Mniej niż zero
(z repertuaru zespołu „Lady Pank”)
D e D e D e D e
Ooooo, oooo, oooo, oooo
e D
Myślisz może, że więcej coś znaczysz
e D
Bo masz rozum, dwie ręce i chęć
e D
Twoje miejsce na Ziemi tłumaczy
e D
Zaliczona matura na pięć
C D
Są tacy - to nie żart,
C D
dla których jesteś wart
e D
Mniej niż zero
e D
Mniej niż zero
e D
Mniej niż zero
e D e
Mniej niż zero o o o o!
Zawodowi macherzy od losu
Specjaliści od śpiewu i mas
Choćbyś nie chciał i tak znajdą sposób
Na swej wadze położą nie raz
Choć to fizyce wbrew
wskazówka cofa się
Mniej niż zero…
Myślisz może, że więcej coś znaczysz
Bo masz rozum, dwie ręce i chęć
Twoje miejsce na Ziemi tłumaczy
Zaliczona matura na pięć
Są tacy - to nie żart,
dla których jesteś wart
Mniej niż zero… oooo, oooo, oooo, oooo
Lady Pank-Mniej niż zero
Lady Pank - Mniej Niż Zero (Rock Opole '94) [4]
Andrzej Mogielnicki (ur. 15 grudnia 1948 w Warszawie) – polski autor tekstów piosenek.
Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Jest autorem tekstów piosenek. Najbardziej znana jest jego współpraca z Budką Sufleraoraz z Lady Pank (którego jest współzałożycielem). Inni wykonawcy, z którymi współpracował to między innymi: Izabela Trojanowska, Anna Jantar, Irena Jarocka, Mafia, Dwa Plus Jeden. Autorski dorobek został podsumowany na płytach Nic nie może wiecznie trwać (1997) iWszystko czego dziś chcę (1997).
Wybrane utwory:
- "Co się stało z Magdą K." (Zbigniew Hołdys)
- "Twoje radio", "Cisza jak ta", "Piąty bieg", "Takie tango", "Bal wszystkich świętych", "Nie wierz nigdy kobiecie", "Nowa Wieża Babel" (Budka Suflera)
- "Brylanty", "Tyle samo prawd ile kłamstw", "Wszystko czego dziś chcę", "Pieśń o cegle" (Izabela Trojanowska)
- "Tańcz, głupia tańcz", "Mniej niż zero", "Kryzysowa narzeczona", "Zamki na piasku", "Wciąż bardziej obcy", "Vademecum skauta", "A to ohyda", "Sztuka latania", "7-me niebo nienawiści", "Stacja Warszawa", "Strach się bać", "Dobra konstelacja", "Fabryka Małp", "Wspinaczka, czyli historia pewnej rewolucji", (Lady Pank)
- "Nic nie może wiecznie trwać", "Układ z życiem" (Anna Jantar)
- "Iść w stronę słońca", "Z popiołu i wosku", "Wielki mały człowiek", "Taksówka nr 5", "Requiem (dla samej siebie)", "Romanse za grosz", "Obłędu chce", "Kalkuta nocą", "XXI wiek" (Dwa Plus Jeden)
- "Małe tęsknoty", "Nie ma już nic na bis" (Krystyna Prońko)
- "Było minęło" (Harlem)
- "Będzie co ma być" (Zdzisława Sośnicka)
Jan Józef Borysewicz, znany również jako Jan Bo (ur. 17 kwietnia 1955 roku we Wrocławiu) – polski wokalista, gitarzysta i kompozytor rockowy, także autor tekstów piosenek; lider zespołu Lady Pank. Muzyczny samouk. Autor solowego projektu Jan Bo. Ojciec modelkiJoanny Borysewicz.
Początkowo chciał być perkusistą gdyż jego ojciec - Michał Borysewicz grał na bębnach w zespole jazzowym. W wieku czternastu lat uczestniczył w perkusyjnych Warsztatach Muzycznych w Chodzieży, które prowadził Janusz Stefański. Naukę gry na gitarze Jan Borysewicz rozpoczął pod okiem instruktora Mariana Koniecznego w Domu Kultury na Sępolnie we Wrocławiu. Tam zwrócił na niego uwagę Jacek Baran, wówczas wokalista zespołu Nurt.
Zawodowo gra na gitarze od 1970 roku. W tym właśnie roku Borysewicza wypatrzył angielskibluesman Alexis Korner współpracujący m.in. z Muddym Watersem. Zamierzał on zabrać 15 letniego wówczas Borysewicza do Anglii, jednak nie zgodzili się na to rodzice chłopca. Oficjalnie zadebiutował w roku 1972 (jako 17-latek) w zespole Nurt, do którego trafił w zastępstwie Aleksandra Mrożka prosto na koncert bez prób. Jeszcze w tym samym roku, został gitarzystą zespołu Super Pakt gdzie grał m.in z Jackiem Krzaklewskim. Następnie przez osiem miesięcy występował z NRD-owskim duetem Katia&Roman, a potem przez dwa lata w zespole Ireneusza Dudka, Apokalipsa (w latach 1976-1978). Już podczas pobytu w NRD z duetem Katia&Roman padła pierwsza propozycja współpracy z Budką Suflera.
