Abba Ojcze
(piosenka religijna)
C F G C
Ty wyzwoliłeś nas PanieC F G
Z kajdan i samych siebieC E a F
A Chrystus stając się bratemC F G
Nauczył nas wołać do Ciebie:
C F C G C F C G
Abba Ojcze! Abba Ojcze!
CE a F CG C
Abba Ojcze! Abba Ojcze!
Bo Kościół jak drzewo życia
W wieczności zapuszcza korzenie
Przenika naszą codzienność
I pokazuje nam Ciebie
Abba Ojcze!
Bóg hojnym Dawcą jest życia
On wyswobodził nas z śmierci
I przygarniając do siebie
Uczynił swoimi dziećmi.
Abba Ojcze!
Wszyscy jesteśmy braćmi
Jesteśmy jedną rodziną.
Tej prawdy nic już nie zaćmi
I teraz jest jej godzina.
Abba Ojcze!
Jan Paweł II - ABBA OJCZE
Abba Ojcze
Tomasz Kamiński (23 sierpnia 1965 w Toruniu) - polski muzyk bluesowy i jazzowy.
Uczęszczał do szkoły muzycznej do klasy skrzypiec. Jak skrzypek i wokalista występował z zespołem Nocna Zmiana Bluesa, z którym nagrał siedem płyt. Gościnnie wystąpił też na płytach zespołów Dżem i Zdrowa Woda. Od 1999 roku rozpoczął karierę solową. Jego debiutancka płyta, zatytułowana Małe miłości ukazała się 7 czerwca 1999. Jest też autorem książek Powołany do miłości oraz Żyć w szkole miłości.
W większości języków semickich słowo "ab" znaczy ojciec. Słowo abba jest aramejskim wołaczem, tłumaczone jako "ojcze" (jest to forma zdrobniała). Początkowo słowo to miało znaczenie potoczne i jako takie występuje w żydowskich tekstach pozabiblijnych i w papirusach, następnie nabrało znaczenia religijno-symbolicznego, odmiennego w judaizmie i w chrześcijaństwie.
Słowo "abba" to także jedno z imion Boga. W mistycyzmie żydowskim określa się sefirę Mądrości (Chochma), "ojca" pozostałych sefirot.
Judaizm rabiniczny
W judaizmie rabinicznym tytuł grzecznościowy przysługujący uczonym i osobom cieszącym się szczególnym autorytetem. Wśród uczonych rabinów tytuł ten odpowiada tytułowi rabbi, wśród rabinów babilońskich formom rabh i raba.
Chrześcijaństwo
Słowo "abba" zostało użyte w modlitwie przez Jezusa jako bezpośrednie zwrócenie się do Boga jako do Ojca (Mk 14,36). Dla uczniów Chrystusa stanowi formułę modlitewną (Rz 8,15; Ga 4,6). W chrześcijaństwie to użycie słowa "abba" interpretowane jest jako wyrazdziecięctwa Bożego, nowej, nie znanej dotąd relacji między wyznawcą a Bogiem.
W Ewangeliach jest tylko jedno miejsce, w którym Chrystus używa słowa "abba" - w Ewangelii św. Marka, w formie "abba ho pater". Pozostałe Ewangelie używają wyłącznie słowa "ho pater". Słowo "abba" jest więc w Ewangelii św. Marka obcojęzycznym wtrętem i zarazem powtórzeniem odpowiednika greckiego.
Istnieje kilka koncepcji tłumaczących użycie w Ewangelii św. Marka tego powtórzenia. Marie-Joseph Lagrange uznaje, że to sam Jezus wypowiedział oba słowa - aramejskie i greckie - ze względu na dwujęzyczność słuchaczy. Joseph Knabenbauer sądzi, że Marek Ewangelista przejął słowo "abba" z katechezy ustnej św. Piotra chcąc ułatwić jej słuchaczom jego zrozumienie. Według innej interpretacji użycie obcojęzycznego wtrętu miało podkreślić prośby wierzących przez to, że zwracają się one do tajemnicy lub że jest to powstała z formuły eksplikatywnej glosa ewangelisty.
Użycie słowa "abba" w listach św. Pawła tłumaczy się jako wyraz szczególnej czci dla Chrystusa, która ma być podkreślona użyciem obcojęzycznego wyrażenia lub jako pozostałość zwyczaju odmawiania Modlitwy Pańskiej po aramejsku przy chrzcie.
W Kościołach wschodnich "abba" to tytuł przysługujący biskupom, często także używany dla podkreślenia szczególnej pobożności cechującej niektórych Ojców Pustyni.