ukryj menu          

Myśmy są wojsko

słowa: Janusz Przymanowski
muzyka: Benedykt Konowalski
 
  F                          C7             F

Piąty raz dojrzały wiśnie i maliny,

   B                             F

czy też nas poznają panny i dziewczyny?

   F                           C7                 F

Bośmy poszli cicho, a wracamy głośno,

  B                    g7          B            C

bo nam dziś u ramion karabiny rosną.

 

    F                                                                           C

Witaj, Zosieńko, otwórz okienko na wschodnią stronę,

  C                      C7                                          F

daj dla ochłody łyk zimnej wody - usta spragnione!

   F                                               d         F F7         B

Witaj nam, Polsko, myśmy są wojsko biało-czerwone,

   g7                     F                     C7                   F

wolność za nami idzie polami: marsz, marsz, marsz!

 

    F                            C7            F

Działa zaprzężone, czołgi osiodłane,

   B                                     F

Na rozstajnych drogach piechur przed ułanem,

   F                        C7                F

Kule ominiemy, fronty przełamiemy -

   B                g7         B              C

Nie zginęła Polska póki my żyjemy.

 

   F                           C7                 F

Pół świata za nami, a nad czołem orzeł,

  B                                     F

siedem rzek przejdziemy i głębokie morze,

F                                C7          F

Ogień nas nie spali, nie utopi woda,

     B                   g7       B             C

wróci z nami z wojny słońce i pogoda.

B B
 
Myśmy są wojsko - witaj zosieńko (Pieśń wojskowa )
Myśmy są wojsko

Janusz Przymanowski (ur. 20 stycznia 1922 w Warszawie, zm. 4 lipca 1998 tamże) – polskipisarz, poeta i dziennikarz, scenarzysta, tłumacz literatury rosyjskiej, pułkownik Wojska Polskiego, poseł na Sejm PRL VIII kadencji. 
Skończył Gimnazjum im. Stefana Żeromskiego w Warszawie. Był uczestnikiem kampanii wrześniowej 1939; maturę zdał w 1940 w Szkole nr 21 w Brześciu nad Bugiem. W latach 1940–1943 internowany i więziony przez władze sowieckie pracował w kamieniołomie bazaltu, w fabryce metalurgicznej w sowchozie i w kołchozie jako traktorzysta.
W 1943 wstąpił ochotniczo do Armii Czerwonej. W listopadzie 1943 znalazł się w Sielcach nadOką, w 1 Korpusie Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Przeszedł szlak bojowy do Warszawy. Od listopada 1944 specjalny korespondent i zastępca naczelnego redaktora gazety 1. Armii WP"Zwyciężymy".
Po zakończeniu II wojny światowej wstąpił do PPR. Pracował w redakcjach kilku czasopism o tematyce wojskowej: redaktor naczelny "Skrzydlatej Polski", zastępca redaktora naczelnego "Żołnierza Polskiego", publicysta miesięcznika "Wojsko Ludowe". W latach 1947–1950 sekretarz generalny Aeroklubu Rzeczypospolitej Polskiej. W 1961 awansowany do stopniapułkownika. W latach 1962–1964 członek warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR. W latach 1959–1964 studiował i ukończył Wydział Historii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1980–1985 był posłem na Sejm PRL. Deklarował się jako zwolennik wprowadzenia w Polsce stanu wojennego w grudniu 1981.
Zadebiutował w 1950 roku na łamach prasy jako prozaik. Był autorem wielu książek o tematyce wojskowej i wojennej. Zajmował się głównie udziałem Polaków w II wojnie światowej. Największą sławę przyniosła mu powieść Czterej pancerni i pies, a na podstawie jego scenariusza nakręcono serial telewizyjny w odcinkach o tym samym tytule. W końcowej scenie ostatniego, 21. odcinka serialu zagrał epizodyczną rolę fotografa. Spod jego pióra wyszło też ponad 200 tekstów piosenek i 2 musicale.
 
Czterej pancerni i pies, Wyd. MON, Warszawa 1964 ISBN 83-1106419-9 (pierwsza część za czasów PRL była lekturą do klasy V szkoły podstawowej) – pierwowzór kultowego serialu telewizyjnego pod tym samym tytułem.

W lipcu 1988 podczas spotkania Michaiła Gorbaczowa z przedstawicielami polskiego świata kultury na Zamku Królewskim w Warszawiegeneralny sekretarz KPZR otrzymał od Janusza Przymanowskiego propozycję, że załaduje on na ciężarówkę 50 tysięcy egzemplarzy swoich książek i będzie je sprzedawał w Kraju Rad.
– Niech mi pan, panie Michale, pozwoli to zrobić – poprosił.
Książką, którą pisarz sprzedawałby w ZSRR, mogłaby być zapewne „Czetyre tankista i sobaka”, która cieszyła się dużym powodzeniem u naszych ówczesnych wschodnich sąsiadów. Na spotkania z aktorami i twórcami polskiego serialu o przygodach czołgistów i psa "Szarika" przychodziły tłumy. Książka doczekała się czterech wydań w ZSRR. Podobnie w NRD wydano cztery edycje książki pod tytułem "Vier Panzernsoldaten und ein Hund", w Czechosłowacji sześć wydań "Pancernych", a w PRL 17.



Benedykt Konowalski (ur. 21 marca 1928 w Radomiu) – profesor zwyczajny, kompozytor, dyrygent i pedagog.
Jest synem wybitnego kompozytora Józefa Konowalskiego. W 1952 ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1956 pełnił funkcję kierownika Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego w Warszawie. W międzyczasie rozpoczął studia wPaństwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Pod kierunkiem Jana Maklakiewicza i Tadeusza Szeligowskiego ukończył wydział kompozycji (1960), a następnie wydział dyrygentury symfoniczno-operowej u Stanisława Wisłockiego (1964). Od 1966 jest wykładowcą na uczelni, którą ukończył, był prodziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki, w latach 1984-1987 pełnił funkcję prorektora, a od 1987 jako profesor. W latach 1972-1992 przewodniczył kolegium redakcyjnemu Wydawnictwa Muzycznego Agencji Autorskiej w Warszawie.
Benedykt Konowalski prowadził wiele koncertów symfonicznych, na których dyrygował w kraju i poza jego granicami. Nagrał wiele płyt i programów telewizyjnych. Pod jego batutą dokonywały się prawykonania utworów kompozytorów współczesnych.
Wielokrotnie wygrywał konkursy artystyczne m.in. został laureatem konkursu kompozytorskiego Oddziału Warszawskiego Związku Kompozytorów Polskich (1990), Międzynarodowego Konkursu Organowego im. Feliksa Nowowiejskiego (1996) oraz Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego im. Grażyny Bacewicz (1999). W latach 1977 i 1987 był nagradzany przez Ministra Kultury i Sztuki, a w 1979 i 1987 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów I stopnia za całokształt twórczości artystycznej oraz za twórczość dla dzieci i młodzieży.
Jest kompozytorem symfonii, koncertów, oratoriów, utworów kameralnych i chóralnych. Tworzy suity, muzykę wokalną, wokalno - instrumentalną i baletową, a nawet operę oraz utwory dla dzieci.
Prywatnie jest mężem Danuty z domu Wanatowicz i ojcem ich wspólnych dwóch córek, Sabiny i znanej autorki tekstów Justyny Holm.
 

Śpiewnik

Folder plików

 

Najnowsze piosenki

więcej
 
na górę