Zwykli ludzie
( B-A-G-A-B-A-G )
a B
Tyle liter różnych z przodu przed imieniem,
Że nie znam aż twego imienia,
Mówię - „Cześć” do ludzi w sutannach,
A oni już obrażeni.
Powtarzało się tak chyba z tysiąc razy,
Że wszyscy równi jesteśmy,
Czemu ktoś miałby się wam kłaniać,
Kiedy tego wcale nie chce?
( B-A-G-A-B-A-G )
F C
Oszalał, oszalał cały świat,
F C
Smażą się w piekle sami ważni goście,
F C
Wielkich kłamców nagle trafił szlag
F C
I zaraz wszystko stało się jakieś prostsze.
F C
Niech nikt nam nie wciska jak mamy żyć,
F C
Możemy podać sobie ręce już nawet dziś,
F C
A religijne podziały to wielki pic,
F C F - G - a B-A-G-A-B-A-G )
A polityka to smród pieniędzy i nic więcej.
Ktoś mówi co myśli, lecz to nie wypada
I zaraz po głowie obrywa,
Czy lepiej kłamać, plątać się, kręcić,
Lub wcale się nie odzywać?
Dzieci i ryby nie mają głosu,
Kobietom opadły już ręce,
Zwykli ludzie zwyczajnie mają dosyć,
To nadzwyczajni chcą więcej.
( ref. )
Dziewczyna z misiem w ręku stoi przy ulicy,
Sprzedaje to co jej zostało,
Bo ktoś ją okradł, oszukał, porzucił,
Bo komuś wciąż było mało.
Podjechał piękny czerwony samochód,
Gość elegancki wysiadł
Chwyta za rękę dziewczynę i pyta:
„Czy mogłabyś sprzedać mi misia”?
( ref. )( B-A-G-A-B-A-G )
