Stary Dixie
„The Night They Drove Old Dixie Down”
„The Night They Drove Old Dixie Down” – utwór kanadyjskiej grupy
The Band, napisany przez Robbiego Robertsona. Piosenka ukazała się na
płycie The Band(znanej również jako „Brązowy Album”), wydanej w roku 1969.
a C F a a
Na imię mam Ken i choć pociąg diabelnie dziś gna
C F a a
Choć burza i deszcz, mimo wszystko poznaję ten szlak
F C a F
W sześćdziesiątym piątym było źle, ledwo żyłem, nie miałem co jeść
a F C a D
I gdy padło Richmond wtedy też, pamiętam, śpiewałem tę pieśń.
C a F C
Ta noc, gdy stary Dixie nas wiózł,
a
A dzwony biły wesoło,
C a F C
Ta noc, gdy stary Dixie nas wiózł
a C a D F
Ludzie śpiewali wokoło.
a C F a a
Pamiętam, któregoś dnia w Tennesse, żona tak rzekła mi,
C F a a
Choć tu szybko Ken, przyjechał sam generał Lee.
F C a F
Rzuciłem wszystko i ruszyłem z nim, ruszyłem jak we śnie,
a F C a D
Nieważne było pole, dom i tylko ciągle nuciłem słowa te.
a C F a a
Tak jak przede mną, praca słała mi zew,
C F a a
Tak jak brat mój przede mną za sprawę przelewałem krew,
F C a F
Gdy do ataku werbel nas wiódł, Yankesi zmykali do swych dziur,
a F C a D
Nie czułem ran, a w sercu mym, w sercu niebieski śpiewał chór.
The Band - The Night They Drove Old Dixie Down
Joan Baez - The Night They Drove Old Dixie Down
The Band - The Night They Drove Old Dixie Down
Johnny Cash - The Night They Drove Old Dixie Down
Jaime Robbie Robertson (ur. 5 czerwca 1943) – kanadyjski muzyk rockowy, poeta, aktor, gitarzysta, autor piosenek, kompozytor muzyki filmowej, lider zespołu The Band.
Uważany za jednego z czołowych gitarzystów w amerykańskiej muzyce rockowej.
Robertson urodził się w Toronto, Ontario. Jest Metysem – jego ojcem był Kanadyjczyk żydowskiego pochodzenia, zaś matka Indianką z plemienia Mohawk. Pierwsze kontakty Robertsona z muzyką rozpoczęły się jeszcze wtedy, gdy żył wraz z matką w rezerwacie indiańskim Six Nations (Irokezi). Nauczył się grać na gitarze i zaczął komponować piosenki. Początkowo zainteresowany był muzyką country, lecz ostatecznie zwrócił się
w kierunku rocka, w szczególności folk rocka. Nie ukończywszy szkoły średniej, został zawodowym muzykiem.
Początkowo został jednym z akompaniatorów Ronniego Hawkinsa, by następnie wraz
z innymi muzykami jego grupy założyć zespół The Hawks, który po związaniu się z Bobem Dylanem zmienił nazwę na The Band. Grupa w czasie współpracy z Dylanem, jak i
w następujących po tym dziesięcioleciach własnej twórczości, wykształciła unikalne brzmienie, stając się jedną z najbardziej wpływowych i znaczących grup rockowych. Słynny koncert kończący działalność grupy stał się wielkim wydarzeniem muzycznym, został sfilmowany przez Martina Scorsese i był wyświetlany w kinach jako "Ostatni walc"
(The Last Waltz).
Po rozwiązaniu grupy Robertson zajął się komponowaniem muzyki filmowej, głównie dla filmów Scorsesego. Był autorem ścieżek dźwiękowych do takich filmów jak Wściekły byk, Król komedii,Kolor pieniędzy i The Hustler. W 1987 zadebiutował jako muzyk solowy albumem Robbie Robertson, przy którym współpracował z kolegami z The Band i innymi znanymi muzykami: Peterem Gabrielem, U2, Gilem Evansem. W1994 Robertson powrócił do swych korzeni, nagrywając płytę Music for the Native Americans z indiańską grupą Red Road Ensemble.
