Zawsze niech będzie słońce
Пусть всегда будет солнце
D A D e A
Niebo jak len, słońce jak sen-
e A
Oto rysunek malucha.
F B F g C
I kilka słów, literek rząd
C7 g A7
Nieśmiało wciska się w kąt:
D
Zawsze niech będzie słońce!
A
Zawsze niech będzie niebo!
e
Zawsze niech będzie mama!
A D
Zawsze niech będę ja!
D A D e A
Druhu mój, znasz ludzi i czas-
e A
Ludzie tak pragną pokoju.
F B F g C
Chociaż od trosk srebrzy się włos,
C7 g A7
Serce powtarza na głos:
D A D e A
Dosyć już trwóg tłukło o próg-
e A
Ciszej więc przechodź, żołnierzu.
F B F g C
Słyszysz, jak wciąż idzie przez świat
C7 g A7
Jedno wołanie od lat:
Każdym swym tchem nocą i dniem
Bronić będziemy swych malców!
Słońce niech lśni, człowiek niech śni
Szczęście niech rodzą nam dni.
Zawsze niech będzie słońce-teledysk(2)
Пусть всегда будет солнце
Zawsze niech będzie słońce
Lew Iwanowicz Oszanin (ros. Лев Иванович Ошанин; 30 maja 1912, Witebsk - 31 grudnia 1996, Moskwa) - rosyjski poeta.
Jest autorem ponad 70 zbiorów poezji. Pisał między innymi erotyki, ballady, pieśni. Dzięki tym ostatnim, zyskał sobie dużą popularność. Był laureatem nagrody państwowej. Do ostatnich lat życia prowadził seminarium dla młodych poetów.
Arkady Ilicz Ostrowski wł. Abraham Ilicz Ostrowski (ros. Аркадий (Авраам) Ильич Островский) (ur. 25 lutego 1914 w Syzraniu, zm. 18 września 1967 w Soczi) – rosyjski kompozytor muzyki rozrywkowej, autor piosenek.
Urodził się w rodzinie stroiciela instrumentów muzycznych. W 1927 Ostrowscy przeprowadzili się do Leningradu, a Arkady rozpoczął naukę w szkole muzycznej. W latach 1940-1947 grał w orkiestrze jazzowej założonej przez Leonida Utiosowa, w tym czasie zaczął komponować.
Na początku lat 60. XX wieku do komponowanej przez siebie muzyki zaczął pisać teksty. Z czasem obok twórczości dla dorosłych zaczęły powstawać kompozycje dla dzieci. W tamtych czasach był autorem i kompozytorem wielu piosenek, które znano w Związku Radzieckim i krajach bloku wschodniego. Największą sławę przyniosła mu łatwa i prosta kompozycja do słów Lwa Oszanina „Niech zawsze świeci słońce” ("Słoneczny krąg"), którą w 1962 Tamara Miansarowa wygrała nagrodę główną na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. We wrześniu 1967 miał się odbyć w Soczi pierwszy festiwal „Czerwony goździk”, gdzie Ostrowski miał być gościem honorowym. Niestety 18 września nagle zmarł.
Piosenki do skomponowanej przez niego muzyki wykonywali m.in. Eduard Chil, Josif Kobzon, Muslim Magomajew, Maja Krystalińska,Edyta Piecha.
Jej ojcem był Grigorij Matwiejewicz Remniew, artysta Odeskiego Muzycznego Teatru Dramatu i Komedii; matką – Anastazja Fiedorowna Aleksiejewa, śpiewaczka, która pracowała między innymi w operze mińskiej. Wyszła za mąż za Marka Michajłowicza Feldmana, skrzypka. Jej syn Andrzej został pianistą i kompozytorem, córka Katarzyna – poetką. Także dwoje z trojga jej wnucząt zajmuje się czynnie sztuką.
Największy sukces Tamary Miansarowej miał miejsce w 1963 na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Sopocie. Miansarowa przygotowała piosenkę Солнечный круг (dosł. Słoneczny krąg), znaną później bardziej jako Пусть всегда будет солнце (Zawsze niech będzie słońce). Był to wiersz popularnego poety i tekściarza Lwa Oszanina, do którego muzykę napisał Arkady Ostrowski. Dzięki jego brawurowemu wykonaniu, piosenkarka zajęła I lokatę w Dniu Międzynarodowym, ex-aequo z Francuzką Simone Langlois. A należy podkreślić, że członkowie radzieckiej delegacji odwodzili ją od zamiaru wykonania tego utworu, muzycy odmawiali jej prób.
