Bogurodzica
(TRANSKRYPCJA ZAPISU Z POCZĄTKU XV WIEKU)
Bogurodzica, dziewica, Bogiem sławiena Maryja!
U twego syna, Gospodzina, matko zwolena Maryja!
Zyszczy nam, spuści nam.
Kirielejson.
Twego dziela Krzciciela, bożyce,
Usłysz głosy, napełni myśli człowiecze.
Słysz modlitwę, jąż nosimy,
A dać raczy, jegoż prosimy,
A na świecie zbożny pobyt,
Po żywocie rajski przebyt.
Kirielejson.
U twego syna, Gospodzina, matko zwolena Maryja!
Zyszczy nam, spuści nam.
Kirielejson.
Twego dziela Krzciciela, bożyce,
Usłysz głosy, napełni myśli człowiecze.
Słysz modlitwę, jąż nosimy,
A dać raczy, jegoż prosimy,
A na świecie zbożny pobyt,
Po żywocie rajski przebyt.
Kirielejson.
Bogurodzica (The Mother of God)
Bogurodzica
Bogarodzica
BOGURODZICA to najstarsza ze znanych polskich pieśni religijnych. Powstała ona najprawdopodobniej w okresie XIII - XIV wieku. Legenda z XV wieku przypisuje jej autorstwo św. Wojciechowi. „Bogurodzica” uważana jest za jeden z najważniejszych zabytków językowych i arcydzieł polskiej liryki średniowiecznej. W okresie XIV - XVI wieku jako pieśń narodowa jest powszechnie znana; śpiewana w rożnych momentach dziejowych, np. podczas koronacji ( w okresie Jagiellonów ) czy przed wyruszeniem do bitwy ( np. 1410 rok - pod Grunwaldem ). Śpiewano ją również przy okazji różnych uroczystości i wydarzeń rodzinnych, takich jak zaręczyny, wesela, chrzciny.
Pieśń tę nazywano wyznaniem wiary Polaków i katechizmem narodowym.