Od 1978 r. współpracował z zespołem Budka Suflera, razem z nią nagrał trzy płyty. Spośród nich wpływ jego stylu najbardziej widoczny jest na ostatniej – Za ostatni grosz, na której znalazł się wielki przebój pod tym samym tytułem. Dla Budki Suflera Borysewicz skomponował trzy utwory, "Nie wierz nigdy kobiecie", "Bez satysfakcji" i "Nie ma końca tej podróży", jednak zespół uznał, że nie pasują one do stylu muzycznego Budki Suflera i nie umieścił ich na żadnej płycie. Stało się to zarzewiem konfliktu, po którym Borysewicz postanowił opuścić Budkę Suflera.
W trakcie pracy z Budką Suflera, wspólnie z uznanym już wówczas autorem tekstów Andrzejem Mogielnickim, postanowił założyć własny zespół. Pierwsze nagranie nowej grupy (Mała Lady Punk), do którego Borysewicz podłożył również wokal, powstało w grudniu 1981 roku, podczas sesji nagraniowej płyty Układy Izabeli Trojanowskiej. Wiosną 1982 roku grał w zespole Tadeusza Nalepy razem z Wojciechem Bruślikiem i Andrzejem Dylewskim.
Wkrótce, przy pomocy Mogielnickiego, znalazł pochodzącego z Olecka Janusza Panasewicza, który został wokalistą tworzącej się kapeli. Pozostałych muzyków Borysewicz sprowadził m.in. z Oddziału Zamkniętego i w tym składzie ostatecznie ukształtował się zespół nazwany nieco przewrotnie Lady Pank. W 1983 Borysewicz nagrał z nim pierwszą płytę, a większość wydanych na niej utworów zajmowała wysokie miejsca na listach przebojów.
Zespół, wskutek rosnącej popularności, sporo koncertował, co prawdopodobnie miało negatywny wpływ na kondycję fizyczną i psychiczną muzyków. Kolejny longplay – Ohyda, znacznie mniej przebojowy od poprzedniej płyty, zawierał jednak kilka hitów, m.in. piosenki To jest tylko rock and roll, A to Ohyda oraz Zabij to.
Bezpośrednio po wydaniu Ohydy Borysewicz wraz z Lady Pank nagrał kilka innych piosenek, w tym kolejny spory hit - Sztukę Latania - oraz muzykę do bajki O dwóch takich, co ukradli księżyc.
1 czerwca 1986, podczas wrocławskiego koncertu z okazji Dnia Dziecka, miał miejsce słynny incydent wrocławski, polegający na obnażeniu genitaliów przez muzyka.
Lady Pank – polski zespół rockowy założony w 1981 roku w Warszawie przez Jana Borysewicza i Andrzeja Mogielnickiego. Jedna z najpopularniejszych grup w historii polskiego rocka.
Zespół wydał ponad 20 płyt i dziesiątki przebojów, m.in. „Tańcz głupia, tańcz”, „Mniej niż zero”, „Wciąż bardziej obcy”, „Kryzysowa narzeczona”, „Zamki na piasku”, „Vademecum skauta”, „Tacy sami”, „Zostawcie Titanica”, „Mała wojna”, „Zawsze tam gdzie ty”, „Na co komu dziś”, „Znowu pada deszcz”, „Na granicy”, „Stacja Warszawa”, „Strach się bać”, „Dobra konstelacja”. Nazwa grupy pochodzi od tytułu pierwszego nagrania „Mała Lady Punk” (z nieco zmienioną pisownią). Pierwszy koncert pod szyldem Lady Pank zespół zagrał w czteroosobowym składzie (Jan Borysewicz – wokal, gitara; Edmund Stasiak – gitara; Paweł „Kawka” Mielczarek – gitara basowa; Andrzej Polak – perkusja) 14 sierpnia 1982 roku z okazji otwarcia studenckiego klubu Park.
Skład zespołu kilkukrotnie się zmieniał. Zawsze jednak w zespole występowali Jan Borysewicz i Janusz Panasewicz. W czasie największej popularności w zespole występowali również Paweł Mścisławski (gitara basowa), Edmund Stasiak (gitara rytmiczna) oraz Jarosław Szlagowski (perkusja). W tym składzie zespół odnosił największe sukcesy.
