (1645). Miasto nie zostało zburzone podczas II wojny światowej.
I bitwa pod Nördlingen – starcie zbrojne, które miało miejsce 6 września 1634 roku w trakcie wojny trzydziestoletniej i zakończyła się zwycięstwem oddziałów cesarsko-habsburskich nad wojskami szwedzkimi i ich protestanckimi sojusznikami z Niemiec.
II bitwa pod Nördlingen (znana także jako bitwa pod Allerheim) – starcie zbrojne, które miało miejsce 3 sierpnia 1645roku podczas wojny trzydziestoletniej.
Cesarsko-bawarska armia (12 000 żołnierzy) prowadzona przez feldmarszałka von Mercy, rozbiła obóz w okolicach wioskiAllerheim w pobliżu Nördlingen w Bawarii, by zagrodzić drogę Francuzom zamierzającym zdobyć Donauwörth. Von Mercy zajął umocnioną pozycję na wzgórzach nad Wörnith, gdzie wódz cesarski umieścił w centrum piechotę w dwóch rzutach a na skrzydłach jazdę i działa, przy czym lewe skrzydło jego armii było silniejsze.
Armia francuska (12 000 żołnierzy) dowodzona przez Wielkiego Kondeusza i marszałka Turenne'a także uszykowana została w dwóch rzutach – w centrum znalazło się 10 baonów piechoty, na lewym skrzydle 18 szwadronów jazdy i 6 baonów, na prawym skrzydle 16 szwaronów i 6 baonów. W odwodzie stanęło 5 szwadronów.
Bitwę rozpoczęli Francuzi atakując pozycje cesarsko-bawarskie. Atak piechoty francuskiej został odparty z wielkimi stratami, podobnie nie powiodły się natarcia francuskiej kawalerii na skrzydłach. Jazda francuska prawego skrzydła została spędzona przez jazdę cesarską aż za obóz. Zajmowane pozycje utrzymało jedynie lewe skrzydło armii francuskiej, gdzie dowodził Turenne.
Gdy wódz armii cesarsko-bawarskiej von Mercy poległ, dowodzący lewym skrzydłem francuskim Turenne spędził jazdę cesarską prawego skrzydła i atakiem piechoty zdobył działa, obracając je na centrum przeciwnika. Gdy do tego jeszcze Kondeusz rzucił do ataku odwód, piechota cesarska została wyparta z Allerheim zanim dowodzący lewym skrzydłem cesarskim Johann von Werth zdołał ściągnąć rabujących obóz francuski rajtarów i wrócić do walki.
Po zapadnięciu zmroku obie armie całą noc stały naprzeciw siebie, po czym z rana pobite wojska cesarsko-bawarskie wycofały się z bitwy, w której obie strony poniosły równie ciężkie straty. Straty te tak osłabiły Francuzów, że nie byli w stanie ruszyć w pościg za wycofującym się nieprzyjacielem. Armia cesarsko-bawarska straciła 4 000 zabitych i rannych, 2 000 jeńców i 15 dział, Francuzi stracili 5 500 zabitych i rannych. Już na początku bitwy wyczerpani Bawarczycy rozpoczęli negocjacje pokojowe, które doprowadziły dwa lata później do traktatu w Ulm.
Historycy wojskowości uznają bitwę pod Nördlingen za typowy bój wojny trzydziestoletniej – niezwykle krwawy i praktycznie nierozstrzygnięty.