W 2003 został sklasyfikowany na 78. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów wg magazynu Rolling Stone.
W 2004 roku skomponował i zaśpiewał utwór Shine Your Light, wykorzystany w soundtracku do filmu Płonąca Pułapka (Ladder 49).
Jest laureatem przyznawanej przez prestiżową kanadyjską fundację tubylczą nagrody National Aboriginal Achievement Award.
Jako aktor zagrał m.in. w filmie Kuglarze (tytuł oryg. Carny), do którego napisał również scenariusz i którego był producentem.
The Night They Drove Old Dixie Down
Virgil Caine is the name and I served on the Danville train
'Til Stoneman's cavalry came and tore up the tracks again
In the winter of '65, we were hungry, just barely alive
By May the tenth, Richmond had fell
It's a time I remember, oh so well
The night they drove old Dixie down
And the bells were ringing
The night they drove old Dixie down
And the people were singing
They went, "La, la, la"
'Til Stoneman's cavalry came and tore up the tracks again
In the winter of '65, we were hungry, just barely alive
By May the tenth, Richmond had fell
It's a time I remember, oh so well
The night they drove old Dixie down
And the bells were ringing
The night they drove old Dixie down
And the people were singing
They went, "La, la, la"
Back with my wife in Tennessee, when one day she called to me
"Virgil, quick, come see, there go the Robert E.Lee"
Now I don't mind choppin' wood, and I don't care if the money's no good
Ya take what ya need and ya leave the rest
But they should never have taken the very best
The night they drove old Dixie down
And the bells were ringing
The night they drove old Dixie down
And all the people were singing
They went, "La, la, la"
Like my father before me, I will work the land
And like my brother above me, who took a rebel stand
He was just eighteen, proud and brave, but a Yankee laid him in his grave
I swear by the mud below my feet
You can't raise a Caine back up when he's in defeat
The night they drove old Dixie down
And the bells were ringing
The night they drove old Dixie down
And all the people were singing
They went, "Na, na, na"
The night they drove old Dixie down
And all the bells were ringing
The night they drove old Dixie down
And the people were singing
They went, "Na, na, na"
"Virgil, quick, come see, there go the Robert E.Lee"
Now I don't mind choppin' wood, and I don't care if the money's no good
Ya take what ya need and ya leave the rest
But they should never have taken the very best
The night they drove old Dixie down
And the bells were ringing
The night they drove old Dixie down
And all the people were singing
They went, "La, la, la"
Like my father before me, I will work the land
And like my brother above me, who took a rebel stand
He was just eighteen, proud and brave, but a Yankee laid him in his grave
I swear by the mud below my feet
You can't raise a Caine back up when he's in defeat
The night they drove old Dixie down
And the bells were ringing
The night they drove old Dixie down
And all the people were singing
They went, "Na, na, na"
The night they drove old Dixie down
And all the bells were ringing
The night they drove old Dixie down
And the people were singing
They went, "Na, na, na"
Treść piosenki osadzona jest w czasach wojny secesyjnej. Mówi o zwykłych ludziach, uwikłanych w spór między Unią i Konfederatami. Virgil Cane, bohater utworu, w przeciwieństwie do swojego brata, który opowiedział się po stronie konfederatów („like my brother above me, who took a rebel stand”) nie jest powiązany ideologicznie czy emocjonalnie z żadną z walczących stron, nie rozumie istoty wojny („I don't mind choopin' wood, and I don't care if the money's no good”), a mimo to dramat wojny dotyka bezpośrednio jego i jego najbliższych. Jego brat zginął zabity przez żołnierzy Unii („But a Yankee laid him in his grave”).
Najważniejszym punktem piosenki jest wyznanie jedynego pragnienia prostego człowieka, któremu dane jest żyć w niespokojnych czasach („Just take what you need and leave the rest”) - pragnienia spokoju i odpoczynku. Społeczeństwowymaga jednak od każdej jednostki własnego światopoglądu i określonej pozycji ideologicznej („But they should never have taken the very best”), odbierając tym samym prawo każdego człowieka do wytchnienia.
